Categorie: communiceren met dieren

Kleine Anas kreeg een gesprekje aangeboden door zijn baasje. Ze wilde graag weten hoe hij het vond om bij hun te zijn en waarmee ze hem blij kon maken.

Vlak voor dit gesprek had ik al met zijn huisgenoot Zorak gesproken. En dan ben ik blij dat ik eerst Zorak gesproken had zodat ik dit gesprek beter in kon schatten.

Anas kwam in het gesprek over als zeer onzeker en zacht puppeke, beetje somber ook, heel gevoelig en staat op het moment erg gespannen. Zorak intimideert hem en dat vind hij heel erg eng. Zorak is zoveel sterker als  hem metaal gezien. En ik snap dat wel. Zorak is wel een aanwezig manneke. Anas wil heel graag alleen met zijn baasje op pad. Even ontstressen en zijn hoofd leegmaken. Lekker geuren snuffelen en niet op z’n hoede zijn. Speuren samen.

Terugkoppeling eigenaar: Dat hij op eieren loopt is duidelijk. Hij is bang voor Zorak en niet onterecht… die heeft hem een keer flink te pakken gehad. Een ‘gewone’ correctie, maar tussen die twee een flinke optater: Zorak is lomp en heftig en bijt flink hard, Anas is een lief, niet dominant jongetje, dus dat is heel hard aangekomen. Het gaat wel beter, maar hij blijft heel voorzichtig en op zijn hoede. Het breekt je hart als je dit dan leest want ik kan me goed voorstellen dat Anas het eng vind. Ik ga zeker meer met hem apart doen want zelfs als we apart trainen zit hij nog naar het hekje te kijken of Zorak er niet aankomt. Toevallig wel net 2 dagen een speurspelletje gemaakt voor hem en dat vond hij fantastisch!

Baasje wilde nog graag weten waarom Anas bij haar gekomen was. Zijn antwoord daarop was “om je te leren omgaan met een zachte hond” ook dit sloot erg mooi aan bij de gebeurtenissen van de afgelopen tijd. Waar ze met Zorak pakwerk doet heeft ze van haar trainer het advies gekregen alleen maar met Anas te spelen en het rustig aan te doen (dikke 10 voor de trainer wat mij betreft!)

De controlevragen waren 75% goed, niet 100%  Maar naast de kloppende lijnen in de controlevragen was het verhaal zelf was zo gelijkend aan Anas dat we de controlevragen voor goed rekenen. Ik zei hij slaapt in een kennel maar hij slaapt in een bench. Waterbak was idd aquablauw. Favo ligplek was binnen ipv wat ik zei buiten in de schaduw onder bomen. Wel ligt hij daar vaak in zijn kennel en die vind hij ook erg prettig en die ligt buiten onder de bomen. Dus de lijnen van de controlevragen waren zeker kloppend alleen de context niet geheel. Het blijft altijd een soort legpuzzel die je in elkaar moet leggen na zon gesprek. Hoe werkt dat dan? Vaak krijg ik in het gesprek woorden of korte zinnen, soms alleen omgevingsplaatjes als antwoord op mijn vraag. Zo’n plaatje is zeer kort aanwezig en daar moet ik dan zo snel mogelijk allerlei kenmerken uithalen en tot een antwoord fabriceren. Meestal is dat vrij correct, niet altijd haal ik de juiste informatie er uit. Oefening baart kunst, en deze kunst beoefen ik nog niet super lang. Het kan alleen maar beter worden

Zorak gedraagt zich nog al hyper. Zijn baasje zou graag willen weten waarom/waardoor en hoe ze hem daarin het beste kan benaderen.

Zorak heeft een poos geleden 2x achter elkaar zijn linkerschouder opengehaald. Ze wil graag weten waar hij achter is blijven haken want ze kan niet vinden waar dat gebeurd is.

Ergens kan hij van de achtertuin in de voortuin komen, ik wil graag weten waar hij naar de voorkant kan.

Controlevragen:

• Wat doet Zorak als ik het hekje van de porche naar buiten openzet of het hek van zijn kennel open maak zodat hij weer naar buiten kan?
• Wat doet Zorak als hij voor me zit en ik hem over zijn kop aai?
• Wat doet Zorak als ik tegen hem zeg: ‘ga maar naar je hok?

Zodra het hekje open gaat gaat Zorak blaffen, moet gelijk de tuin in om alles even weer af te blaffen en bewaakt te hebben en stuift als een gek het opengemaakte stuk in.

Als je hem over zijn kop aait gaat hij omhoog kijken klapperen met gebit en soort in de lucht likken. Als hij naar zn kennel moet gaat hij cirkelen en al blaffend in  circkels lopen.

Terugkoppeling baasje: Bij het openen van een hekje STUIFT hij inderdaad naar buiten, vaak ook cirkels draaien als het hekje open gaat. Aaien op de kop: 100 % kloppend. Als hij naar z’n kennel moet, rent hij er heen (soms eerst een rondje draaien) en gaat binnen zitten wachten tot ik het hek dicht doe en hij zijn koekje krijgt. Dus dat klopt niet helemaal. Het heftige al blaffend in cirkels draaien doet hij als ik hem er weer uitgelaten heb. Maar hij laat je wel precies zijn opgefokte gedrag zien, dus dat klopt weer wel helemaal!

In het gesprek zelf is het vooral een hele grote stuiterbal. Ik moet, ik moet, ik moet! Zijn lichaam en geest voelt als een ware explosie van overtollig energie. Wel een hele prettige energie maar er zit een beetje te veel energie in die er eigenlijk wel uit mag. Hij zegt het zit in mijn familie, Vooral van vaders kant, werkhond pur sang. Ik wil ook werken, daarom ben ik zo graag in de voortuin. Daar kan ik waken als er mensen voorbij lopen, wegjagen, blaffen, rennen, heerlijk! Hij gaat ergens overheen, niet onderdoor. Met gemak, zonder iets aan te raken. Ik denk een houten poortje. Hijj laat veel hout zien in het verhaal. Ook waar hij zich verwond heeft is hout, pallets en de doorgang is smal en je hoort er eigenlijk niet te komen. Daar steekt een spijker uit.

Hij vraagt in het gesprek eigenlijk om meer weer. Krijgt hij dat niet verzint hij zelf wel wat. (haha en meestal is dat nou net werk waar je als eigenaar niet heel blij van wordt) Persoonlijk zou ik deze hond met zijn koppie aan het werk zetten. Lekker denkwerk als puzzels, clickertraining, speur en zoekspelletjes enz. Dat zal hem goed doen en meer rust in lijf en kop brengen.

Terugkoppeling eigenaar: Die smalle doorgang kan ik niet vinden… ook niet een houten hek waar hij overheen gaat. Wel een stapel pallets, maar daar heb ik nog niks gevonden en lijkt ook niet helemaal logisch om daar zijn linkerschouder aan open te halen maar het moet daar wel in de buurt zitten, ik hoorde hem zo’n hoge piep geven van pijn bij de laatste keer toen het gebeurde. Toen liep hij daar in de buurt. Maar goed, ik zoek door, ik wil echt weten waar die gevaarlijke plek zit. En waar hij over het hek klimt is me ook nog niet duidelijk.

De rest klinkt heel bekend. Maar het is goed om er weer aan herinnerd te worden dat ik meer uitdaging voor hem moet organiseren.

Het baasje van Hummer wilde graag een gesprek met hem. Ik krijg dan altijd een foto, de controlevragen en de vragen van het baasje aan het dier. Qua achtergrond of karaktereigenschappen is me in bijna alle gevallen volledig onbekend. Zo ook bij Hummer.

Controlevragen:

• Waar is Hummer dol op
• waar slaapt hij het liefste.

Hummer is dol op ETEN en op een voorwerp met een oranje kleur en hij slaapt het liefste in het zand. Terugkoppeling controlevragen, hij is inderdaad dol op eten en slaapt het liefst in het zand en op de grond. Het oranje voorwerp herkennen we niet.

Wat zijn baasje graag weten wil:

• Wat vind hij van kinderen?
• Is hij happy?
• Wat gebeurde er toen hij een conflict had met een andere hond die wij ook graag bij de roedel wilde hebben?
• Wat is zijn boodschap aan ons allemaal?

Kinderen vind hij niet zo leuk. Te druk en te moeilijk in te schatten. “Maar wat ik er het moeilijkste aan vind is dat ik bang ben dat ze me pijn doen en teveel op mn huid zitten.” Hij komt mij niet over als heel relaxed en vertrouwd met kinderen en dan zijn eigen nog wel oke maar vreemde kinderen nee, vind hij niet leuk.

Hij geeft aan dat hij pijnlijke schouders heeft, wat door trekt naar nek en hoofd. Hij is op zich wel happy maar hij voelt wel wat zwaar op de hand. Als ik vraag waarom hij zo zwaar op de hand voelt zegt hij “door de lichamelijke ongemakken”.

Het conflict met de andere hond: Ik zag een andere reu, donkerkleurig. Hij wilde absoluut niet nog een andere reu in zijn groep. Weg zegt hij, mijn huis en mijn tuin. Hij sprak over te macho en schijterd alleen kon ik er niet helemaal over wijs worden of hij zichzelf nou te macho vond en de ander een schijterd of andersom. Ik denk dat Hummer de macho was die de schijterd wel even een kopje kleiner heeft gemaakt, zo kwam hij wel over namelijk. Als een hele stabiele reu die weet wat hij wel en niet wil. Dat was zeker geen andere reu er bij.

Boodschap voor jullie? Klopt het dat jullie veel minder vaak met de honden naar zee gaan als vroeger? Hij wilde graag weer naar zee.

Terugkoppeling van het baasje: Hummer had een bult op zijn rug, net iets onder zijn schouders, die hebben we na laten kijken en daar heeft hij antibiotica voor gekregen Hij word oud en loopt kreupel. We snappen dan ook erg goed wat je bedoeld waar zijn gedrag naar kinderen vandaan komt. Dat klinkt heel logisch dat hij bang is voor pijn en begrijpen het nu beter. We gaan zeker weer meer op pad met de honden, beloofd!

Deze twee jongens komen samen in 1 verhaal, Dexter leeft nog Riddick is overleden. Ze horen samen bij 1 eigenaar en horen samen in 1 bericht omdat hun verhalen verweven zijn met elkaar.

Beide jongens kregen dezelfde controlevragen: wat eet je en wat is je favo speeltje.

Voor Riddick:

• Had je veel pijn?
• Mis je dexter?
• Heb je een leuk leven gehad bij ons
• Waarom heb je niet iets laten merken dat je zo ziek was

Voor Dexter:

• Heb je pijn?
• Waarom vermoord je egels?
• Ben je nog wel gelukkig?
• Mis je Riddick?
• Wist jij dat Riddick ziek was?

De controlevragen: Dexter heeft een blauwe plastic bal als favo speeltje en een rubberen kip en Riddick heeft het liefst een zacht knuffelje/ velletje in zijn bek. Eten Dexter krijgt vers vlees grote stukken en Riddick kreeg zachter gemalen vers vlees.  De controlevragen kloppen alleen de rubber kip niet. Dexter krijgt nu inderdaad grotere stukken vers vlees als toen Riddick nog in leven was. Baasje krijgt sinds kort vlees van een jager.

Dexter’s verhaal:

Dexters lijf voelt zonder pijn, ik voel dat zijn lijf en hoofd “gescheiden” aanvoelen en weet dan eigenlijk al zeker dat hij op goede pijnstillers staat. Hij geeft ook aan op de pijnstilling geen heftige pijn te hebben. Ik ga dan wel niet meer zo snel, ik geniet nog steeds van mn wandelingen langs het water en het gras. Ik hou van de wind in mijn snoet en als ik klaar ben me heerlijk op te rollen “voor de kachel” en lekker te slapen. Ik ben echt nog wel gelukkig. Ik hoef niet meer zo nodig vanalles. Gewoon een lekker wandelingetje en mn natje en mn  droogje en dan is het oke. Egels doodmaken vind ik een geweldig spannend spel. De geur, de vorm de stekels, geeft me een jachtgevoel en doet me denken aan eten en mn bal. Het is de combinatie van de 2 die ik geweldig vind. We hebben het er over dat het niet zo’n gewenst spel is en dat er mee stoppen eigenlijk wel vriendelijker is. Daar moet hij niks van weten. Nee hoor, dat wil hij niet horen. Over zijn vriend Riddick zegt hij. Mijn kleine Vervelenderick. Ja natuurlijk mis ik hem en wist ik dat hij ziek was. Maar we nemen de dingen zoals ze komen. Dingen zijn zoals ze zijn. Ziekte en doodgaan zijn voor ons een onderdeel van het leven. We genieten intens en gaan als het zo ver is. We staan niet stil bij ziek zijn en beter worden. Niet sippen lief baasje hij is goed terecht gekomen…

Riddick’s verhaal: Natuurlijk mis ik Dexter, mijn grote voorbeeld mijn held. 2 handen op 1 buik, alles wat hij deed, deed ik ook. Ik heb een heerlijk leven gehad bij jullie en genoot van alles. Riddick komt over als een grote pretkip en blijhoofd die de dingen in het leven niet zo nauw en serieus nam. Waarom ik niet heb laten merken dat ik ziek was? Echte mannen laten geen pijn zien zegt hij stoer. we zijn geen jankers… En dan begint hij te grinniken. Nee hoor zegt hij, ik heb het niet gemerkt dat het zo ernstig was. Ik had last van ademnood af en toe maar ik wist niet dat ik echt ernstig ziek was. Wat Riddick had kreeg ik niet echt duidelijk in het gesprek. Alleen ademklachten. Ook in dit gesprek blijkt dat Riddick het nam zoals het kwam.  Het ws goed zo en het genieten van het leven was intens.

Terugkoppeling van de eigenaar: Dit zijn de honden op en top. Riddick was een blijhoofd en kon af en toe vervelend doen naar Dexter maar ze waren wel gek op elkaar. Riddick is op jonge leeftijd (3,5 jaar) overleden aan longkanker en dat blijft nog heel moeilijk voor me. Dexter heeft inderdaad pijnstilling en is minder actief als dat hij altijd was. Dat egels doodmaken zijn hobby is klopt helemaal, hij gaat er volledig in op, dat hij het er niet mee eens is om te stoppen is zo Dexter. Ik ben wel blij dat hij nog wel geniet van het leven, maar het vrklaard wel waarom hij minder zin heeft aan dingen doen. Ik ben blij met dit gesprek en hoop dingen een plaatsje te kunnen geven.

Sterkte lieve baas met je rouwproces. Dank voor je vertrouwen

Zodra ik contact zoek met Amy laat ze me een plaatje zien van een rood witte kat. Daar is iets mee Alleen krijg ik niet helemaal helder wat er dan mee is. Het was haar vriend en ze had hem lang niet meer gezien. Zoals ik het plaatje zag was de kat buiten en zou het een kat op de dagelijkse wandeling kunnen zijn. Het zou een gesprek worden met veel losse eindjes. Ze verteld wel dingen maar met halve zinnen, doorvragen doet ze niks mee, ze geeft deze antwoorden en daar moet ik het mee doen.

Een vraag van haar baasje is wat ze van Joy vind, een ander hondje in het huishouden. Joy is stom en druk die vind ik niet leuk. Joy plaagt en daar hou ik niet van.

Amy komt mij niet over als een happy hondje, ze voelt zwaar op de hand, ongelukkig en neigt naar depri. Ze heeft zorgen op haar schouders. Ze maakt zich zorgen over Klaas, klaas is ziek.. Ohjee denk ik een naam… namen is niet mijn sterkste kant meestal zijn die echt niet goed. Ik geef ze wel atijd door ter verificatie maar meestal hebben de mensen en ik dan een hoop lol want het blijk maar een enkele keer te kloppen.

De zoldertrap vind ze moeilijk omdat hij erg piept en kraakt als hij uitgeschoven word, dat geeft haar associaties met vallen van de trap. Ze laat me een vlisotrap zien. En ze zegt “vallen van trap, eng!!!” Ik vermoed zelf dat ze van de trap is gevallen.

Als controle vragen kreeg ik waar eet ik en naast wie slaap ik. Ze liet me zien dat ze eet op een donker blauwe zachte ondergrond, een mandje of kussen. Ze vertelde over het slapen dat ze naast joy en mikey slaapt, maar omdat ik dat niet vertrouwde als antwoord heb ik het later nogmaals gevraagd. Ik kon me namelijk niet voorstellen dat je gaat slaapt naast iemand die je niet aardig vind. Daarop kreeg ik te horen dat ze naast Mikey en haar vrouwelijke baasje sliep. Dat leek me logischer en dat dus doorrgegeven.

Op de vraag of ze last had van het eten zei ze ja, het eten kan niet goed zakken, ik heb een knikje in mn slokdarm, het kan er niet snel genoeg door. Ik zie haar staan met een bolle rug, een ongelukkige blik in haar ogen en een samentrekkende buik.

De terugkoppeling: Oei inderdaad een gesprek die ik ook moeilijker plaatsen kan als eigenaar. We hebben inderdaad vroeger een wit rode kat gehad vroeger maar die kwam niet buiten.  De zoldertrap is inderdaad een vlisotrap, zelf is ze nooit van de trap gevallen maar er is wel eens wat vanaf gevallen waar ze van geschrokken kan zijn.  Ze is depri en daarom contacte ik je ook, ik had gehoopt dat dat meer informatie zou geven. Klaas ken ik niet, 1 van onze andere honden is wel ziek, dus als het ook Babs zou kunnen zijn snap ik misschien wat ze bedoeld. (mijn indruk was niet dat Klaas Babs kon zijn). Het verhaal van Joy verbaast me. Ze slaapt niet naast mij maar wel naast Joy en Mikey, ze slapen met de benches tegen elkaar aan. Joy is heel lief en zacht, het is juist Amy die de confrontatie frontaal aan gaat. De plek waar ze eet is in haar mandje op een lichtblauw kussen, geen donkerblauw. Na het eten heeft ze problemen, ze tongelt alsof ze erg misselijk is, dit kan wel een half uur duren maar haar buikje trekt niet samen. We zullen haar medisch laten  checken. Ik snap wel waarom Amy niet zo spraakzaam was, ze is geen open hondje.

Al met al een wisselend gesprek, ook dat gebeurd. Sommige dingen kloppen goed zoals de trap, haar eetproblemen en haar plekje om te eten. Sommige dingen kloppen goed maar snappen we de inhoud er van niet goed . Wat bedoelt ze met de kat bijv. Sommige dingen kloppen helemaal niet zoals haar relatie met Joy. En hoe kunnen we haar een beetje blijer maken kreeg ik bijv. geen duidelijk antwoord op.

Ik heb dan ook met haar baasje afgesproken dat we het gauw nog eenmaal gaan proberen in de hoop dat we het gesprek iets verder kunnen uitdiepen en dan vooral wat de relatie tussen haar en Joy.

Manneke Diesel, een hond die sprak met veel vuur over de dingen waar hij en zijn baasje mee zat.

Hij begon te vertellen dat hij lange tijd opgesloten zat in een kennel. Ik zag een jonge gefrustreerde vurige hond heen en weer springen en wat was hij boos van hoe hij er bij zat, beperkt in zijn vrijheid. Mensen waren bang voor hem, ze vonden hem gevaarlijk en eng en hij werd nog feller van het blaffen om hem heen. Ook werd er getracht pakwerk met hem te doen maar op een manier waar hem veel geweld is aangedaan. Ik heb met hem te doen, hij voelt woedend over zijn verleden. Hij zegt dat zit me in de weg! Het maakt wie ik ben. Ik denk dan ook dat hij niet van jongs af aan bij zijn huidige eigenaar is en dat hij langere tijd in een asiel ofzo heeft gezeten. Arme kerel wat een onrecht is jou aangedaan. Zijn baasje had een aantal vragen voor hem die we besproken hebben in het gesprek.  1 vraag was of hij pijn heeft in zijn lichaam. Zelf geeft hij aan dat zijn rug (ruggengraat midden) stijf en pijnlijk is en dat trekt richting heupen/ linker bilspier achterpoten. Dat was gelijk het antwoord op de volgende vraag, daarom was het de laatste keer na het speuren zo lastig om de auto weer in te komen. M’n ruggengraat heeft last van ouderdom waardoor dat soort dingen minder makkelijk gaat.

Visite is lastig voor mij omdat ik niet van vreemden en drukte hou in mijn huis. Ik moet de boel bewaken en zij horen er niet. Kinderen vind ik al helemaal niks want die zijn veel te snel van de ene plek op de andere plek. Grrrr dat maakt me boos. Weg moeten ze.

Er is me ook gevraagd hem voor te bereiden op dat hij binnenkort even naar pension moet. Het vind het niet leuk dat hij binnenkort moet gaan. Ik leg hem uit dat het echt even niet anders kan maar dat zijn baasje hem echt weer komt halen. En wat kunnen we doen om het voor hem makkelijker te maken vraag ik. Mn eigen mand mee en mijn denkspelletjes (en ik zie een soort activityball/ kong) Ik vraag hem of iets rustgevends fijn zou zijn, dat leek om op zich wel iets. Meestal raadt ik in zo’n geval een combinatie van een aantal kruiden aan. We merken steeds weer dat dit echt heel rustgevend kan zijn voor honden en dat het vaak net een beetje meer rust geeft.

De tonen van sirenes waar hij erg op reageert zijn zo van toonklank dat hij daar erg gevoellig voor is. Ik heb gevoellige oren aldus Diesel.

Antwoorden op de controle vragen. Tegenover mijn slaapplek is een soort grote kast met glazen ruitjes. Ik krijg eten in de ochtend van een meisje onder begeleiding van een man.

Bij het bespreken van het gesprek werd duidelijk dat hij tegenover een tuinhuisje slaapt met raampjes er in, zelf had ze gedacht dat hij de blauwe zandbak zou noemen. In de ochtend krijgt hij eten van de vrouw, in de avond van de man, dit klopt dus niet geheel.

Diesel is inderdaad niet van pup af aan bij deze mensen. Hij heeft tot een jaar in een kennel in een schuurtje gezeten met nog een hond. Hij kwam 1 uurtje per dag uit de kennel en de rest zat hij er in opgesloten. De mensen waren bang voor hem, bang dat hij de dochter uit het gezin iets zou aandoen. Zijn eigenaar heeft inderdaad politietraining met hem proberen te doen. Wij kunnen geen visite ontvangen zonder dat hij de boel op stelten zet en hij kan niet bij bezoek. Ik had gedacht dat het een beschermingsdrang was niet zo zeer waak.  Naar pension gaan is echt wel een probleem want hij heeft last van gerichte agressie, we gaan bespreken of zijn eigen spullen mee kunnen. Zijn rug is inderdaad een fiks probleem, daar krijgt hij ook pijnstilling voor. Alleen de heupen herken ik niet, heb meer het idee dat het naar voren naar zijn schouders trekt.  Verrassend wat er uit gekomen is.

Kleine zielen kunnen een hoop informatie te vertellen hebben. Bijzonder hoe een hondje zo betrokken kan zijn bij een hele mensenfamilie en zo specifiek kan zijn. Grappig ook hoe bepaalde dingen al dagen voor het gesprek rondzingen in je gedachten.

De foto en vragen werden ingezonden en direct kwam de naam Sjimmie binnen. Sjimmie Sjimmie bleef maar steeds voorbij komen als ik me voorbereidde op het gesprek. Zo aanwezig dat ik besloot de naam mee te nemen in de gespreksbespreking. Ik had vast gedacht dat dat haar koosnaampje was (een van de controlevragen).

Een van de vragen die haar baasje haar wilde stellen is hoe ze terugkijkt op haar leven. Ze heeft genoten van het warme gezin en de warmte van de hele familie. Ze genoot als ze mee mocht met de familieweekendjes weg. Samen in een huisje. Dat was op en top genieten, ze hoorde er helemaal bij als lid van de familie. Ze hield van deze mensen.

Ze had het over een houten hart, een hart gemaakt van natuurlijk materiaal of gemaakt in de natuur als monument, speciaal voor haar om haar te herdenken. Dat vond ze fijn, een mooi gebaar. Ook vertelde ze dat haar baasje haren had bewaard van haar na haar overlijden. Maar zei ze was er nog altijd bij hoor. Ik moest van de familie doorgeven dat ze nog altijd aan haar dachten en van haar hielden. Natuurlijk wist ze dat!

Haar baasje wilde graag weten of ze nog een boodschap had voor hun allemaal. Die had ze. Ze liet me een kort fragment zien van een man te midden van zijn familie. Een man met een scheve mond die grapjes maakte. Goed op hem letten zei ze erbij. En vergeet elkaar niet, vergeet niet om als familie tijd voor elkaar te maken!

Iets wat ik zelf de laatste tijd merk is dat de controlevragen niet altijd meer zo kloppend zijn als bij de eerste gesprekken. Ze kloppen vaak maar sam sam maar als we dan alsnog de rest bespreken blijkt daar zoveel kloppend te zijn en zo herkenbaar dat het alsnog een fijn gesprek is geweest. Merk wel dat me dat zelf een beetje onzeker maakt in de gesprekken. Het blijft een beetje puzzelen soms.

Ook in dit gesprek waren de controlevragen niet overduidelijk kloppend maar haar eigen verhaal des te meer.

Sywa was inderdaad een echte familiehond. Sjimmie was niet haar koosnaam maar was het hondje van een oom waar ze veel mee speelde. En die oom is de de man met de scheve trekken om zijn mond. De oom is ernstig ziek. Lief dat ze vraagt om goed op hem te letten.

Als ze wegliep liep ze niet naar de markt om wat te eten te bietsen maar naar oma om koekjes te halen. Wel kwam ze dan idd langs een vijver.

Moeder heeft na haar overlijden inderdaad haartjes van haar bewaard en dochter heeft een houten hart laten maken met haar naam er op. Deze moet alleen nog aan de drijfhouten tak komen waar ook een hart aan hangt van een ander overleden hondje.

Beer, een overleden hondje waarvan het baasje nog heel graag een gesprek wilde om dingen een plekje te geven. Ik heb nog niet vaak met overleden dieren gesproken en stap er wat onzeker in. Het zou geen verschil moeten maken is wat ik geleerd heb in de opleiding, maar voor mij en haar baasje is het meer dan spannend. Ik verwacht net als bij levende hondjes haar koppie voor me te zien als het gesprek begint, maar dat is in dit geval niet zo. Ze komt meer als een lichtje/ zonnetje. Dat had ik niet verwacht en ik heb dan ook moeite om haar in het gesprek vast te houden. Normaal focus je op gezichtscontouren maar die zijn er nu niet.

De controlevragen zijn voor het grootste gedeelte kloppend maar niet alles klopt 100%. Kleur halsbandje had ik rood, maar ze had een roze halsband, wel kwam ze met een rode halsband naar Nederland.. Wandelplek met als overzichtsplaatje weide, sloot, pad en weide klopte prima met waar ze het liefste wandelde, er was alleen geen treinspoor in de buurt. Ze hield van zwemmen  maar jaagde niet achter eendjes aan. Haar favo plekje was inderdaad op het dekbed in bed, dat was echt haar safezone ook als haar baasje even weg moest. Lekkers wat ze vaak kreeg was geen varkensoor maar een mergpijp. Namen van vriendjes in de opvang klopten totaal niet, gelukkig had ik van te voren gewaarschuwd dat namen absoluut niet mijn sterkste kant is. Daar we toch grote overeenkomsten zagen in de controlevragen besloten we de rest van het gesprek te bespreken.

Ik wist niet waaraan ze dood was gegaan maar mij kwam het over als iets als altvleesklier kanker omdat haar dood me als zeer snel en plotseling over kwam. Ze had zelf niet in de gaten dat ze dodelijk ziek was pas op het allerlaatste moment. Klaar was ze eigenlijk niet om te sterven maar ze heeft zich er in berust en had als boodschap voor haar baasje dat ze het schuldgevoel moest loslaten. Haar dood had haar baasje niet kunnen voorkomen, het ging in een rap tempo en was als een sluipmoordernaar. Haar baasje vertelde me later dat ze geen kanker had maar een bacterie die alle organen in haar lichaam hadden aangetast. De dag daarvoor hadden ze nog gezwommen en leek alles in orde.

Ook had ze een boodschap voor haar baasje omtrent het nieuwe hondje in haar baasjes leven. Ze was heel blij dat haar plaatsje was opgevuld en haar baasje weer liefde gaf aan een ander hondje. Ook hier in mocht haar baasje haar schuldgevoel loslaten. Tes verdient net zoveel liefde als ik, je doet haar te kort als je je niet net zo aan haar geeft.  Het 1 mag naast het ander bestaan, je kan mij missen en je mag even veel van haar houden.

Ik vond het een emotioneel zwaar gesprek en was de dagen er na wel nog onder de indruk. De emoties die zowel in het gesprek als later bij het bespreken met haar baasje loskwamen waren fiks, maar wel heel erg mooi. Ik hoop dan ook echt dat dit gesprek een bijdrage heeft geleverd aan het geven van een plekje van het verdriet en het gemis. Weet dat verdriet en gemis mag bestaan en dat je daarnaast ook liefde aan een ander geven mag.

Ps. Omdat ik dit zo’n gevoellig gesprek vond had ik eigenlijk besloten dit gesprek niet te publiceren, op verzoek van het baasje die het toch graag gepubliceerd zag alsnog gedaan. Dus bij deze lieve Beer en baasje, jullie liefdevolle gesprek.

Soms ga je een gesprek in en heb je bij voorbaat een gevoel dat het een heftig gesprek gaat worden. Wij mensen vullen vaak al veel dingen in en denken van alles. Zo ook bij Shy, een hond die zo schuw is naar mensen dat je denk dat er wel iets heel negatiefs gebeurd moet zijn met hem. Hoe anders kan een gesprek dan lopen!

Controlevragen voor Shy:

1. Wat eet ik?
2. waar eet ik

• We willen graag Shy zijn verhaal weten, waar komt die vreselijke angst vandaan, wat is er met je gebeurd waarom jij zo angstig bent met mensen terwijl jullie als pups zijn gekomen en je zusjes niet angstig zijn.
• Wat kunnen we voor je doen om de angst te verminderen?
• Helpt de gedragsmedicatie je?
• We willen graag dat je weet dat je bij ons mag blijven en het ons niet uitmaakt dat je zo angstig bent, je bent welkom zoals je bent.

Shy eet op een zand ondergrond op een rustige plek in de tuin naast een hok, ik denk een leegstaand hondenhok. Hij krijgt iets te eten wat zich het beste laat omschrijven als een natte derrie. Als het in zijn bak komt klinkt het “kwak”, zeker geen gerinkel van gedroogde brokken. Ik denk geweekte brokken. Feedback eigenaar: Zandgrond klopt, eerder at hij idd naast een hondenhok, tegenwoordig eet hij naast het hok van de geit. Haha hij krijgt inderdaad een natte derrie. Een mengsel van geweekte brokken met rijst wat nogal nat en plakkerig is. Hier hebben baasje en ik echt even samen lol om.

Shy verteld dat zijn gedrag naar mensen niet voortkomt uit een trauma maar dat het bij zijn geboorte niet goed gegaan is. Hij was de kleinste uit het nest en zijn moeder moest hem heel veel likken om hem op gang te krijgen. Zeg maar een soort zuurstof te kort waardoor de prikkelverwerking niet in orde is. Hij snapt de mensenwereld niet zo goed en daarom is hij angstig. Dus gelukkig geen nare traumatische ervaringen met mensen. Maar zegt hij ik ben prima zoals ik ben, ik ben blij met mijn plekje en happy met mn hondenvrienden. De medicijnen brengen me niet zo veel eigenlijk. Ze helpen me niet met m’n angst. Niet alles is te fixen zegt hij, laat me maar, ik ben prima zo. Wel is hij blij te horen dat hij welkom is zoals hij is en hij zijn mag wie hij is. Dat maakt hem blij en geeft hem rust, maar dat wist hij eigenlijk al wel. Ik moet ook zeggen dat hij in het gesprek vrij ontspannen over kwam. Tevreden met zijn leven.

Wel heb ik hem uitgelegd dat ik hoopte dat zijn baasje hem in de toekomst beter benaderen kon, want als er dan iets met hem was konden ze hem helpen en dat lukt zoals het nu is niet. Hem uitgelegd dat de familie het beste met hem voor heeft en dat hij ze ook in dat opzicht vertrouwen kan. Gevraagd of hij het zelf contact zoeken met hun toch ietsje meer proberen kan. Hopelijk brengt dit gesprekje weer wat meer balans. We zijn benieuwd!

Kleine terugkoppeling nog van zijn baasje. De medicatie kreeg hij idd al een tijdje niet meer want ze merkten inderdaad geen verschil.