Ginger, zo klaar, doei!

Kleine Ginger had meer dan 1 gesprek nodig om tot een goed gesprek te komen. En was na Lemon al aan de beurt geweest. Maar dat gesprek was niet goed. Mijn gevoel zei al dat het niet een prima gesprek was en het verbaaste me niks dat de antwoorden van de controlevragen niet klopten. Dus Ginger even een tijdje laten rusten en eerst de andere honden van het gezin gesproken. Vandaag een nieuwe poging… Met gierende zenuwen, dat wel..

  1. waar gaat ze zitten als het voor haar heel spannend is
  2. wat vind ze het leukst om te doen
  3. Waar krijgt ze eten.
  4. Wat doet Ginger altijd naar ons toe als ze wil spelen
  • vind ze het hier op Curacao leuk
  • wat vind ze van Lemon,
  • We willen graag weten hoe ze zich voelt. In het algemeen en met de fosters.
  • Waarom is ze zo bang als wij boos worden op andere honden en voor knallen en harde tikken en kunnen wij iets daar aan doen.
  • Mist ze iets uit Nederland
  • en gewoon een beetje algemeen, wat ze nog meer wil vertellen

Na eerst goed mijn hoofd leeggemaakt te hebben contact gezocht met Ginger. Nee, ik wil niet. Ik vind dit eng en een beklemmend gevoel kwam er op mn borst. Ze vond het echt niet prettig dat ik contact zocht met haar. Ook na rustig uitleggen dat ik via haar baasjes kwam enz enz was ze niet bereid tot een gesprek. Oke.. dan houdt het op lieverd. Ik heb het gesprek afgesloten en even gewacht. Soms moet het heel even in zinken en mag het later wel.

Na 10 minuten wachten nogmaals geprobeerd. Nou vooruit dan, en in een sneltreinvaart werden alle vragen plop plop plop beantwoord.

  • als ik bang ben zit ik tussen de benen (liefst bij vrouwelijke baasje) met mn rug tegen de bank en bij de salontafel.
  • met de bal spelen en met de groen gele frisbee
  • ik eet op een stenen donkere vloer
  • als ik wil spelen spring ik op en duw ik met mn neus en probeer ik het gezicht te likken.
  • Curacao is leuk al heb ik meer last van de warmte dan de rest en ze laat me snel hetzelfde brede gezicht zien als op de foto en een hele hele lange tong
  • Lemon vind ze te overheersend, ze kan niet tegen hem op
  • Ze voelt zich wel goed, de fosters vind ze oke maar ze houdt zich een beetje afzijdig van de honden. Voelt niet zo de behoefte zich veel met iedereen te bemoeien. Maar het stoort haar niet, ze doet haar ding.
  • Wat ze angstig vind als andere honden terecht worden gewezen is de harde luide boze stem. Ze komt vrij zacht en mutsig over en schrikt daar van. Ze weet zich daar geen raad mee. Snapt ze niet en dat maakt haar angstig.
  • Uit Nederland mist ze een bruin glad en kortharig bruin hondje met flapoortjes, omgeving waar meer honden zijn. Ik denk iets van puppycursus ofzo. Daar speelde ze veel mee. Namen ben ik niet zo goed in maar het klonk als Sasja/ Saartje.

Zo klaar! DOEI! en daar kon ik het mee doen. Vertwijfelt bleef ik achter en heb contact met de eigenaar gezocht. Nou ik heb antwoorden maar ik zou er niet gek van opkijken als er helemaal niks van klopt. Na alles besproken te hebben was ik meer dan verbaast… Alles klopte op het uitdagen tot spel na. Zelfs de kleur van de frisbee! Dat had ik absoluut niet verwacht. Dieren blijven me verbazen.

Het was haar baasje eigenlijk niet opgevallen dat ze meer last had van de warmte, ze is niet zo actief (euhm… lampje branden….) maar nu je het zegt als ze actief is is ze sneller aan de kook. Ik kan inderdaad wel rauw uit de strot komen, vooral als er iets stuk is.. Moet ik niet meer doen.  Ze heeft meerdere veilige plekjes maar 1 van haar favoriete is inderdaad tussen de benen als ze iets eng vind. Stenen donkere vloer klopt en de bal en frisbee zijn favoriet, ze heeft een zwart oranje en… een onbestemd geel groen kleurtje. Met Lemon speelt ze nauwelijks, soms maar hij is ruw. Ze houdt zich afzijdig van de rest, speelt af en toe met ze maar ook niet vaak.

Het enige wat niet controleerbaar was was het hondje uit Nederland, haar speelkameraadje. Ze ging naar de dagopvang maar daar waren zeker 60 andere honden, baasje heeft geen idee wie dat zou kunnen zijn.

Nou Ginger je hebt het me niet makkelijk gemaakt en me paf laten staan door toch op de valreep snel alle vragen te beantwoorden. Bedankt voor dit snelle gesprek, knuffel voor jou! DOEI!

Basil’s headrub

  1. waar ligt ze het meest.
  • we denken dat ze blij is, maar kunnen dat niet goed pijlen.
  • Wat vind ze van haar zus?
  • zijn er verder nog dingen die ze graag vertellen wil.
  • Hoe kom je aan de wond aan je poot.

Een heel lief en zachtaardig meisje komt binnen, ze is heel blij met haar leven. Omdat ze vrij op de achtergrond is wordt ze snel over het hoofd gezien, wil je tegen ze zeggen dat ze me niet vergeten?. Ze vertel over hoe ze samen met haar zus gevonden werd langs de kant van de weg en hoe ze in een handdoek het huis binnen gedragen worden. Ik dacht dat ze door iemand afgegeven werden maar bleek later uit de het controlegesprek dat ze wel door hun baasjes zelf gevonden waren. Ze zei dat het mannelijke baasje ze niet meer herplaatsen kon en dat ze daarom zijn gebleven. Zij en haar zus. Haar zus is een stuk feller als haar en snauwt wel eens op haar. Zussen doen dat zegt ze, zij is eerder geboren als ik en ik ben haar kleine zusje. Als favoriete ligplek laat ze precie het uitzicht zien als op de foto. Houten omheining, wijds uitzicht en flink op de wind. Prachtig vind ze het om daar naar te kijken. Ik zeg dan ook tegen haar baasje, ik vreet mn schoen op als het niet dezelfde plek is als op de foto. Flauw antwoord, maar ik kon er niks anders van maken. Op haar pootje heeft ze een litteken en ik vraag haar hoe ze er aan komt. Ow zegt ze die komt van een poreuse scherpe rots, daar heb ik mijn poot aan open gehaald tijdens het lopen. Ze heeft er geen last meer van. Dan zegt ze zoiets liefs! Mijn baasje slaat af en toe zijn arm om m’n nek een en wrijft dan met zn knokkels over mn koppie. Doet ie een beetje wild maar ik vind dat fijn. geeft me een jij en ik gevoel. (smelt…)

Terugkoppeling van haar baasje:

Ze is een heel lief meisje en we zeggen vaak tegen elkaar dat we haar niet moeten vergeten want ze is zo bescheiden dat je haar vaak over het hoofd ziet omdat de rest veel meer aandacht opeist. Wij hebben de pupjes zelf gevonden langs een drukke straat waar ze wel eventjes zouden oversteken. We hadden geen handdoek mee maar thuis kregen ze die natuurlijk wel. Het klopte dat het mannelijke baasje geen afscheid meer kon nemen. Nee dat is niet mijn sterkste kant, van mij mag alles blijven. Haar zus is absoluut een stuk feller dan zij, wij hebben altijd gedacht dat haar zus de oudste was. Haar baasje begint te lachen en zegt… begin maar vast met je schoen op te vreten haha want het is niet de ligplek van de foto, maar het is wel een plek precies zoals je beschrijft. Wijds uitzicht houten planken en meer wind als daar krijg je niet. Basil gaat niet mee op de wandeling dus daar kan ze haar litteken niet hebben opgelopen maar we hebben een rotswand in de tuin aangelegd met vele grote poreuse stenen, daar speelt ze heel veel dus het zou mij niet verbazen als ze daar de wond opgelopen heeft. We weten niet hoe ze er aan komt. En dan smelt ook haar baasje… Ja zegt hij dat doe ik inderdaad, ik wrijf haar tussen haar oogjes…. aaahhhhhhhhh

Al met al weer een heel ander gesprek als met de andere honden in dit huis. Wat een heerlijk meisje! Zo lief, zo zacht, zo vrolijk. Ik kan me goed voorstellen dat dit dikke liefde is.

Kyra

  • heeft ze het naar haar zin in NL
  • mist ze iets of iemand uit Cur
  • Waarom is ze zo snapperig naar dora
  • ze is erg op haar roedeltje gesteld, kan je er achter komen waarom ze zich bij grotere groepen wat aftijdig houdt. is dit angst, verlegenheid of onzekerheid?
  • hoe vind ze het dat karel naar eigen keuze boven kan slapen?

Kyra had twee gesprekken nodig om tot een goed gesprek te komen. De controlevragen waren minder dan 80% goed en dat gaf bij ons twijfel. In het eerste gesprek kwam ook niet Kyra duidelijk naar voren zoals ze is. Ook het tweede gesprek was bij de start niet makkelijk, ik kon me niet super concentreren en had moeite Kyra vast te houden in het gesprek. Het was even puzzelen met de eigenaar om de informatie op de juiste plek te krijgen. Je moet je voorstellen dat je gevoelens woorden en plaatjes binnenkrijgt die jij als ontvanger moet gaan interpreteren. Bij sommige honden gaat dit langzaam en heel duidelijk, bij sommige honden gaat dit heel snel en krijg je aanknopingspunten/ woorden. In een gespek kan zich dat afwisselen van hele duidelijke zinnen en plaatjes tot een flitsbeeld en een woord en moet je uitkijken dat je geen details mist. Zo ook bij Kyra.

De controlevragen waren moeilijk deze keer. Ze liet meer omgevingssituaties zien dan duidelijke rituelen bij aanlijnen of het geven van voer. Door in dat geval de omgeving te omschrijven wat ze liet zien kwamen we er achter dat de situatie kloppend was al was de volgorde van uitdelen van voer en aanlijnen niet geheel correct.

Kyra heeft het naar haar zin in Nederland, waar ze vooral van geniet zijn de frisse verse geuren, vooral van vers groen gras. Enige waar ze soms een beetje moeite mee heeft is de temperatuur. Die is wel fris. Terugkoppeling. Kyra is echt meer dan dol op groen gras en neemt daar meer dan uitgebreid de tijd om alles te ruiken.

Op de vraag of ze iets of iemand mist uit Curacao gaf ze de kleur geel, een rood hek in een witte muur, vanaf de linkerkant van de tuin bekeken vanaf een verhoging… De beste vriendin van haar baasje woont in een geel met rood huis, met een rood hek bij een beige muur. Daar kwamen ze vaak en dat vond Kyra altijd erg leuk. Ze zaten daar vaak op de veranda en keken vanuit de linker kant op het rode hek.

Dora houdt geen rekening met haar persoonlijke ruimte en walst overal dwars overheen. Dat vind ik niet leuk! Ze loopt voor mijn voeten. Terugkoppeling: Dora blijkt inderdaad een heuse tank te zijn die over alles en iedereen heen walst. Ze houdt daarbij niet echt rekening met de andere honden.

Wandelen in grote groepen vind ze helemaal niks, te groot te chaotisch en geen overzicht, ze houdt van overzicht en orde, niet van chaos. Terugkoppeling ja ze is zeker van het overzicht en houd niet van drukte dus ik kan me zeker indenken dat ze daarom die wandelingen niet leuk vind. Ik loop bewust met haar al achteraan.

Kyra heeft er totaal geen problemen mee dat Kareltje boven slaapt. Hij heeft het nodig, ik niet zegt ze. Ik weet waar hij is en dan is het goed. Terugkoppeling, Kyra taalt er totaal niet naar om ook boven te liggen.

Ps Kareltje die zo verdrietig was, doet het uitstekend op de kruidentherapie. Komt tot rust, meer in balans en beter in zijn vel. Mooi om te horen als aanpassingen effect hebben <3

Tess, we zijn niet compleet

Tess was als oefenhondje als nummer 8 al eens aan de beurt geweest. Alleen was dat gesprek niet helemaal goed verlopen, er zat voor ons te veel twijfelachtigheden in de controlevragen. Dus had ik beloofd om haar ter zijner tijd nogmaals op te zoeken voor een gesprek.  Dat hebben we vandaag dan maar eens gedaan. Baasje heeft er lang genoeg op moeten wachten.

Controlevragen:
Waar slaapt ze tegenwoordig in de nacht?
Waar ligt ze overdag erg graag?
Sinds 3 weken een nieuwe halsband, welke kleur?

Heb je pijn? Zo ja waar?
Voel je je goed in de roedel?
Ben je gelukkig op de manier hoe het nu gaat?

19987549_1180923112013068_1742832060_nEen fout die ik steeds maak is het invullen van een plek. Als plaatje zondt Tess me een bed, hout, wit, van onder af bekeken en hoor “een bed voor Tess”. Ik denk dan al gauw, aha! die ligt in de slaapkamer 🙂 Dus zeg. Nou volgens mij ligt ze in de slaapkamer en heeft ze haar eigen houten bed en witte bekleding. Fout! Nee ze ligt niet op de slaapkamer, ze slaapt buiten op het balkon op een kussen. Heh?! En de schrik slaat me om het hart, zou het nou weer fout gegaan zijn.. Dat kan niet want ik zie echt een bed, hout, wit en van onderaf bekeken… Ow zegt haar baasje maar dan snap ik wel wat je ziet en stuurt me de foto van haar slaapplaats. Dat blijven van die dingen die zo lastig zijn om goed in te schatten, en eigenlijk zou ik dan alleen de kernwoorden die binnenkomen moeten doorgeven en niet plekken willen invullen.

Favo ligplaats is vlakbij de trap, in de hoek, de trap loopt naar de tuin. Pfieuww dit klopt. Halsband hahaha die doen we niet want die is luid en duidelijk op de foto te zien. Tip voor mensen die in de toekomst een gesprek aan willen vragen. Zorg altijd dat je vragen heb die niet al per ongeluk ergens verraden worden. Belangrijk! Niet alleen voor jou maar ook voor mij en de betrouwbaarheid van het gesprek. Persoonlijk zal ik het altijd aangeven als ik een controlevraag krijg waarop ik het antwoord al weet.

Tess heeft lichamelijke problemen, dat heeft haar baasje me wel verteld. Alleen wat die precies zijn weet ik niet. In het vorige gesprek liet ze merken dat ze problemen met haar heupen had maar dat ze geen pijn had door medicatie. Vandaag vertelde ze dat haar puntje van haar tong brandt, ook de randen van haar tong en haar gehemelte, allergie zegt ze. Ik vraag haar nogmaals op verschillende manieren na of ze ergens anders in haar lichaam pijn heeft. ze geeft aan dat ze, ondanks dat ze lichamelijke problemen heeft, op haar mond na geen pijn heeft. Ze voelt wat zwaar en loom maar verder niet. Ze zegt ook. “baasje maakt zich teveel zorgen” en “zolang ik leef, leef ik” maar of haar halsband wel iets losser mag. Terugkoppeling. Tess heeft een allergie voor de bacterieen die tandplak veroorzaken, dit geeft grote problemen in haar mond, ze krijgt nu wel medicatie.

Op de vraag of ze gelukkig is in de groep en blij is met de huidige situatie zegt ze “ja hoor, alleen zijn we niet compleet, Aapie is weg”. Ik antwoord haar dat Aapie geadopteerd is en volgens mij naar Nederland is verhuist. “Ow” zegt ze “dat wist ik niet”. Ze snapte al niet zo goed waar hij nu gebleven was. Op de een of andere manier had ze dat compleet gemist die adoptie. Ze vond hem stoer, stoerder dan haar.

En met de rest ook alles prima? Zucht en een oogrol “die kleine bruine, stom ding”. Verder maakt ze er niet zo veel woorden aan vuil. Ze zegt wel ik ben wel blij met de rust nu. (Haar baasje had een hondenpension maar is daar mee opgehouden) Geen zenuwachtige honden meer die moeten wennen aan de logeerpartij, geen vreemde mensen meer over de vloer die hun honden komen halen, geen gestress en geen drukte. Heerlijk! En de kleine baby? vraag ik. Die vind ze lief, en die ruikt zooooo lekkerrrrr en ik zie haar met haar snuit tegen de kleine.

Terugkoppeling: Ach Aapie, ja die is lang bij ons geweest, bijzonder dat ze hem vernoemd, ik had altijd het idee dat ze hem niet zo vond. Ja die is inderdaad naar Nederland gegaan, dat ze zich daar zorgen over maakte, niet geweten dat ze niet door had dat hij zijn eigen thuis heeft gekregen. Tja en die kleine bruine, die heeft nu 2x een hap van haar gehad, die blijft nu wel uit haar buurt. Dat ze blij is met de situatie nu vind ik heel fijn. Ze vond dat inderdaad allemaal maar niks die drukte. Met onze kleine is ze stapelgek, ze moet hem steeds likken.

Nou Tess.. je hebt er lang op moeten wachten maar wat mij betreft helemaal de moeite waard.

Bruno het koekiemonster

  1. waar krijgt hij zijn eten.
  2. waar ligt hij altijd te slapen.
  • is hij hier happy,
  • wat vind hij van Lemon,
  • wat zou hij nu het liefst willen. Hier blijven of naar een ouder stel zonder hondjes ofzo

Bruno krijgt zijn eten vlak voor of in een kennel. Als plaatje stuurt hij mij een buitenkennel in vooraanzicht.

Bruno’s favo ligplaats is een plek met houten vlonders waar hij over de tuin uit kan kijken. Kop in de wind, ruizend blad.

Lemon vind hij een druktemaker hij is gekker op Basil. Die past beter bij zijn rustigere aard. Andere honden vind hij al snel te druk en hij heeft duidelijk ruimte om zich heen nodig. Honden moeten hem niet te dicht op zijn huid zitten. Omdat ik ook al met Lemon gesproken had was me al duidelijk dat die twee niet elkaars dikste vrienden waren. Daarom heb ik ook Bruno verteld dat ze het met elkaar moesten doen en ze elkaar of moeten ontwijken of moeten proberen elkaar te respecteren. Beide begrepen dat en ik denk dat het nog wel goed komt met die 2. Nog even en het zijn jut en jul 😉

Ook vertelde hij over een snek (een curacao’s buurtcafe) waar hij altijd brood kreeg. Brood vond hij lekker. Ik vermoed dat hij hiermee zeggen wil dat hij best af en toe een stuk brood wil (sorry baasje ik weet dat dat niet echt in een wenselijk dieet voor komt…)

Op de vraag of hij nog iets specifieks kon zeggen zodat zijn baasjes zeker wisten dat het hem betrof antwoorde hij “koekiemonster”… ow oke.. ik zal het zeggen… (en altijd als ik dit soort dingen door moet geven staat het schaamrood me op de kaken… ik hoor mensen al denken… zo gek als een cent die Esther..)

De situatie waar hij nu in zat beviel hem wel, maar zo zei hij, een ouder echtpaar zou ook prima zijn. Ik kom van een ouder echtpaar en ik hou van de rust. Bruno komt in het gesprek over als een vrij ongetraumatiseerde rustige hond. Hij leeft zijn leventje en zit goed in zijn vel. Ongecompliceerd en lay back en berustend in alles. Eigenlijk een vrij probleemloos gesprek zonder al te grote verrassingen of schokkende dingen.

Doordat er in dit gezin nog meer gesprekken op stapel staan is het baasje niet scheutig met informatie 🙂 heel goed hoor want anders is voor ons beide de lol er snel af want dan is de kans groot dat er info gegeven word die je weer zou kunnen hergebruiken in een volgend gesprek en dat zou een oneerlijk gevoel kunnen geven. Dus als terugkoppeling, etensplek klopt, ligplaats is niet zijn slaapplaats die ik eigenlijk bedoelde maar zou kloppen als de vlonder een houten hek is. Vlonder hebben we namelijk niet. Koekiemonster.. graaf graaf ja mn vrouw zegt dat het goed mogelijk is dat we hem onbewust regelmatig zo noemen. Vriendschap met hond klopt, karakterbeschrijving klopt.. Snek was wel tegenover zijn vindplaats dus van het brood zou goed kunnen kloppen, en verleden… we hadden op meer info gehoopt. Euhm.. nou brei hier maar wat van dan hihi. Ik hoop dat als ik alle honden gehad heb in het gezin we een uitgebreid gesprek hebben over alle kloppende en niet kloppende zaken zodat ik mn beeld beter kan vormen over de gesprekken. Dat is voor nu nog een beetje gissen

Cai’s wanhoop

Cai’s baasje vroeg voor Cai een gesprek aan. Cai woont sinds 6 maanden in Nederland en is als rescue vanuit Bonaire naar Nederland gekomen. Het ging na een incident met een andere hond bergafwaarts met Cai en zijn baasje was bang dat dat te maken had met Cai’s verleden.

  1. Waar eet Cai
  2. wat doet Cai als hij in de tuin bij ons nieuwe huis komt

Een totaal verloren hondje meldt zich in het gesprek. Tranen stromen over mijn wangen, ik moet echt huilen en stoppen met huilen lukt helemaal niet. “ik ben zo in de war” ” ik snap niks meer van wat er om me heen gebeurd” “al die prikkels, het is zo veel”. Zelf schrik ik behoorlijk van alle emoties die op me afkomen en meer dan troosten en zeggen dat ik hem begrijp kan ik op dat moment niet. Ik laat hem huilen en in gedachten wieg ik hem zachtjes heen en weer. Het is goed jongen, het komt goed. Cai zit zo vol in emotie dat een gesprek op dat moment niet mogelijk is en alleen troosten de beste optie is. We behandelen snel de controlevragen zodat ik dit wat er nu gebeurd zinvol kan terugkoppelen naar zijn eigenaar en ik beloof hem terug te komen als ik meer achtergrond heb zodat ik het gesprek meer zinvol kan maken in zijn situatie.

Na het gesprek zoek ik direct contact met zijn baasje en vertel wat er gebeurd is. We controleren de controlevragen en die kloppen voor het grootste gedeelte. Dan hoor ik van haar zijn verhaal. Het gaat steeds slechter met hem. Een tijdje geleden is hij op straat aangevallen door een vreemde hond. Daar is hij zo van geschrokken dat hij in blinde paniek naar huis is gerend. Onderweg heeft hj zichzelf flink verwond in zijn vlucht. Onder het bloed zat hij voor de deur. Een fiks trauma bovenop de voorzichtige stappen die hij op nederlandse bodem had gezet. Cai had voor zijn rescue nauwelijks iets gezien in zijn leven en ook dat heeft zijn invloed. Na dit incident wilde Cai eigenlijk niet meer naar buiten en vertoont hij naast vluchtgedrag sinds kort ook agressie naar andere honden en vreemde mannen. Zo flink dat hij met een muilkorf om moet lopen en aan de medicatie zit om rustig te worden. Ook is er een gedragsdeskundige ingeschakeld en moest hij naar cursus. Maar op de cursus ging het totaal niet, helaas. Hij ging compleet over de rooie. Baasje vraagt zich vertwijfeld af of ze er wel goed aan gedaan heeft om hem mee naar Nederland te nemen. Maar het is zo’n schat, zegt ze. Thuis met ons is hij zo lief. En ondanks dat wandelen bijna niet meer mogelijk was had hij buiten 1 boxervriend waar hij graag mee speelt.

Dat hij over de rooie is bleek maar al te duidelijk in ons eerste gesprek. wat een intens verdriet heeft deze hond. Zijn koppie is een chaos en alle prikkels van buiten maken hem echt in de war. Ik heb dan ook voor deze keer mijn 2 werkvelden samen gevoegd en een stappenplan voor hem uitgeschreven. Eerst maar eens rust in de situatie brengen. Eerst weer terug naar de basis die hij kent. Prikkelarm en tot rust komen, zelfvertrouwen opbouwen.

Daarna ben ik met de achtergrondinformatie die ik van zijn baasje verkregen had weer het gesprek aangegaan, zoals ik hem beloofd had. Hij leek al wat opgelucht en een goed gesprek was mogelijk. Hij was dolblij met de rust die we hem weer geven gaan. Vertelde over zijn tijd in Bonaire in de opvang. Daar had hij een heel warm gevoel aan overgehouden. Hoe hij knuffelde met de man van de opvang, op de grond, tussen zijn benen, hoe hij in handen hapte bij de vrouw van de opvang van blijdschap en dat het leven daar fijn geweest was. Maar ook dat hij wel blij was met het gezin waar hij nu woonde en hij echt zijn best wel wilde doen.

Hij beschreef zijn boxervriend qua kleur en liet me hun fijne ruige spel zien. Heerlijk vond hij dat. En of hij niet meer naar de cursus hoefde.. Hij liet me zien dat hij als hij bij het nieuwe huis kwam als een gek door de bosjes stuifde en de gekke 5 minuten had, daarna dronk hij water bij de vijver en begroette hij de vissen in de vijver. Eten deed hij op een stenen tegelvloer in de hoek van de keukenkastjes tegen het aanrecht aan. De terugkoppeling van zijn was baasje was 100% en ze was zeer blij met het uitgewerkte trainingsplan. Bevestiging voor haar in haar gevoel wat juist was voor Cai.

NB ik bespreek bewust niet de opzet van training, waarom? Omdat voor elk individue anders kan zijn. Trainingen worden op maat gemaakt. Wat voor de 1 perfect is, is voor de ander ongeschikt. Wel denk ik meer en meer dat we onze honden in onze huidige drukke maatschappij nogal eens overvragen en overprikkelen. Zeker de kwetsbare groep als rescues hebben soms een te grote hoeveelheid aan prikkels die ze niet verwerken kunnen. Blijf je hond lezen in zijn gedrag en doe stapjes terug als je merkt dat ze het niet aankunnen. Simpele dingen kunnen voor een rescue al een overdaad zijn. Maar vergeet ook hun flexibiliteit niet. De meeste rescues kunnen absoluut leren om in onze maatschappij te leven mits ze het maar in voor hun hapklare gebeurtenissen aangeboden krijgen en soms betekend dat out of the box denken.

Spencer de rokkenjager

Spencer is een yorkie van 15 en zijn baasje kan zijn gezondheid en humeur niet meer zo goed inschatten. Ze vraag zich af of hij pijn lijdt en nog wel gelukkig is. Ook gaat de familie binnenkort op vakantie en heeft Spencer proef gedraaid bij een pension. Het baasje wil graag weten of hij het daar wel leuk vond en vraagt of ik hem wil vertellen dat hij binnenkort nogmaals gaat en dat ze hem echt weer op komen halen.

controlevragen:

  1. waar eet hij, bij de eetkamertafel en zijn bakje schuift hij steeds verder onder de stoel. Terugkoppeling klopt
  2. favo baasje is dat de man of de vrouw, dat was geen eenduidig antwoord, zelfs met de ja of nee vragen gaf hij bij beide (is het de man, is het de vrouw)  ja aan..  Dan moet je gaan kiezen (wat ik altijd heel lastig vind) en ik koos voor de man. Terugkoppeling: De vrouw is echt zijn baasje. Spencer en zij waren samen voordat de man in beeld kwam. Vroeger was het water en vuur de man en Spencer maar tegenwoordig niet meer.
  3. Favo ligplaats. Op de bank in de rechterhoek op een kussen. Terugkoppeling: Dat was altijd zijn favo plaats maar sinds de kleine er is ligt hij meer onder een stoel en mogen de honden niet meer op de bank. Maar je hebt wel gelijk als dat altijd zijn favo plek was. (ik zeg lekker weer op de bank laten hihi)

Spencer kwam gelijk heel warm binnen, genoot van het gesprek en was goed spraakzaam. Hij geniet nog vol op van de geuren en geluiden, zien deed hij niet meer. Hij was van plan om er nog wel eventjes te zijn hoor. Het is een taaie rakker die echt niet zomaar op gaat geven. Baasje moet zich geen zorgen maken, ik blijf nog wel even.. Wel gaf hij aan pijn te hebben aan zijn ruggengraat. Stijf en slecht te bewegen vanaf schouders tot midden rug. Maar nog wel leefbaar hoor, ik word gewoon wat ouder en stijfjes. Zijn baasje gaf aan dat dat inderdaad wel kon kloppen, ze kon inderdaad zien dat zijn rug niet helemaal oke meer was en gaat het laten checken bij de dierenarts.

Het pension vond hij super, er was een chihuahua meisje waar hij wel gek op was, die vond hij wel leuk, maar of ze hem ook leuk vind… weet ik niet haha hij vond het wel spannend in elk geval. Mooie ouwe snoeperd, dit gaan we nog even navragen. Ik heb hem voorbereid op de komende logeerpartij en hij vond het prima. Fijn dat hij weet dat hij echt weer opgehaald word, hij vermaakte zich intussen. ( intussen hebben we navraag gedaan, er waren die dag alleen maar wawa-mannekes, geen rokkejager dus maar een broekenjager, hihi)

Dan was er nog een vraag over de buitenkennels waarom hij daar niet meer in ging liggen. Daar is hij een tijdje terug geschrokken van een windvlaag en een knal. Dus dat is niet meer zo’n fijne plek. Wellicht dat het met training weer een veilige plek gaat worden.

Dan was er nog een dingetje… Of ze even de andere hond met de witte voetjes in de gaten konden houden.. iets met tanden en niet leuk. Ik dacht dat er een volwassen hond was in huis met witte voetjes die wellicht tandproblemen hebben kon. Maar er bleek een nieuwe fosterpup te zijn met witte voetjes die hem steeds hapt. Die veel zijn bekkie gebruikt en waar Spencer niet van gediend is. Als ik dit dan weer terug hoor moet ik zo vreselijk lachen om het feit hoe duidelijk ze in dingen kunnen zijn. Wat een heerlijk kereltje is dat dan toch om zo lekker te kletsen.

Nou lieve Spencer, geniet nog een tijd van je oude dag, heerlijk om even met je te mogen kletsen! Hou je taai!

Bronco

  1. wat voor soort voerbak heeft hij
  2. waar slaapt hij
  3. waarvoor is hij voor het laatst naar de dierenarts geweest
  • hoe voelt Bronco zich
  • is hij gelukkig?
  • zit hij ergens mee
  • mist hij iets
  • hou je van je baasjes
  • hoe was zijn jeugd
  • is hij angstig en waarom?
  • we willen graag weten wat er in zijn koppie omgaat

Het gesprek met Bronco begint en eigenlijk schrik ik van zijn neerslachtigheid. Als je hem in zijn olijke koppie kijkt verwacht je een vrolijk hondje in het gesprek. Maar Bronco loopt vast in zijn angsten. Eigenlijk, zo zegt hij, begrijpt hij de wereld niet. En dan niet de wereld van oorlog of narigheid maar zijn wereld. Hij is bang voor vele dingen. Onweer, vuurwerk, vreemde mensen, situaties die hij niet goed kan inschatten en niet goed begrijpt. Dat maakt hem onzeker en bang. Ook zijn jeugd was niet leuk. Ik zie kleine pups verdwaast rondlopen op een vieze plek met honger en dorst. Moeder was niet te zien in het plaatje en ik denk dan ook dat hij veel te vroeg bij haar vandaan is gehaald. Nee een heppiedepeppie situatie was het zeker niet. Natuurlijk is hij blij met zijn situatie nu, daar mist hij niks. Hij is gek op zijn mensen en heeft nog een hondenvriend. Maar die angsten voeren (in de gesprek althans) de boventoon. Daardoor kan hij niet vrij genieten en dat geeft hem stress. Dat is iets waar wel iets mee gedaan moet worden. Zijn baasje en ik bespreken dit en ik heb haar doorverwezen naar een gedragsdeskundige op het eiland. Persoonlijk denk ik dat een beetje hulp om wat rust in zijn koppie te krijgen hem heel goed zal doen. Koppie op kereltje, jou zonnetje gaat echt wel weer schijnen. Dit zijn dan van die gesprekken dat ik wenste dat ik meer kon doen op afstand.. Ik sluit het gesprek af door nog een portie extra liefde te sturen en ga dat de aankomende dagen nog een paar keer aan hem sturen, hopelijk helpt hem dat een beetje.

Natuurlijk hebben we de controlevragen ook behandeld in het gesprek, maar omdat het gesprek zelf best pittig was wilde ik niet met de controlevragen starten in de uitwerking van het gesprek. Bronco heeft een stalen voerbak, als slaapplek zag ik een heel lekker zacht wit opgemaakt bed met meerdere grote kussens ik denk dan ook dat hij bij zijn eigenaren op de slaapkamer slaapt, Hij is het laatst bij de dierenarts geweest voor zijn voorpootje. Ik zie ze bezig met zijn pootje maar kan niet goed zien wat ze doen. Ik denk bloed afnemen of een afgescheurde nagel ofzo behandelen. Ze hebben zijn poot vast en zijn daar met hem bezig.

Terugkoppeling baasje: Het beeld wat je van hem schetst klopt. Bronco is voor vele dingen bang. Vreemde mensen weet hij niet goed mee om te gaan, vuurwerk onweer ook. We hebben hem met 5 weken uit een rot situatie gehaald. Hij heeft idd nog een vriendje. Hij eet niet uit een stalen bak maar drinkt wel uit een stalen bak. Zijn mandje staat in de gang dus niet in onze slaapkamer. Maar hij heeft een tijd lang zonder dat we het wisten op het bed in de logeerkamer geslapen. Dat bed is wit opgemaakt, maar heeft maar 2 kussens. Hij is inderdaad voor zijn voorpoot bij de dierenarts geweest. Niet voor bloedprikken of nagel maar zijn poot lag open en moest behandeld worden. We gaan onze lieverd helpen om de wereld beter te snappen.

Aimee is boos.

Met Aimee heb ik vlak voor mijn vakantie gesproken en haar verhaal hadden jullie nog te goed. Aimee was geen gemakkelijke kat om mee te praten en ik heb dan ook 2 gesprekken moeten voeren om wat meer duidelijkheid te krijgen. Ik vind poezen best moeilijk om mee te praten. Ze zijn (ten minste de poezen waar ik tot nu toe mee praatte dan) minder toegankelijk, meer gesloten dan een hond paard of geit.

Wat bij Aimee duidelijk werd was onvrede, ze was boos. Ze kwam boos even gauw wat zeggen en was weer weg. Ik moest flink moeite doen om met haar te praten en haar steeds terughalen naar het gesprek.  De controlevragen waren niet allemaal treffend. Sommigen klopten gedeeltelijk, sommigen klopten helemaal en sommigen ook helemaal niet. Zowel haar baasje als ik twijfelden ontzettend of alles wel goed gegaan was in het gesprek. Samen hebben we gekeken of we de puzelstukjes samen konden brengen. De doorslag gaf voor ons eigenlijk dat ze een groene stoel vernoemde wat haar lievelingsplek was. Deze stoel met een groen kussen had ze inderdaad op Curacao gehad en daar lag ze graag in. Ze zei vertel maar over de groene stoel dan weet m’n baasje zeker dat ik het wel ben die met je praat.

Aimee is net van Curacao naar Spanje verhuist. Daar is de situatie zo veranderd dat ze boos is. Ze zegt “ik kan niet zelf naar buiten en moet wachten tot de deur open gedaan word”. Haar baasje vertelde me dat ze best zelf naar buiten kan maar dat ze niet door die uitgang wil, ze wil perse door een deur en die moet open gedaan worden. We kunnen ons beide voorstellen dat dat voelt als niet zelf naar buiten kunnen en vonden het grappig dat ze dat zo vernoemde.

Ze vond het huis te klein en vond dat ze teveel op elkaar leefden nu. In de terugkoppeling bleek dat ze in Curacao een eigen appartement had waar ze alleen woonde. Ze was geen sociale kat, eerder een solist. Waar ze nu wonen is het huis wel groter maar moet ze samen leven met de rest. Ze kan naar boven als ze wil maar doet dit niet. Ze zit een beetje vastgeplakt op een plek in de woonkamer. Tenzij er bezoek komt dan weet ze wel de weg naar boven te vinden. Aimee voelt nog niet als “geland in Spanje” ze is de weg echt nog een beetje kwijt. Haar baasje en ik hebben gesproken om haar een beetje te ondersteunen met bachbloesem druppels die speciaal voor haar op maat gemaakt worden. Kijken of haar dat wat brengt. Ik heb haar dan ook naar een collega doorverwezen die gespecialiseerd is in bachbloesems voor dieren en ben benieuwd of het haar helpt.

Ook kreeg ik de melding dat er iets niet goed was met haar tanden. Haar baasje had dit idee al en gaat haar zeker laten checken bij de dierenarts.

Op de vraag of ze van borstelen hield antwoorde ze, van het borstelen zelf niet zo maar wel van het schone gevoel na de borstelbeurt. Ook leek haar masseren wel erg fijn.

Lieve boze Aimee ik hoop dat je gauw weer een beetje beter in je vel komt te zitten.

Lemon de directeur die geen directeur is.

  1. wat doet hij s morgens als eerste als we wakker worden
  2. wat doet hij bijna altijd als hij bij het zwembad ligt
  • hoe vind hij het met alle foster honden
  • wat vind hij van bruno
  • wat is er misgegaan met chocolate
  • zoek je een echte speelvriend om mee te rossen?
  1. Als ik s morgens wakker word tijger ik van het voeteneind van het bed naar boven om tussen mijn baasjes in te gaan rollen, poetsen, snuiven en ouwehoeren. Daarna draai ik me op mn rug om nog even lekker te knuffelen en er lekker tussen te liggen.
  2. Bij het zwembad lig ik met m’n poten op de rand en hang ik met mn gezicht boven het water. Ik vang vliegjes of speel met een bal in het water en hap in het water en blaas bellen. Ik gebruik het meeste mijn bek, meer dan met een voorwerp.

Wat Lemon van de fosterhonden vind is hij duidelijk over. Het geeft hem onrust en stress. De situatie is dan onduidelijk en onrustig en dat vind ik  niet fijn. De groep is goed zoals hij nu is en die veranderingen hoeven van hem niet zo. Hij zegt ik heb ze liever apart van mijn kluppie.

Bruno.. Ik zie ze met hoge staarten om elkaar draaien. Spanning. Ze zijn niet de dikste vrienden. Eikel zegt hij 🙂 Nee Bruno vind hij eigenlijk niet zo leuk. Of hij niet weg kan vraagt hij lachend. Ik moet lachen om zijn humor. Hij maakt het als een grapje en weet dat Bruno wel blijven gaat. Ze zullen elkaar wel accepteren maar dikke vrienden zullen ze waarschijnlijk niet worden. We spreken af dat accepteren genoeg is.

De situatie rondom Chocolate was een hele vervelende situatie. Het begint met een schuddende Lemon die chocolate vast heeft, ze moet dood op dat moment. Ik vraag hem hoe het zo ver heeft kunnen komen. Hij verteld dat de situatie heel chaotisch was. De groep was onrustig, blaffen en rennen en opwinding. Chocolate en hij botsten, zij gilde en dat zette bij hem de knop om. Ze werd eigenlijk een prooi op dat moment. Het gillen zette zijn jachtinstinct aan, en werd een blinde vlek. Gevaarlijke situatie voor hem (en andere dieren). Echt oppassen in dit soort situaties. Het is geen kwaaiigheid van Lemon, meer een genenkwestie. Lemon heeft zelf geen idee wat er op dat moment gebeurd en wat hij aanricht. Eigenlijk is hij heel gevoellig. Veel gevoelliger als dat zijn voorkomen doet vermoeden.

Op de vraag of hij een speelvriend zoekt om mee te rossen is hij duidelijk, nee die heeft hij niet nodig. Hij speelt met zijn baasje. Daar geniet hij van en dat vind hij fijn. Dat kan geen andere hond vervangen. Ook zegt hij lachend, ze noemen mij wel steeds de directeur maar dat ben ik eigenlijk niet, dat is hij zelf. (hihihi, ik hou echt van Lemons humor)

Als laatste voegt hij toe. Ik heb wel behoefte aan wat meer Me Time. Dus alleen op pad, even weg van de rest, net als vroeger. Evt samen met Ginger maar ik krijg de indruk dat er nog 1 hond in het gezelschap is waar hij heel gek op is. “het zusje van” zegt hij. Die mag ook mee. Nu weet ik dat Basil, een hondje uit de groep nog een zusje heeft die daar als het goed is ook is en ik neem aan dat zij degene is waar hij zo gek op is.

Terugkoppeling baasje: De eerste controle vraag klopt precies. De 2e vraag ook maar hij gebruikt inderdaad meer zijn bek dan een voorwerp. Verder geeft zijn gesprek me veel bevestiging in wat we zelf al voelde en dachten, dat is fijn en roert me. Heel treffend. We hebben inderdaad net besloten dat we heb vaker even apart mee gaan nemen dus die Me time gaat goed komen. Hij en Chayenne zijn echt heel gek op elkaar, ze spelen de hele dag samen. Bruno is inderdaad niet zijn vriend maar hij zal het er mee moeten doen. De situatie rondom Chocolate was heel heftig maar dit bevestigd wel idee wat we hadden over wat er gebeurd was. Op de tijd dat ik met Lemon aan het praten was, vermoedde het vrouwtje al dat er iets gaande was want hij liep steeds weg en was onrustig. Bijzonder dat dat toch merkbaar was.