Categorie: communiceren met dieren

Ik mocht van de week een gesprek doen met Vino. Vino’s baasje wilde graag weten hoe het nou kon dat Vino ineens niet meer alleen thuis kon blijven.

Controlevragen:

1. Waar slaapt Vino: wat hij laat zien is een beeld vanaf de grond waarbij hij
   tegen de hoek van een groot oppervlakte aan kijkt. De ramen zitten vanuit zijn blik vrij hoog in de kamer. Als ik het goed interpreteer ligt hij in de slaapkamer, kijkt hij tegen de hoek van het voeteneinde aan en ligt hij laag bij de grond.

2. Wat krijgt hij te eten: het eerste wat in mij opkomt is vers voer, vleesmenu’s uit van die rollen.

Terugkoppeling baasje: De controlevragen kloppen idd allebei, hij ligt sinds hij niet meer alleen durft te zijn bij ons op de slaapkamer omdat hij van angst de deurpost te grazen nam.En krijgt vers vlees sinds hij een auto imuunziekte heeft nl SLO.

Vragen die je graag in het gesprek wil behandelen: 

1. Waarom kan je niet meer alleen zijn? 
2. Waarom blaf je op alles en naar iedereen? 
3. Hoe kunnen we dat samen onder controle krijgen? 
4. Heb je pijn? 

Indruk van het dier tijdens het gesprek: 

Lief maar erg afwachtend. Kwam niet zo dichtbij in het gesprek als andere dieren. Moeilijk te bereiken en niet vast in zijn antwoorden. Het kostte moeite hem deel te laten nemen in het gesprek. De momenten dat ik hem “had” waren kort en ik moest steeds opnieuw “inloggen”. 

Uitwerking van het gesprek: 

1. Als ik start met het gesprek zijn mijn honden binnen erg onrustig, buurthondje ook, ze zijn alert en blaffen. Onrust kenmerkt de start. Ook hoor ik knallende geluiden. Zodra ik dat geregistreerd heb stopt de onrust en verstomd het geluid. Rust keert terug. Voor mij signalen dat de onrust en de knallen het startpunt zijn geweest in de problemen het het alleen thuis zijn. Kan het zijn dat de vuurwerkperiode de basis tijd is geweest voor het plotselinge niet meer alleen thuis willen zijn? Is het zo ongeveer begonnen in de aanloop naar oud en nieuw? Te denken valt aan de periode Okt/ nov waar de knallen toenemen. Ik vraag hem of hij me kan laten voelen wat hij voelt en wat hij aan het doen is als je weg bent. Ik voel me direct heel alleen, nerveus en krijg een brok in mijn keel alsof ik moet huilen. En een zwaar gevoel in mijn maag. Ik zoek jou overal en zoek naar dingen waar jouw geur aan zit. De deken op de bank, de plek waar je zit. Ik zoek jou. Ik mis jou. Voor mij voelt dit direct als missen en onzeker worden. Angst voor wat er gebeuren gaat. Wat als het buiten weer onrustig word. Ik denk dan ook dat hij ergens in de vuurwerkperiode geschrokken is van knallen en het daarom niet meer fijn vind om alleen te zijn. Opvallend is een soort gevoeligheid in zijn oren. Daar kom ik bij vraag 4 op terug. 

2. Waarom blaf je zoveel: ik voel een aangespannen lijfje, vooral in zijn nek. Gevoelig op de maag en constant in een staat van alertheid. Spanning lijkt vrij hoog bij hem. Alsof hij constant op zijn tenen loopt. Een stukje aanleg zegt hij, maar ook erg gevoelig voor spanning en het niet hebben van controle over situaties. Een bezig baasje die graag wil laten weten dat er iets gebeurd. Maar dat geeft hem ook spanning en “werkstress”. Staat constant “aan”.

3. Wat te doen? Allereerst moet er gewerkt worden aan het alleen zijn. Dat geeft hem veel stress. En hij is al vrij gevoelig voor stress en bouwt dat op. Kan het niet goed verminderen. Dus alleen zijn geeft hem extra stress bovenop zijn nerveuze inborst en aard. Dat moet echt stap 1 zijn om dat weer onder controle te krijgen. Mocht dat zelf niet lukken, vraag hulp van een goede gedragsdeskundige in de buurt of kom bij mij in mijn verlatingsangst trainingsprogramma en dan werken we samen online. Wat ik ook zou aanraden bij hem omdat hij constant aan staat is iets om te ontspannen. Te denken valt aan massage of bijv etherische oliën. Massage kan je zelf doen door bijv naar t-Touch te kijken en er zijn in NL ook mensen die werken met etherische oliën voor dieren. Ik denk dat dat hem meer rust geven kan omdat het vrij in zijn aardje zit dingen aan te trekken, mee te zeulen en onrust te hebben in zijn dagelijkse dag.

4. Pijn: nee ik kon niet echt plekken in zijn lijf vinden die echt problemen geven. Ik ben zijn lijfje helemaal nagelopen. Wat wel erg opvallend was waren zijn oren. Met name links leek geluidsgevoeliger als rechts en daar had ik het gevoel alsof er water in zat. Zo hoorde het zich aan in elk geval bij de knallen. Kan zijn dat dat een oud probleem is geweest en wat te maken heeft met de oorsprong van het niet meer alleen thuis kunnen zijn. Dus dus dat hij zere oren heeft gehad bij het ontstaan van het probleem maar het zou ook van heden kunnen zijn. Wel iets om even over na te denken of hij oorklachten had of heeft. Maar een andere oorzaak kan zijn dat hij wilde laten weten dat hij geluidsgevoelige oren heeft en dat dat in verband staat met zijn nerveuze karakter. Het lukte me niet goed daar uitsluitsel over te krijgen.

Terugkoppeling baasje op gesprek:

Wauw Esther we zijn er echt van onder de indruk van wat je uit het “gesprek”met Vino haalt. Het klopt dat hij altijd al bang is geweest van vuurwerk en idd nu we terugdenken is het zo dat hij in december 2019 heel erg gestresst was. Was echt niet normaal hoe zielig.
Vanaf toen is de verlatingsangst zich denk ik wel op gaan bouwen.
Hij kan idd niet afschakelen daarom leg ik hem na de grote ronde wandelen altijd in de bench om hem even verplicht dit rust te geven en dan kan hij zo maar een uur of 2 rustig liggen. Voor de rest is hij altijd bezig om iedereen weg te jagen.. Fijn dat je op dit moment in elk geval geen pijn voelde. Dat verhaal over de oren kan ik me wel indenken ja dat hij geluidsgevoelig is. hij heeft verder nog nooit klachten aan de oren gehad.

Vandaag een gesprek in een andere vorm dan normaal. Normaal hebben baasjes een heleboel vragen aan hun dier maar vandaag wilde het baasje van Dina dat ik een gesprek met haar aanging omdat Dina al een tijdje bij de oppas verblijft omdat haar baasje een tijd in het buitenland moet verblijven. Dina is bij de oppas constant op zoek naar haar baasje en komt gedeprimeerd terug van de wandelingen als ze haar baasje weer niet heeft kunnen vinden. Ze laat haar staartje en koppie hangen. Ook is ze niet blij en depri en wijkt ze nauwelijks van de zijde van de oppas. Het gesprek heeft als doel Dina uit haar zware gevoellens te halen en haar te verzekeren dat haar baasje bijna weer terug is. Dat ze echt niet vergeten is en mag stoppen met zoeken.

Controlevragen:

Controlevragen:

1. Waar slaapt Dina het liefst: bed
2. Waar wandel je graag: strand en duinen

Terugkoppeling baasje, dit klopt volledig

Indruk van het dier tijdens het gesprek:

Donker en somber.

Stenen die ik voor haar gesprek heb uitgekozen zijn de Labradoriet en de Rozenkwartz. Ik was eerst begonnen met alleen Labradoriet maar voelde dat de rozenkwartz er echt nog bij moest dus die er maar snel bijgepakt

Labradoriet is een sterk beschermende en spirituele steen. Het beschermt het eigen
energieveld (aura) tegen negatieve invloeden uit de omgeving en mensen die energie bij je
wegnemen. De steen vermindert angst en geeft kracht, (zelf)vertrouwen en
doorzettingsvermogen. Het versterkt de intuïtie en mediamieke gaven. De steen maakt
contact met het onderbewuste en brengt vergeten herinneringen boven. Labradoriet
stimuleert fantasie en creativiteit en helpt ideeën te ontwikkelen. De steen werkt
bloeddrukverlagend en kalmerend, reguleert de stofwisseling en heeft een positief effect op verkoudheid, jicht, reuma, de ogen en op een onregelmatige menstruatie en menstruele
klachten.

Rozenkwarts is bij uitstek de steen van het hart en de liefde. De steen werkt sterk in op het
hart chakra en opent het hart om liefde te ontvangen en om liefde te geven. De steen trekt
harmonieuze liefdes- en vriendschappelijke relaties aan en bevordert ook eigenliefde en
zelfacceptatie. Rozenkwarts heeft een milde, zachte werking en werkt kalmerend bij verdriet en trauma’s en bevordert empathie, openheid en behulpzaamheid. De steen maakt
ontvankelijk voor alle soorten schoonheid en stimuleert creativiteit en fantasie. Fysiek heeft de steen een positieve werking op het hart, de geslachtsorganen, seksuele problemen, de vruchtbaarheid, borst- en longkwalen en voorkomt duizeligheid. Tenslotte helpt het bij ouderdomskwalen zoals de ziekte van Alzheimer en Parkinson.

Uitwerking gesprek:
Er kwam een hele sombere en donkere Dina in het gesprek. Normaal als je met een dier
praat verschijnt er een warme gloed maar bij Dina was het donker en grauw. Ik denk dat
je het inderdaad bij het rechte eind had en dat Dina behoorlijk depri is.

Ik heb het gesprek dan ook een beetje anders ingericht als anders. Ik ben begonnen met
de donkere lagen af te pellen en de donkere kleuren weg te sturen door middel van Reiki
en het sturen van warme en liefdevolle kleuren en gedachten. Daar nam de donkerheid
iets af en was er ruimte om te praten.

Ik heb voor haar als een tantra herhaalt dat je terug komt, dat ze de negatieve en depri
gevoelens mag loslaten. Uitgelegd wat je aan het doen was en dat je haar zeker niet
vergeten bent. Dat het nog maar een paar nachtjes duurt voordat je haar weer komt halen.
Ze was je inderdaad steeds aan het zoeken en voelde zich alleen. Begreep niet waar je
bleef. Ze zei het is eenzaam en somber zonder haar. Ik heb haar verteld dat je haar
elke nacht voelt en zij jou mag opzoeken. Dat jij ook bij haar ligt in je slaap. Dat ze goed
moest voelen en dat je er dan zal zijn. Ze bleef nog hangen in de grauwe gevoelens dus
na de uitleg verder gegaan met warmte, liefde en rust sturen. Wat mooi was om te zien
was dat de donkere kleuren moeizaam maar langzaam verdwenen. We hebben samen
over loslaten van de negatieve kleuren en gevoelens gehad en stukje bij beetje kwamen
de warme kleuren te voorschijn.

Ik heb haar verteld dat je (nogmaals) echt terug komt. Ze af mag tellen, je
haar echt niet vergeten bent en ze los mag laten en niet meer hoeft te zoeken. Dat ze
het als vakantie kan zien en dat jullie elkaar bijna weer zien.

Het duurde best een tijdje tot ik een positievere Dina zag maar op het einde zag ik toch echt
weer het zonnetje. En met het zonnetje bedoel ik dat ze weer haar warme kleuren liet
zien met nog maar een klein stukje lichtgrijs. We zijn nog even doorgegaan tot ook het
grijze randje verdween.

Ik hoop dat ze de laatste dagen rustiger door gaat komen. Ik zal
haar de aankomende dagen nog een paar keer warmte sturen. Arme schat! Ja ze vind
het echt heel moeilijk dat je weg bent. Stuur haar zelf ook gedachten van liefde warmte
en zekerheid, vertel haar dat je bijna terug komt en haar niet vergeten bent. Maak
contact met je hart en stuur haar jou liefde en warmte. Dit gaat het makkelijkst als je dat
voor je ziet als een warme kleur. Voor mij is dat de kleur oranje die je ziet als je met je
ogen dicht in de zon zit. Dus ga af en toe lekker even in het zonnetje zitten, sluit je ogen,
voel de warmte en de liefde. Visualiseer Dina voor je en stuur die warmte en kleuren. Ik
weet zeker dat ze ze gaat voelen.

Terugkoppeling baasje:

Bijzonder is het dat ik voor mijn vertrek precies dezelfde stenen heb gekregen en heb meegenomen. Ik ga me de aankomende dagen idd focussen op het sturen van rust en warmte. Maar beelden zeggen in dit geval meer als duizend woorden en ik kreeg dan ook een filmpje opgestuurd van de oppas van Dina met de woorden: Normaal zit ze vastgeplakt aan het been van de oppas omdat ze haar baasje nergens ziet. Een vrolijke Dina op de wandeling. Nog even volhouden lieve Dina, baasje komt echt gauw terug!

Als je een gesprek mag doen met het overleden dier van een van je vriendinnen is dat en heel mooi omdat je iets betekenen kan in het verwerken van verdriet en het afscheid maar tegelijk ook retespannend want je wilt natuurlijk wel dat het gesprek klopt. Sid is vroegtijdig en onverwachts op bijna 6 jarige leeftijd overleden. Sid en ik wonen 9000 km van elkaar en hebben elkaar 1x kort ontmoet. Ik ken dus zijn routine niet en daar hebben we de controlevragen op aangepast zodat we zeker weten of ik wel of niet met hem gesproken zou hebben. Doordat ik het huis en de tuin van mijn vriendin natuurlijk ken was het voor mij iets makkelijker om de plattegrond te tekenen en de route van Sid uit te tekenen en het voor me te zien.

Controlevragen:

1. Waar lag je het liefst als het regende: In huis in de woonkamer op de hoogste plek van het huis, ik denk in de kattenpaal vlak naast de voordeur.
2. Wat deed je als je binnen wilde en de gaasdeur was dicht: een mauw met een rollende rrrrr
3. Hoe is je loopje: Door de keuken naar buiten richting het smalle paadje rechts naast het huis, weer terug, richting het kattenpension, door het gangetje naar achter naar de buddybus, achter de bus langs, even voor de bus kijken, weer terug en verder links de knoek in. Vanuit daar over de linker muur langs het huis naar achter het huis en via het raam weer naar binnen.

Terugkoppeling baasje 100% goed, ik bedoelde eigenlijk met loopje zijn specifieke manier van bewegen maar zijn route uittekenen is nog veel meer dan ik verwacht had en klopt ook 100%

Vragen die jij graag wilde behandelen in het gesprek

1. Ik wil graag vragen of hij erg bang geweest is,
2. of hij me heeft horen roepen en daarna terug kwam na 24 uur weg te zijn geweest.
3. Voelde hij dat het mis ging, eerder dan ik
4. Had ik iets anders kunnen of moeten doen
5. Is hij oké
6. Ja beetje cliché maar ik mis hem ontzettend en hou heel veel van hem. Ook al was hij de rustigste en altijd een beetje sullige van de 2 dus stond veel minder in de schijnwerpers dan zijn broer of anderen in de groep. Ik denk dat hij wel weet hoeveel ik van hem hou maar zeg het nog maar een keer extra

Indruk van het dier tijdens het gesprek:

Sid maakt het me niet gemakkelijk. Is afstandelijk/gereserveerd en is in het begin van het gesprek onduidelijk in zijn antwoorden. Dat maakt me in het begin heel onzeker omdat ik juist dit gesprek heel graag goed wil doen.  Nadat hij losgekomen is praat hij makkelijk en komt heel rustig over. Berustend in zijn geschiedenis en straalt rust en kracht uit.

Uitgekozen steen is voor hem rozenkwartz: De steen trekt harmonieuze liefdes- en vriendschappelijke relaties aan en bevordert ook eigenliefde en zelfacceptatie. Rozenkwarts heeft een milde, zachte werking en werkt kalmerend bij verdriet en trauma’s en bevordert empathie, openheid en behulpzaamheid.

Uitwerking gesprek:

1. Nee absoluut niet. Ik wilde eigenlijk alleen sterven en was al aan het wegzakken. Op de tekening zie je links boven een sterretje waar hij gelegen heeft. Wolf en Meneertje zijn langs geweest om afscheid te nemen en te zeggen dat ik naar huis moest komen.
2. Wilde niet maar hoorde de paniek in je stem en heb op het laaste moment besloten dat ik toch naar huis moest komen omdat ik je dit niet aan wilde doen, dat je niet zou weten waar ik was. Maar zelf wist ik dat het al over en uit was voor mij.
3. Wat ik had sluimerde al een tijdje maar ik heb er heel bewust voor gekozen dit niet aan je te laten zien en te wachten met thuiskomen tot het “te laat” was. Ik wilde absoluut geen gefrut meer aan mijn lichaam en had geen zin in medische behandelingen. Geen zin in gedoe en geen behandelingen, wil ik niet! Ik ben blij dat je niks gemerkt hebt. Ik vind het lief dat je het nog even geprobeerd hebt maar het is echt goed zo.
4. Nee het enige waar je het aan had kunnen merken is dat ik afgevallen was. De rest heb ik bewust niet laten zien. Je had dus ook niks anders kunnen en moeten doen dan dat je nu gedaan hebt. Ik heb genoten van mijn leven. Ik was vrij en mocht zijn wie ik was. Een zelfstandige kat die genoot van zijn vrijheid. En nu ben ik the king of the castle. Hoe ik gestorven ben is precies zoals ik dat wilde. Waardig, zonder gedoe aan mijn lijf. Ik had het er gewoon niet voor over om behandeld te worden en heb het volle uit mijn leven gehaald. En dat het dan eerder ophield nam hij tot de koop toe. Dit was een hele bewuste keuze. Hij was veel te zelfstandig om als een zieke behandeld te worden.
5. Hij is zeker oke en heel berustend in hoe het gegaan is.
6. Voel je niet schuldig, ik had ook gewoon veel minder aandacht nodig. Ben geen typische kroelkat. Wist dat als ik het nodig had dat altijd kon en dat je er voor me was. Maar ik had het gewoon niet zo nodig om constant in de buurt te zijn. Ik ga graag mijn eigen weg en geniet van die vrijheid. Een hele zelfstandige kat en die zelfstandigheid heb jij hem gegeven en geboden. Dank daar voor.

Terugkoppeling baasje:

Sid was inderdaad 500 gram afgevallen en ik had het niet gemerkt. Ik had het zo graag anders gezien maar ik lees inderdaad in alles Sid. Hij is in Nov/dec vaak bij de dokter geweest voor andere behandelingen en was daar echt helemaal klaar mee. Het bewust kiezen om niks te laten merken is enerzijds niet leuk voor mij maar aan de andere kant heb ik altijd gezegd dat ze vrij zijn in het maken van keuzes. Ik ben blij dat Wolf en Meneer langs zijn geweest en toen al afscheid hadden genomen en dat hij toch thuis is gekomen. Ik denk inderdaad dat zij al eerder afscheid genomen hadden van Sid want zij zijn later niet nogmaals afscheid komen nemen toen hij overleden was, anderen wel. Hij is inderdaad erg gereserveerd naar vreemden en het verbaast me helemaal niks dat het gesprek in eerste instantie moeizaam was. Ik was zelfs bang dat hij helemaal niet met je praten zou.

Eind 2020 mocht ik een gesprek doen met Vosje. Vosje is een reutje van de straat en we weten eigenlijk niks van zijn voorgeschiedenis.

Zoals altijd start ik met de controlevragen:

1. Waar slaap je: voor de nacht in de kamer waar de pc staat en overdag de porch.
2. Met wie speel je graag: ondanks dat ik zijn super leuke filmpje heb gezien dat hij speelt met de zwarte hond denk ik dat dit niet zijn favo play date is. De hond waar hij het meeste uithaalt qua steun en spel is een wildkleurige reu. Die liet hij me zien in het gesprek.
3. Wat doe je naast blaffen als je baasje thuis komt: hij danst in rondjes om zijn as. Hij vind het thuiskomen chaotisch

Terugkoppeling baasje: De controlevragen kloppen, Hij slaapt inderdaad overdag op de porch maar s nachts in een draadkooi op de afdeling waar de andere honden een bench hebben. De reu waar hij mee speelt kunnen er 2 zijn waar hij inderdaad leuk mee speelt maar hij kan overigens met iedereen die op zijn avances ingaat leuk spelen. De begroeting klopt volledig. Blaf, rondje, blaf, rondje en hij tolt maar door.

Vragen die het baasje graag wilde behandelen in het gesprek

1. Wat is je achtergrond en wat heb je meegemaakt
2. Waarom ben je zo bang voor brandlucht
3. Wil je geen mensen meer bijten
4. Wil je alsjeblieft stoppen met achter de katten aan jagen

Indruk van het dier tijdens het gesprek:

Vosje was heel moeilijk vast te houden, voelt afstandelijk en heel ver weg. Ik heb meerdere malen de begin meditatie moeten herhalen om hem weer in het gesprek te krijgen. Hij voelt afgesloten en ver van zichzelf.

Voor elk gesprek kies ik stenen voor mijzelf en het dier om het gesprek te begeleiden. Dit doe ik naar gevoel en voorafgaande aan het gesprek. Vaak blijken de stenen voor het dier erg treffend te zijn.

Stenen voor het gesprek:

Bergkristal voor mij. Jade en de chakrasteen (steen die bestaat uit verschillende gekleurde stenen in de vorm van een chakra piramide)  voor Vosje.

Jade: Jade is een reinigende en beschermende steen (met name tegen lichamelijk letsel). Het zorgt voor harmonie en evenwicht en trekt voorspoed, geluk en welvaart aan. De steen bevordert zelfverwezenlijking en zelfredzaamheid en helpt om negatieve emoties en irritatie los te laten. Het werkt in op het hart chakra en bevordert hiermee liefde, verzorging en tolerantie. Jade stimuleert het bedenken van allerlei ideeën en ook de daadkracht om ze in praktijk te brengen. Het is een goede steen om bij je te dragen tijdens een reis of vakantie voor wat extra bescherming. Fysiek werkt jade sterk reinigend, brengt allerlei lichamelijke systemen in balans en verwijdert gifstoffen uit het lichaam. Het heeft een positieve werking op nieren en bijnieren, blaas, het zenuwstelsel, vruchtbaarheid en op het bevallen

De chakra steen brengt harmonie in de chakra’s.

Uitwerking gesprek:

 Wat als eerste erg opviel was hele erge kriebel op het achterhoofd. Pas toen ik opgeschreven had dat ik jou zou vragen wat er zo kan kriebelen op dat koppie verdween het het. Het zat achterhoofd richting nek aan de rechter kant.

Zo dat gezegd hebbende kan ik verder met het gesprek met Vosje.

1. Kan je vertellen wat je hebt meegemaakt. Vos verteld dat hij veel klappen op zijn hoofd heeft gehad. De man wilde hem lesjes leren. Luisteren moest hij; stil zijn moest hij, niet in de weg lopen moest hij. Pats pats pats. Weg jij weg jij weg jij zei de onvriendelijke vrouw. Zij schreeuwde meer naar hem maar sloeg niet. Hier is hij begonnen met bijten. Bijten om zichzelf te verdedigen. Daarna werden ze bang en had hij rust.
2. Brandlucht. Eerst wilde hij niet vertellen. Dus ik vroeg hem, heb je een brand meegemaakt. Nee, dat was het niet. Ben je met iets heets overgoten? Nee dat was het niet, het heeft met een BBQ te doen. En toen vertelde hij zijn verhaal. Er was een feestje in de tuin. Veel mensen en hij was nog vrij jong. Mensen dronken en hadden het gezellig. De BBQ werd aangestoken en 1 man pakte hem lachend op. Vosje was niet groot en paste in zijn handen. Hij werd boven de BBQ gehouden en er werd gelachen door de mannen. Vosje werd bang en probeerde weg te komen, te vechten en te bijten. Een misselijkmakende grap. Ik werd echt heel misselijk in dit deel van het gesprek en denk dan ook dat dit zo’n groot trauma is geweest dat dit de paniek geeft van de brandlucht.
3. Ik heb hem uitgelegd dat het baasje niet wil dat hij mensen bijt en dat hij daar mee moet stoppen. In alles wat ik van hem voel is moeten verdedigen de hoofdmoot. Hij heeft geleerd dat dat brengt wat hij wil. Afstand van dingen die hem bang maken, mensen die hij niet in zijn buurt wil.
4. Poezen. Ik heb hem uitgelegd dat het echt not done is om achter poezen aan te jagen. Dat zijn baasje dat echt niet tolereert en hij dan zeker niet blijven kan. Omdat hij er niet lang bij bleef en ik hem meerdere malen moest terughalen in het gesprek, weet ik niet zeker of hij er echt wat mee gaat doen. Ik denk wel dat hij het begrepen heeft.

Terugkoppeling baasje:

Wat een mooi gesprek was het toch. Ik werd er emotioneel van. Wat moet hij een ellendige jeugd gehad hebben. Het baasje weet niet hoe hij in de tuin gekomen is waar ze hem gevangen heeft. Hij was daar opeens en de mensen wilden hem daar weg hebben omdat hij daar dingen vernielde. Of ze hem ook geslagen hebben weet ik niet maar geschreeuwd hebben ze zeker. Bij het BBQ verhaal schoot ik vol, wat een afschuwelijke ervaring. Dat verklaard zijn extreme reactie op brandlucht.

Dankjewel lieve Vosje en baasje voor dit gesprek. ik hoop dat je je trauma gauw achter je kan laten.

Lieve Milou is pas overleden en laat een diepe leegte achter in het gezin. Vaak zie je dan dat baasjes naast hun verdriet nog met zoveel vragen zitten. Nog zo graag wat hadden willen zeggen en moeite hebben met rust te vinden in de situatie. Hoe mooi is het dan dat er een mogelijkheid bestaat om dat te doen.

Ik start weer met de controlevragen. Dit zijn vragen die ik van het baasje heb gekregen vooraf aan het gesprek en die ik kan stellen in het gesprek met het dier. Zo kunnen we checken of het gesprek kloppend is.

Controlevragen:

1. Hoe ging je mee op lange wandeling: Karretje om in te zitten, door gewrichtsklachten kon ik niet zo ver meer
2. Wat deden we altijd na het wandelen: Afdrogen en iets lekkers in de mand
3. Wat was je favo hobby: Zand omwoelen en snuffelen bij holletjes van dieren zoals muisjes
4. Vriendinnen: Pip en een choco bruine hond denk een labrador achtig type

Terugkoppeling baasje controlevragen:

1. Klopt helemaal, ze lag/zat als een koningin in haar kar, heel relaxed en tevreden. Het begon met gewrichtsklachten, maar later leken die veel minder. Nog een jaar later bouwde de tijd in de kar zich steeds meer op en werd het zelf lopen steeds ietsje minder.
2. Klopt ook, altijd eerst afdrogen, vond ze heerlijk en prima, ze zag het als quality time voor haar! Over de mand moesten we even nadenken. Ze kreeg altijd eten na het wandelen, ze at 4 keer per dag door haar ziekte van Crohn. Ze kwam altijd direct naar de keuken na het wandelen en wij stuurden haar dan naar haar plaats als wij het eten maakten voor haar. Vaak kreeg ze dan alvast iets lekkers op haar plaats.
3. Hier moesten we even over nadenken, we hadden eerder iets als eten verwacht, of knuffelen. Maar toen we verder dachten kwam het boven. Ze maakte als ze echt heel blij was ergens te zijn, bijvoorbeeld op het strand, graag zand engeltjes ( alternatief voor sneeuw engeltjes) op haar rug in het zand heen en weer bewegend. Zoiets als mensen op de rug liggend met armen en benen wijd in de sneeuw… Dat snuffelen deed ze vroeger heel erg graag. Dat is de laatste jaren wat minder geworden, vooral als ze met een van ons alleen op pad ging dan snuffelde ze er heerlijk op los.
4. Wat ontzettend fijn dat ze Pip ook als vriendin ziet! Omdat Pip zo’n moeilijke (en ook lange) start heeft gehad en veel training en aandacht kreeg waren we weleens bang dat Milou zich jaloers zou voelen. Zij was voordat Pip kwam echt de koningin. Toen Pip er was voor ons nog steeds, maar hebben we alle zeilen moeten bijzetten om Pip goed te begeleiden terwijl Milou zo easy going was. Daarom fijn dat ze haar vriendin zag, voor Pip was ze echt de hele wereld! Tranen stroomden volop toen we de choco bruine hond in jouw omschrijving zagen. Dat is haar vriendin Bayla, een bruine labrador. Zij logeerde bij ons en Milou bij haar en haar baasjes. Zij waren onze buren, goed vrienden van ons, we hebben fijn contact. We noemden ze ook de beste vriendinnen, omdat ze zo onwijs graag samen waren. Een prachtige verstandhouding hadden ze die twee ouder wordende dames. Heel verdrietig overleed Bayla in april dit jaar. Dit heeft ons veel pijn gedaan. Het is een troost dat ze elkaar nu hopelijk weer op kunnen zoeken. Zonder pijn of ongemak, gewoon zoals ze jonger waren.

Vragen die het baasje graag wilde behandelen in het gesprek

1. Hoe heb je het leven bij ons ervaren
2. Hoe ervaar je waar je nu bent
3. Ben je samen met bekenden, zo ja met wie
4. Hebben we goede keuzes gemaakt bij behandelen, meds en laten gaan
5. Heb je veel pijn gehad van de laatste prikken
6. Heb je onze liefde gevoeld en voel je die nog steeds
7. Hoe heb je de komst van pip ervaren en hoe vond je de jaren met haar erbij
8. Wil je Pip blijven helpen
9. Wil je mee wandelen en ons opzoeken als we je zo missen
10. Mogen we je as uitstrooien op plekken waar we samen zo gelukkig waren?
11. Doorgeven van de dingen die je baasje nog graag had willen zeggen.

Indruk van het dier tijdens het gesprek:

Milou komt over als een rustige bedeesde hond met een grote drang naar liefde en zeer veel liefde te geven,

Stenen die ik voor haar heb uitgekozen voor het gesprek:

Bergkristal en rozenkwarts. Bergkristal is altijd bij me in een gesprek om gesprekken helder weer te geven. De 2^e steen is altijd voor de hond en kan verschillen. Voor haar moest ik kiezen voor Rozenkwarts. Rozenkwartz is bij uitstek de steen van de liefde. De steen werkt sterk in op het hart chakra en opent het hart om liefde te ontvangen en om liefde te geven. De steen trekt harmonieuze liefdes- en vriendschappelijke relaties aan en bevordert ook eigenliefde en zelfacceptatie. Rozenkwarts heeft een milde, zachte werking en werkt kalmerend bij verdriet en trauma’s en bevordert empathie, openheid en behulpzaamheid. De steen maakt ontvankelijk voor alle soorten schoonheid en stimuleert creativiteit en fantasie.

Uitwerking gesprek:

1) Ik heb mijn leven als zeer goed ervaren. De eerste jaren waren niet goed maar die heb ik goed in kunnen halen bij jullie. Ik ben dolgelukkig geweest. Ze wilde niet meer triest zijn over haar begin jaren en dat kon bij jullie, genieten van alles. En dat heeft ze intens gedaan. Ondanks dat ik het idee heb vanuit het gesprek dat er af en toe nog wel aan haar te merken was dat ze heeft moeten afzien voor ze bij jullie kwam. Zelf wilde ze dit achter zich laten en doorgaan.

2/3) ze laat me een plek zien met groene weilanden waar ze door heen rent, zonder pijn en geniet van de geuren. Ze is niet specifiek bij iemand. En ik denk dat ze nog heel dicht bij jullie is. Vaak zie ik overleden dieren in een wit helder licht in een soort serene toestand. Haar niet, ze lijkt nog in het leven te staan. Nog niet klaar om te vertrekken.

4) Ja het is goed zo. Er is gedaan wat kon maar het hielp niet genoeg. Het was genoeg zo. Ze zegt ik was nog niet helemaal klaar met het leven maar het ging niet meer. Haar lijf was op haar hoofd nog niet.

5) Nou is de vraag welke prikken. Want ik kreeg 2 delig antwoord. Als eerste liet ze me een stralende pijn voelen in haar middenrug. Kreeg ze daar prikken voor om daar pijn te verbeteren? Die prikken kreeg ze niet in haar rug denk ik maar waren voor klachten rond haar middenrug. Deze prikken waren niet heel fijn maar ze wist dat ze ze kreeg om haar te helpen. Voor de zekerheid haar gevraagd hoe ze de euthanasie ervaren heeft omdat ik niet zeker was of je deze prikken als laatste prikken bedoelde. Hier heeft ze geen last van gehad. Ze sliep en heeft het niet gemerkt. Ik denk dat ze bij het inslapen wat getrokken heeft met haar lijfje, tenminste dat liet ze zien maar ze zegt dat ze dat zelf niet bewust heeft meegemaakt.

6) Natuurlijk heeft ze jullie liefde gevoeld en voelt ze die nog steeds. Niet te missen hoor zegt ze! Dat was overduidelijk.

7) De komst van pip vond ze even lastig. Er zaten wat lastige gevoelens bij die ik niet helemaal kon plaatsen in de juiste context. Heeft ze zelf jongen gehad wat niet mooi afgerond is? of vond ze gewoon de pup pip lastig en druk in de eerste dagen? Het gevoel was maar even lastig en daarna nam ze haar taak serieus. Ze vond het fijn pips steun te zijn, haar mee te nemen en haar te laten groeien. Dat was haar taak in het leven van Pip.

8/9) en nu begrijp ik ook beter het antwoord bij 2/3 Weer laat ze me een zandpad zien midden in het weiland. Ze loopt nog mee, ze is er nog en ze is er nog om pip te steunen. Ze is denk ik gewoon nog bij jullie.

10) nee ze blijft liever thuis bij jullie dan uitgestrooid te worden. Misschien later als de jaren zijn verstreken maar voor nu wil ze thuis blijven. Ze vind de steen Rozenkwartz mooi qua betekenis en wil graag een stukje rozenkwarts bij haar foto of as. Je kan dan soms het steentje vasthouden en jou liefde naar haar sturen en omgekeerd. Dat vond ze mooi.

Ik geef haar de laaste dingen door die het baasje nog graag gezegd wilde hebben. Ze antwoord met het sturen van warmte en liefde en door te blijven hangen bij de steen en de liefde in zich op te nemen. Dat mocht ik niet te snel afsluiten en ik moest de steen nog even vast blijven houden en de liefde doorsturen. Mooi moment! Wat een mooi en lief meisje!

Al met al denk ik dat jullie een prachtige band hebben en een fijn leven samen gehad hebben. Ze is niks te kort gekomen en heeft geen vroeging over iets. Ze heeft genoten en voelde zich meer dan geliefd.

Terugkoppeling baasje

1. Wat ontzettend fijn dat ze haar leven als goed heeft ervaren. Ze kwam uit een fokfabriek in België. Ze was in een paar weken tijd veranderd van een onzekere hond, terughoudend in contact naar een hond die genoot van alle aandacht van vrijwel iedereen, echt een allemansvriend was ze. Ze heeft denken wij behoorlijk moeten knokken voor haar bestaan voor ze bij ons kwam. Ze was ook extreem gericht op eten. Ze was erg mager toen ze bij ons kwam, dat geeft wel een verklaring. Toch heeft ze gelukkig nooit voernijd gehad, ook niet naar Bayla en Pip.
2. (en 3) Wat fijn dat ze rent, zonder pijn en ze geniet van de geuren! We hopen dat ze nog bij ons is, we voelen het eerlijk gezegd niet zo heel erg, hoewel we het wel  heel graag willen. Zijn er signalen waar we op kunnen letten? 

4. Dat herkennen we zeker, ze had behoorlijk wat medicatie gedurende de laatste jaren, maar ze was stabiel en genoot nog volop. Tot een paar uur voor haar overlijden was haar koppie nog goed, toen kreeg ze het zo benauwd en merkten dat ze moest knokken voor het ademhalen. We zaten al ruim over de max aan vochtafdrijvers en het werkte niet. Zoals ze zelf omschreef, het hiep allemaal niet genoeg. Haar lijf was helemaal op.

5. Wij bedoelden eigenlijk de prikken van de euthanasie. Gelukkig heeft ze het niet gemerkt omdat ze sliep. Daar zijn we zo blij om, het baarde ons erge zorgen, die zijn nu weggenomen, gelukkig! Omdat ze zo’n lage bloeddruk had kon de dierenarts in 3 verschillende pootjes geen ader aanprikken voor de laatste prik. Vele malen geprobeerd en uiteindelijk hebben we met groot verdriet toestemming gegeven om in haar hart te prikken. Uit pure liefde, maar wat ontzettend pijnlijk voor ons om te zien!! De andere prikken waar ze het over heeft zouden de blaaspuncties kunnen zijn. Die vond ze vervelend. Ze kampte met chronische blaasontsteking. Steeds weer ontsteking, Antibiotica en dan een paar weken later weer van voor af aan, vreselijk voor haar! Ze heeft behoorlijk wat keer deze puncties moeten ondergaan omdat ze in de universiteitskliniek in Utrecht “schone” urine wilden.

6 .Gelukkig, dat maakt ons heel blij. Onze liefde was zo groot voor haar!!

7.Milou kwam uit een fokfabriek in België, ze had meerdere nestjes gehad toen ze bij ons kwam. Waarschijnlijk heeft ze hier een trauma opgelopen. Want ze mocht bij het nestje waar Pip uit geboren was ( bij onze buren) vanaf dat de pups 10 dagen oud waren. Maar ze wilde er niets van weten, ze ging er ver van weg liggen en bemoeide zich er niet mee. Wij waren er erg veel omdat wij samen met de buurtjes ( onze vrienden) dit nestje hebben verzorgd. Wij deden ook de nachtdiensten en zo. En altijd namen we Milou mee. Maar Milou wilde wel graag mee, maar nam haar afstand, wij hebben haar altijd haar ruimte gegeven. 

Toen Pip bij ons thuis kwam vond ze het een soort van eng. Ze wilde niet echt iets van Pip weten, maar deed nooit lelijk. Pip was niet druk, het was vanaf dat ze bij ons was een veel te rustig pupje wat alles heel erg spannend vond. Na een paar dagen ontstond er een mooie verstandhouding. Beide dames besloten dat de ander te vertrouwen was. Daarna waren ze echte zussen. Een heel enkel keertje hadden ze irritatie, maar nooit ruzie. En nooit hebben ze elkaar pijn gedaan. 

8/9 Zo fijn, Pip kan haar steun nog goed gebruiken, want het blijft een onzeker hondje! En wij vinden het ook heel fijn dat ze nog mee loopt!

10. Wat fijn om te weten, steeds als we haar as mee hadden kunnen nemen met een wandeling vergaten we het… Het was er ook nog niet van gekomen om het uit te strooien, gelukkig maar!! Ze mag thuis blijven!!

11. Ze vind de steen Rozenkwartz mooi qua betekenis en wil graag een stukje rozenkwarts bij haar foto of as. Je kan dan soms het steentje vasthouden en jou liefde naar haar sturen en omgekeerd. Dat vond ze mooi.

Dat vinden wij ook heel erg mooi, misschien kunnen we haar aanwezigheid dan beter opmerken. We gaan er zeker een mooie steen bij leggen! Wat een mooie gedachte dat zij deze steen heeft uitgekozen. We namen van ons vorige huis een heel groot stuk roze kwarts mee uit de tuin. Dat ligt nu in onze tijdelijke tuin. Waarom wisten we allebei niet, maar intuïtief namen we het mee. 

11a.

 Ik geef haar de laaste dingen door die het baasje nog graag gezegd wilde hebben. Ze antwoord met het sturen van warmte en liefde en door te blijven hangen bij de steen en de liefde in zich op te nemen. Dat mocht ik niet te snel afsluiten en ik moest de steen nog even vast blijven houden en de liefde doorsturen. Mooi moment! Wat een mooi en lief meisje! 

Wat prachtig om te lezen, precies Milou. Die wilde knuffelen niet snel afsluiten, dan stak ze haar mooie neus onder je hand of arm en regelde dat ze langer geknuffeld werd. Ze gaf zo ontzettend veel liefde. Dat is ook het grote gemis nu. Ze had zoveel te geven! 

Na de terugkoppeling vallen vaak dingen beter op hun plaats. Het blijft altijd een een zeer snelle stroom van informatie, beelden, woorden en gevoelens die binnen komen die je maar net op de juiste plek moet zien te krijgen. Vooral haar gevoelens met Pip in het begin en de wijze van euthanasie lieten de dingen verder op hun plek vallen. En dat is dan zo fijn van een nabespreking, dat je het er samen nog even over kan hebben. De dingen die je minder bewust in het gesprek hebt meegekregen tegenkomt en uit kan en mag spreken. Al met al denk ik dat de nieuwe werkwijze met het verslag wat baasjes krijgen en daarna pas het nabespreken erg fijn is.

Al een tijdje liepen de gesprekken niet helemaal lekker. Slechte concentratie, moeite om het gesprek vast te houden, onzeker of ik het nog wel in me had, niet kloppende controlevragen en een hoofd die over liep van andere zorgen. En als het dan weer niet helemaal lekker loopt komt er nog meer twijfel en onzekerheid en verzand je in gedachten en lukt het al helemaal niet meer. Zo werkt nou eenmaal, bij mij althans. Tijd om het maar eens even helemaal stil te leggen en de corona en co zorgen eerst uit de weg te ruimen. Kop leegmaken, diep adem halen, dingen regelen en wennen aan de nieuwe situatie en proberen zorgen te relativeren. Dat duurt even maar ik denk dat we dat allemaal voelen in deze situatie, ieder op zijn eigen manier. Maar de laatste week merkte ik dat ik inderdaad meer berusting kreeg en werd mijn hoofd weer wat leger, het gevoel minder verdrietig en de situatie steeds meer een plekje. We komen er door en het komt goed. Er kwam weer ruimte in m’n hoofd voor een gesprek. Er kwam weer rust en zin om het weer op te pakken. De onzekerheid of het wel weer zou lukken was er nog wel, maar die heb ik eerlijk gezegd altijd. Na 4 jaar en een paar honderd gesprekken verder nog altijd bij elk gesprek. Wat is het dan fijn als je dan een gesprek mag doen, vertrouwen krijgt en je een 100% kloppend gesprek krijgt.

Amor is pasgeleden overleden. Haar baasje wilde graag een gesprek om dingen een plekje te geven. Nog een keer te laten weten hoe geliefd ze was en hoe ze bij het gezin hoorde.

We starten, zoals elk gesprek eerst met de controlevragen, dit zijn vragen waar voor mij het antwoord onbekend is en die ik in het gesprek aan het dier vraag. Als deze antwoorden kloppen met de antwoorden die het baasje heeft weten we zeker of het gesprek kloppend is of niet.

1. wat was je favoriete spel
2. bij wie bleef je altijd in de buurt als een soort bescherming
3. waar was je bang voor
4. welk orgaan was je vroegtijdig kwijt
5. waar ging je het liefst naar toe

Haar favoriete spel was absoluut by far balletje gooien. Ze vertelde dat ze in het gezin een hele speciale band had met een kind. Een rustig en beheerst kind en ik denk dat het een jongen was. Ze wilde er over kwijt dat dit kind belangrijk was omdat ze hartscontact heeft met het kind. Ze praten samen in gedachten. Ze is bang voor onweer. Daar word ze heel onrustig van. Het orgaan wat ze vroegtijdig kwijt was.. ja daar ging ik de mist in. Als eerst kwam de milt. Heel duidelijk de milt maar ik twijfelde of dat wel correct kon zijn want hoeveel honden moeten een milt missen en dat leek me zo onwaarschijnlijk dus ik vroeg door. Baarmoeder kwam als 2e antwoord en dat gaf ik door. Ze ging, als ze uit ging het liefst naar zee, binnenwatertje, lijkt het meest op het hondenstrandje van Curacao. Ik ga verder met de rest van het gesprek.

Als eerste wilde haar eigenaar haar vertellen dat ze de allerliefste hond was die het gezin zich wensen kon. Dat wist ze en dat voelde ze. En ze liet me de warmte voelen die er in het gezin aanwezig was. Warm, zacht en liefdevol. Ja ze had het fijn gehad. Haar baasje had verteld dat ze bij haar afscheid gebeden hadden. Daar kwam Amor graag nog even op terug. Het raakte haar diep en ik voelde haar tranen en emoties. Ze zei een zin “je zal altijd voortleven in ons hart”. Dat was gezegd in het gebed en dat had haar heel diep geraakt. En eerlijk… mij ook! Samen lieten we even onze tranen de vrije loop. Pffff… emoties kunnen in een gesprek vrij heftig zijn! Ze vertelde dat ze moeite had om te gaan en om het gezin alleen te laten. Vooral omdat het altijd zo fijn was geweest maar ook om het verdriet wat zou volgen. Haar baasje vroeg zich af of ze bewust heeft gewacht tot ze even weg was en of het goed zo was. En ja dit was het geval. Ze had de eerste heftige pijn van de confrontatie met de dood willen besparen. Het was goed zo. Na haar dood vonden ze in de dagen er na honkballen met boodschappen er op. Duidelijke boodschappen met woorden als love (Amor), het infinity teken, een knipogend poppetje en amari (voor altijd, uit het afrikaans) er op en ze wilden weten of het haar teken was. Amor glimlachte en zei “ja, goeie he!” Ook wilde het baasje graag weten waaraan ze overleden was en of ze pijn had gehad en of de 2 dagen voor haar overlijden het niet te zwaar was geweest om naar de dokter te gaan. Pancreas en tumor klonk, ik denk dan ook dat dit de hoofdoorzaak was. Ze vertelde dat het allemaal vrij snel ging. Dat ze van nul naar 100 in een paar dagen was gegaan en dat het in een oogwenk voorbij was. Sneller dan ze het eigenlijk af kon knipperen. Echt geleden heeft ze niet. Wel wat pijn maar dat was oke. Ze vond het niet erg dat ze nog naar de dierenarts moest maar zei ook er was niks meer aan te doen. Ze voelde ook in het gesprek heel rustig, vol liefde en rust. Het was echt goed zo.

Na eerst de controlevragen terug te koppelen aan het baasje zodat we de antwoorden konden vergelijken bleek dat alle controlevragen 100% klopten behalve haar baarmoeder. Het orgaan wat ze vroegtijdig miste was haar milt geweest… haar baarmoeder is inderdaad ook verwijderd. Op zo’n moment kan ik mezelf echt voor m’n kop slaan dat ik niet beter naar het dier heb geluisterd en niet mee durf te gaan in de antwoorden en door onzekerheid door ga vragen ondanks dat het antwoord heel erg duidelijk was. Dat blijft een aandachtspunt van mij.

De zin in hun gebed was inderdaad gezegd en het is zo fijn dat ze het ook gehoord heeft. Het vermoedden dat tumoren en de pancreas de doodsoorzaak was werd inderdaad bevestigd, dat was wat haar baasjes ook hadden vermoed. Haar baasje heeft naar aanleiding van het gesprek even met haar oudste zoon gepraat en gevraagd of hij wel eens praatte met Amor. ” ja mam, wel duizend keer op een dag, hard op maar ook in m’n hoofd” (smelt..) “hoe weet ze dat?!” Mama wist het in elk geval niet en was verbaast en geroerd. Een bijzonder kind en ik hoop intens dat hij dat blijft doen! Het gesprek heeft in elk geval rust gebracht in de situatie. Verdriet om het gemis is er nog altijd en dat mag. Een gesprek zo vol van liefde en warmte kan wel werken als een mooie afsluiting van een geweldige tijd met een prachtig dier. En die warmte en liefde… die voelde ik van alle kanten.

Tux is een pleegkat van 1 van m’n liefste vriendinnetjes. Ik had al wel vaker gesprekjes voor haar gedaan maar nog niet met Tux. Ze vroeg zich vooral af of Tux wel gelukkig is met het leven en de situatie waarin hij zich bevond. Hij leek zo eenzaam en lichamelijk zit het helemaal niet mee. Tux kwijlt heel erg en daarom is hij altijd een beetje “viezig”. Niet erg voor de pleegmoeder maar of je daar als kat nou zo blij van word is de vraag. Dat en nog wat andere dingen wilden we graag weten. Tux woont 9000 om verderop en ik heb Tux nog nooit in levende lijve ontmoet. Natuurlijk ken ik de plek wel waar hij woont maar ook daar, in het pension, ben ik jaren geleden voor het laatst geweest. Ik merk wel dat het voor het visualiseren in een gesprek wel makkelijker is om de plaatjes die binnen komen beter in te schatten en dat het makkelijker is om dingen helder voor je te zien. Maar goed dan nog moet het kloppen met hoe hij is en wat zijn gewoontes zijn.

Controlevragen:

Wat vind hij qua eten heel erg lekker?

Waar slaapt hij meestal?

Waar staat hij als de blikjes verdeeld worden?

Als eten krijg ik door dat hij graag paté eet en iets wat het meest lijkt op rauw vlees, het lijkt op rund, gehakt.

Als vaste en favo slaapplek zie ik hem in een hoek, naast het gaas, in de zon op een soort rieten ding. Een rond ding waar je op kan liggen met een gat er in en een groen kussen.

Hij kijkt als er eten klaar gemaakt word van boven mee, hoog boven over het eten.

Antwoord baasje:

Hij eet inderdaad graag paté maar het allerlekkerst vind hij kaas!

Zijn vaste slaapplek.. ik zal het je laten zien, hij heeft er 2. Die staan samen inderdaad in een hoek, naast het gaas en in de zon. Hij kan bij de ene er alleen niet op liggen en het is niet van riet, de andere is turkoois van kleur en hangt er naast aan het gaas.

Als ik eten maak staat hij inderdaad vanaf boven, op een balk, met me mee te kijken wat ik aan het doen ben.

Blijft bijzonder hoe de dingen toch over het algemeen kloppend zijn. Je kan het nooit 100% goed hebben en soms is het moeilijk om de plaatjes, woorden of gevoelens juist in te schatten en daar een totaalplaatje van te maken. Het is altijd mijn interpretatie van dingen die er binnen komen. Maar in dit gesprek klopt het al met al goed en konden we de rest van het gesprek bespreken.

1)Heb je last van het kwijlen:

Het voelt alsof hij in rust niet echt controle heeft over z’n onderkaak en tong. Het voelt wat zwaar. Maar op zich last heeft hij er niet van. Het enige wat hij vervelend vind is dat hij vies word van z’n kwijl. Hij zou graag schoner willen zijn.

2) heb je ergens anders last van?

Het enige word wat ik hoor was nieren en Klein bolletje. Maar daar kan ik geen snars van maken eigenlijk. Zijn zijn nieren gecheckt? En waren die oké?

3) mensen: mensen zijn niet leuk. Ja op een afstand maar verder moet hij er niet zo veel van hebben.

4 en 5) vertrouw je je pleegmoeder en uitleg dat je hem soms mee moet nemen naar de dokter. Ook wil m’n vriendin graag laten weten dat ze hem nooit kwaad zou doen:

hij kijkt heel graag naar wat je allemaal aan het doen bent. Vaak van bovenaf kijkt hij graag hoe je aan het rommelen bent. Hij vertrouwt je, maar niet helemaal. Kriebelen op koppie mag, rest niet. Hij snapt na uitleg dat hij laastst naar de dokter moest maar dat heeft z’n vertrouwen wel beschaamd. Daarna had hij pijn in z’n bekkie en begon het kwijlen. Ik denk dan ook dat dat is geweest om tanden te trekken.

Maar hij gaat je laten merken dat het goed is. Hij zal langs je benen strijken, en dat is iets wat hij normaal gesproken niet doet.

6) verleden: het enige wat hij liet zien was een soort snack met rode ijzeren deuren, parkeerplaats van stofzand en langs een redelijk drukke weg. Meer wilde hij er eigenlijk niet over zeggen.

7) ben je gelukkig hier of zou een andere plek beter voor je zijn:

ja op zich wel! Hij heeft niet heel veel met andere katten maar vind het leven bij jou wel leuk. Hij liet zien dat hij graag in bomen lag dat mist hij soms. De vrijheid ook wel soms maar het was niet echt een halszaak. Hij is wel oké met de situatie. Maakt een vrij rustige indruk. Heb hem ook uitgelegd dat ik denk dat het voor hem ook niet goed meer is om terug de straat op te gaan. Hier heeft hij veiligheid. En dat snapte hij wel. Hij zou ook oké zijn met een andere plek zonder al te veel andere katten.

Ik denk dat hij al met al best oké is met de situatie. En denk dat hij het wel vervelend vind dat hij zichzelf niet altijd even goed kan schoonhouden, misschien dat je daar nog ergens iets voor hem kan betekenen. Hij begrijp dat het lijfelijk niet handig is om de vrijheid weer te krijgen. Hij gaat je laten merken dat hij oké is met de situatie door je langs je benen kopjes te geven.

Ik heb dit natuurlijk besproken met en Tux pleegmoeder was erg blij met het gesprek. Tux is een kat die bergen echt echt blij van word en een soort van alleen is dat maakte me zo onzeker over of ik wel het juiste doe voor hem.

Vandaag, een paar weekjes na het gesprek was het dan zo ver… ik kreeg een berichtje van m’n vriendin.. je raad nooit wat Tux vandaag voor de aller aller eerste keer gedaan heeft… hij heeft super onhandig kopjes proberen te geven tegen m’n benen.

Nou.. als je dat dan hoort… dan staan de tranen me in de ogen. Wat een mooi kado! Mooier kon hij haar (en mij) niet geven. Het is goed zo!

Thnx lieve Tux voor jou mooie gesprek en jou prachtige gebaar van vriendschap.

Ps Tux is nog beschikbaar voor adoptie, mocht jij een plekje in je hart en huis hebben voor deze verlegen lieverd laat het me weten dan verwijs ik je door

Ik mocht een gesprek doen met Levi. Het leuke aan dit gesprek vond ik dat ik Levi nog ken uit de tijd dat ik nog rescuewerk deed op Curacao. Daar had ik hem als kleine pup eens ontmoet voordat hij meer dan 5 jaar geleden naar Nederland verhuisde. Ik was natuurlijk hartstikke benieuwd hoe het met hem was.

Toen ik het gesprek startte begon het niet zoals elk ander gesprek met de controlevragen maar met een trillend zicht. Whambam Levi was binnen en wilde gelijk laten zien dat zijn oog niet goed was. Hij liet het zien wat hij zag en dat kan je het beste omschrijven als een trillend zicht wat het meest lijkt op warmte die opstijgt en waar jij doorheen kijkt. Troebel, een dwarrelend effect en wazig. Dit moet gezegd worden aldus Levi, tot ik dat bevestigde dat ik dat zeker zal doen was er geen tijd voor überhaupt iets anders. Ook niet voor de controlevragen… Ja Levi ik zegt het echt, beloofd! Fijn!

Dan was er nu tijd om de controlevragen en de rest van de vragen te beantwoorden. De controlevragen van zijn baasjes waren, beschrijf waar ik graag slaap en waar ik eten krijg en waar ik altijd wandel. Hij slaapt het liefst op de bank, voetjes omhoog. Zijn etensbak staat in een keukenomgeving met zicht op de eettafel. Wandelplek: Waterkant/ sloot, veel riet, zeer landelijke omgeving met water, gras en een molen. Een beetje oud Hollandse stijl zoals je in schilderijen ziet. Terugkoppeling van het baasje op de controlevragen: Hij slaapt inderdaad het liefst op de bank, maar opgerold, niet met de voetjes omhoog. Plek van de etensbak klopt helemaal, wandelgebied klopt ook alleen ik heb geen molen gezien, wel palen voor ooievaarsnesten. Oke… zei ik, maar ik weet zeker dat er een molen moet zijn, verder weg, niet dichtbij. Het baasje zou de volgende keer eens opletten tijdens de wandeling maar ze had zo eigenlijk nooit een molen gezien…

Het baasje had een aantal vragen aan Levi waaronder of Levi pijn of lichamelijke klachten had en het lijkt vaak alsof hij iets wil zeggen maar dat wij hem niet begrijpen, dus wat wil je zeggen. Veel van de problemen die er speelden met Levi hadden de oorzaak van zijn slechte zicht. Daarom was het voor hem zo belangrijk dat dat gezegd werd. Daarom kon hij soms zo fel reageren. Hij ziet het simpelweg niet altijd aankomen en schrikt dan. Soms was de benadering te direct en dat geeft problemen. De ene dag kan ik er beter tegen dan de andere maar ik voel me er vaak niet zo lekker door.

Ook een vraag was of hij een hondenbroer of zus zou willen. En hoe het komt dat hij naar de ene hond uitvalt en met een andere hond direct speelt. Een hondenbroer of zus leek hem wel heel gezellig, mits een goede match. Hij laat me zien dat hij met hondenmeisjes beter op kan schieten dan met hondenjongens. Daar had hij het sneller ruzie mee. Een hondenmeisje dus graag! Gos wat een boef!

Als laatste wilde de baasjes dat ik Levi zou zeggen dat ze erg trots op hem waren en onwijs gek op hem. Hihihi daar antwoorde hij te grappig op. Als een kwajongen keek hij me aan en zei iets in de trant van “dat weet ik toch poepzakkies” Dit klinkt als een woord wat jullie veel gebruiken.

Terugkoppeling van het baasje: Goh er vallen wel heel veel puzzelstukjes op z’n plaats. Hij kan erg schrikken en wil niet graag naar buiten, op plekken die hij niet kent wil hij graag weer terug naar het bekende. We gaan zijn ogen laten nakijken. Hij is inderdaad veel beter met teefjes als met reuen. Hij poept kleine beetjes dus ik noem hem vaak poepdoos. (hahaha)

Een 2 weekjes later laat het baasje me weten dat er inderdaad een molen staat op de wandeling. Ver weg in het veld, nauwelijks te zien. Maar ze was nog en Levi had troep uit zn oog gehad, of dat het troebel kijken kon veroorzaken. Ik antwoordde dat het zou kunnen maar niet zeker wist of dat zijn enige klacht met het oog was. Dat mijn advies was om het toch nog even na te laten kijken.

Een paar dagen later liet het baasje me weten dat Levi inderdaad een oogprobleem had en last had van een lens die losliet/ verouderd was (?) en een blauwe waas. Hij kreeg nu oogzalf. Thuis hadden na het gesprek hadden een aantal gezinsleden een beetje moeten lachen en maakten ze grapjes als “blinde”. Maar zei het baasje, nu hadden ze toch wel wat moeten toegeven hihihi.

Tja.. het blijft mij eerlijk gezegd ook verbazen hoe dingen toch vaak kloppen. Ik heb het echt niet altijd goed en sommige gesprekken lukken simpelweg ook gewoon echt niet, gelukkig ben ik ook maar een mens. Maar ik raak meer en meer overtuigd dat diercommunicatie absoluut mogelijk is. Zolang je maar eerlijk blijft, objectief kijkt naar de controle vragen en met beide voeten op de grond blijft staan.

Dank je wel lieve Levi en baasjes voor dit mooie gesprek. Beterschap met je oog! En baasjes bedankt voor de geweldige terugkoppeling!

Eind 2017, toen ik net was begonnen met diercommunicatie, had ik een gesprek met Bep en Zip. Twee lieve senioren dames. Dit gesprek had nooit uitgewerkt tot een verhaal op de site omdat het best een emotioneel gesprek was en ik niet wist of dat wel “netjes” was om te plaatsen. Je wilt niet zomaar met iemands verhaal te koop lopen. Daarnaast was het voor mij een beetje een gekke tijd waarin ik de nieuwe dingen die ik deed nog een plekje moesten krijgen bij me. Ik ben geen helderziende, was nieuw in de diercommunicatie en jeetje wat een verhalen kwamen er op me af. Ik werd een beetje overweldigd door alle gesprekken daardoor heb ik veel gesprekken niet uitgewerkt. Het baasje van Zip en Bep gaf aan dat ze het zo jammer vond dat ik hun verhaal niet gedeeld had want ze waren toch ook speciaal. Dat vond ik zo sneu dat ik graag alsnog hun mooie verhaal wil plaatsen. Want eerlijk, elk dier, elk baasje, elk gesprek is voor mij nog altijd speciaal. Ik vind deze gesprekken misschien wel een van de grootste verrijkingen van mijn leven.

Nu was het zo in dit gesprek dat het een klein beetje door elkaar liep in eerste instantie, Ik dacht met Zip te beginnen maar de antwoorden waren 100% Bep. dat was even googelen. In een tweede poging met Zip lukte het gelukkig ook om met Zip te praten. Uiteindelijk na een beetje puzzelen kwam alles op zijn pootjes terecht.

Bep controlevragen:

• hoe begroet je ons meestal
• wat doe je het liefst in de tuin
• waar eet je je stokje het liefst op

Bep pakt iets in haar mond en kwispelt met haar hele achterwerk ipv alleen met haar staart. In de tuin zie ik haar uitgebreid rollen in het gras. Helemaal op haar kop en veegt met haar snuit door het gras. Het stokje eet ze het liefst op op een zachte donkere ondergrond. een kussen.

Feedback baasje: 100% Bep

Controle vragen Zip:

• hoe begroet je ons meestal
• wat doe je het liefst in de tuin
• waar eet je je stokje het liefst op

Zip begroet met haar neus omhoog, al snuffelend, alsof ze scant of je iets te eten voor haar hebt. Ik hoor haar snuiven en poetsen met haar snoet. Haar stokje neemt ze het liefst mee, ze laat me een deur zien en wil naar een andere ruimte. In de tuin ligt ze het liefst lekker in het zonnetje bij de tuindeur zodat ze alles in de gaten kan houden. Ze is minder makkelijk om te lezen

Feedback baasje: Klopt helemaal. Zo begroet ze inderdaad iedereen. Ze neemt haar stokje graag mee naar buiten en gaat dan door de achterdeur naar buiten. In de tuin ligt ze het liefst bij de muur en de poort zodat ze alles kan overzien.

Vragen van het baasje aan Bep

• hoe komt het dat je zo onrustig bent in de auto, ben je misselijk of is het opwinding
• waarom durf je wel de trap op maar niet af
• hoe komt het dat je kortademig bent
• ben je gelukkig bij ons
• zie je Fien nog wel eens.

Vragen van het baasje aan Zip

• Heb je ergens pijn of heb je last van je knie
• Hoe komt het dat je zo angstig bent voor vuurwerk
• ben je soms de weg kwijt, vergeet je dingen?

Bep nam het voortouw in eerste instantie in het gesprek. Ze antwoordde eigenlijk eerst op Zips vragen, mijn schuld, ik had beide gesprekken vast voorbereid en had dat samen klaar liggen..

De zin ” I wish i could bring you back home” was een zin die direct binnenkwam. Ze antwoordde op de vraag of Zip een beetje vergeetachtig werd. Ja zegt ze, langzaamaan word alles minder. Ik neem graag het voortouw sinds dit zo is. Ze vertelde ook waarom Zip zo angstig was voor vuurwerk. Een jaar of 4-5 geleden was er een gigantische knal in de straat, een soort vuurwerkbom. Het was aan het einde van de middag, net schemer. De knal was zo hard dat de ramen trilden. Zip is sindsdien erg bang.  Ook liet ze zien dat ze een gevoelig rechter achterpootje had. Maar zegt ze ik redt me er prima mee hoor. Niks aan de hand. In de auto vind ze het heel spannend. Leuk waar we heen gaan maar de voorbij flitsende voorwerpen en bomen maakt haar onrustig. Niet echt ziek maar onrustig. Maar ze vind meegaan te leuk dus het was niet erg. Over de trap liet ze me een beeld zien. Een groot gapend gat waar je in kijkt als je naar beneden gaat. Ze zegt, het voelt zo hoog en diep dat ik niet over de rand durf te stappen. Het gevoel wat ze me geeft lijkt het meest op het gevoel van hoogtevrees. Grappig want ik wist niet dat dieren dat ook zo konden ervaren. Haar kortademigheid vond ik een moeilijke vraag. Het voelt alsof er een elastiekje vanuit de maagstreek omhoog gaat naar de slokdarm en luchtpijn die vrij strak staat, zo strak dat de beweging wat beperkt is en een eigenaardig gevoel van kortademigheid geeft. Normaal verwacht je bij een boxer problemen door de korte snuit maar dit zit dieper. komt van dieper uit. Ze zegt nog maak je geen zorgen om Zip. Ze is echt nog gelukkig en geniet nog. En ik let op haar. Zelf zit ze goed in haar vel en is gelukkig.

Op de vraag zien jullie Fien nog wel eens antwoordde ze met een een paar beelden. Ze liet me een zandpad zien met een weide met een paar paarden. Daar zagen ze Fien.

Feedback van haar baasje: Fien is mijn moeder, ze is 4 weken geleden overleden en was stapelgek op de honden en de honden op haar. Vooral Zip en zij waren heel gek op elkaar. We reden die dag terug van onze vakantiebestemming en Zip was heel anders dan normaal, alsof ze afscheid aan het nemen waren. De paardjes staan op onze vaste wandelroute, die geven we dagelijks een wortel.  Het vuurwerkverhaal klopt tot in de puntjes. Het was in de namiddag en we dachten dat de ramen sprongen, zo hard. De trap klopt inderdaad ook, ze staat op de rand en durft er niet overheen. Fijn dat je bevestigd onze kleine opdonder het voortouw neemt met Zip, ze doet dat inderdaad steeds meer. en ze heeft vanaf jongs af aan een kikkerpootje rechts achter dus dat klopt ook.

We hadden wel antwoorden over Zip in Bep’s gesprek maar we wilden zo graag Zip ook de gelegenheid geven, ondanks dat ik nu wel wat meer achtergrond informatie had dan ik gebruikelijk heb..

We begonnen met de vraag over haar knie, of ze daar nog pijn aan had. Nee haar knie deed het prima, geen heftige pijn. Ze voelt wel wat stijf maar gezien haar leeftijd vind ik dat niet raar. Ze geeft aan daar ook niet veel last van te hebben. Ze bevestigd het verhaal van Bep over het vuurwerk. Ze kan het niet meer goed handelen. ze vind het doodeng, het was zo hard, ze was zich kapot geschrokken. Ze is happy bij haar baasje en Bep. Ze mist je moeder lijfelijk wel, ze kon zo lekker met ons kletsen. Ze hield van ons en gaf ons altijd wat lekkers. Maar Zip zegt ook, afscheid is nooit definitief, intuitief kan je altijd met haar praten. Zip praat nog met haar, voelt haar nog en is nog erg met haar verbonden. Bij de paardjes is het fijn om nog even haar door je gedachten te laten gaan. Zip begint inderdaad dingen te vergeten. Ze dwaalt af in gedachten en vergeet de wereld even om haar heen. Ook op de wandeling. Lekker snuffelen en oortjes op slot. Bep is haar steun. Als laatste zegt ze iets over een ring. De ring moet je doen.

Feedback baasje: Blij te horen dat ze lijfelijk weinig klachten heeft Zij en mijn moeder waren echte maatjes, mooi dat ze nog contact heeft. De ring, mijn partner is edelsmid en maakt veelal ringen. Ze heeft me een ring gemaakt die ik veelal draag. En in die ring wil ik graag een vingerafdruk van m’n moeder in laten zetten. We zijn blij dat het goed gaat met onze meisjes.

 

Bijzonder om 2 honden uit hetzelfde gezin te mogen, vooral als de band zo innig is al bij deze 2. Twee oude mannen, 2 maatjes voor het leven en een baasje die graag weten wilde of alles wel goed met ze ging. Het eerste gesprek had ik met Polar, Die voelde urgent. Wilde eigenlijk al praten voor ik zelf zo ver was. Zijn controle vragen waren niet geheel kloppend maar we wilden toch kijken wat er uit het gesprek kwam en of het herkenbaar was/ of we er iets mee konden. Soms gebeurd dat dat de controlevragen niet super kloppen maar er in het gesprek wel duidelijk word dat het om het juiste dier gaat. Hij voelde erg wisselend in zijn stemmingen en had last van zijn kwalen. Voelde zich niet lekker in zijn vel. Toen ik hem vroeg heb je het nog naar je zin, antwoordde hij zin, zin, wat heet naar m’n zin. Niet alle dagen zijn nog leuk en ik voel me niet zo lekker. Het wisselt zo. Ik heb vaak hoofdpijn, maar drink eigenlijk ook te weinig. Mijn schildklier is niet goed. Zijn baasje wilde graag weten of zijn medicijnen hielpen. Hij antwoordde er op ja want zonder was het nog veel erger. Veel jeuk, maar jeuk hoort bij mij. Ook wilde zijn baasje graag weten of hij nog wel hoorde en nog goed kon zien. Dat werd wel iets minder maar was nog niet zo erg. De hoofdpijn wel daar moest iets aan gebeuren. Het baasje heeft gelukkig gelijk een bloedtest laten doen bij de dierenarts en inderdaad zijn schildklier was niet in orde en zijn nieren bleken ook niet in orde te zijn. Polar krijgt nu medicijnen en een speciaal dieet en hopelijk voelt hij zich snel beter.

Een aantal dagen laten was zijn aangenomen broer Pretto aan de beurt voor een gesprek. Een heel ander type. Heerlijk opgeruimde jongen. Ook op leeftijd maar lekker in zijn vel. Hij maakte zich wel zorgen om zijn grote vriend en wilde nog extra even vragen of er goed op hem gelet werd. Hi vertelde dat hij als pup graag onder dekentjes lag, lekker wegkruipen daar genoot hij van. Dat hij tijdens het eten al kwispelend zijn bak rond schoof en hij graag op een ronde zachte plek lag. Zijn baasje wilde weten of hij nog wel bij hun blijven wilde. Dat vond hij maar een gekke vraag. Tuurlijk wilde hij dat, hij voelde zich nog prima en kon nog wel eventjes door hoor. Of ze hem met een rubberen noppen borstel lekker wilde scrubben. Niet kammen met een kam maar met zo’n lekkere borstel masseren. Hij voelt zich goed van lijf en leden, medicijnen deden hun werk prima. Zijn tenen jeuken, daarom mag je er niet aan zitten (vraagje van zijn baasje waarom ze niet aan zn pootjes mogen zitten). Ze broeien een beetje door de warmte en zijn een beetje rood. Op de vraag heb je nog wensen antwoordde hij ja het watervalletje moet weer aan… oke Pretto ik zal het vragen! ik bedank hem voor het leuke gesprek en zoek contact met zijn baasje.

Ook hier bespreken we weer het gesprek en het klopte inderdaad dat hij vroeger graag onder dekentjes kroop en hij opgeruimder is als zijn broer. Ook de andere controlevragen klopten. Ze beloven om Polar goed in de gaten te houden en gaan zo’n lekkere borstel voor Pretto kopen. Het grappigste van alles was dat de man des huizes op het moment van het gesprek inderdaad met de vijver bezig was om de waterval te maken. De oude pomp was niet goed meer en ze hadden net een nieuwe gekocht. Blijf het grappig vinden hoe dingen door komen en vernoemd worden in zo’n gesprek. Leuk!

Ik hoop dat de baasjes en de oude heren nog een lange tijd van elkaar mogen genieten want deze 2 mannen zijn echt heel gek op elkaar. In beide gesprekken kwam de ander naar voren. Beide hechten veel waarde aan elkaar. Echt broeders met andere moeders.