Categorie: communiceren met dieren

Geplaatst op

Overleden kleine Woepie

Woepie was vrij onverwachts overleden en liet haar baasje vol vragen achter. Haar baasje wilde dolgraag een gesprek met haar. De ervaring leert dat dat mogelijk is en ook deze keer kwam Woepie met overtuiging haar verhaal doen.

Natuurlijk werken we zoals altijd met controlevragen zodat het gesprek te staven is op feiten en niet op fictie. Ik hou het graag nuchter en wil graag een kloppend gesprek. In dit gesprek klopten de controlevragen eigenlijk maar voor 50% gelukkig was dit gesprek verder opgebouwd dat er in het gesprek zelf genoeg extra controlepunten zaten om het gesprek te staven.

Controlevragen:

  • Wat was Woepies favo ligplaats, mijn antwoord: een heel zacht dekbed/ deken waar je diep in weg zakt.
  • Waar stond Woepies drinkbak; in de keuken.
  • Waar is Woepie overleden, gladde vloer bij de koelkast en mandje. boombladeren herfstkleur. De boombladeren in herfstkleur kon ik niet plaatsen bij de koelkast en gladde vloer dus voor koelkast en gladde vloer gekozen.
  • Wat deed ze als ze haar rode riem zag. Dat antwoord was ook niet geheel eenduidig. Ze zei nat water niet leuk maar liet een blije achter haar staart vangende en springende hond zien die naar buiten gaat. Gekozen voor de laatste optie de draaiende en springende hond. Soms is het zo’n grote brij van informatie dat je al snel gaat schiften en niet altijd verbanden ziet. Dan kies ik er voor om het meest logische aan te houden maar meestal zit ik dan fout en had ik moeten kiezen voor iets minder logisch of wordt minder logisch later duidelijk in het hele verhaal.

terugkoppeling baasje op de controlevragen: Was een hele dikke zachte huisdeken. Haar waterbak staat inderdaad in de keuken. Woepie is niet in de keuken overleden maar de keuken heeft wel een gladde vloer. Woepie is in het bos overleden. De rode riem betekende dat ze gewassen moest worden en dat vond ze niet leuk. Dus werd er niet blij van helaas. Nu was waren nat niet leuk en bladeren wel te verklaren. Ondanks dat we dus maar een 50% score hadden wilde ik het gesprek toch verder controleren omdat daar een aantal dingen naar voren kwamen die voor het baasje per direct herkenbaar moest zijn. Dan werd sowieso duidelijk of het wel of geen goed gesprek was geweest. Dit gebeurd vaker.

De vragen van haar baasje aan Woepie:

  • Hoe omschrijf je jezelf? Pittig, lief en een tikkie nerveus.
  • Waaraan ben je overleden? Fikse druk op het voorhoofd. Hersenbloeding en propje klinken. Ze was weg binnen een paar seconden en heeft er eigenlijk weinig van gemerkt.
  • Hebben wij als baasjes iets over het hoofd gezien, hadden we het kunnen voorkomen? Nee hoor jullie hebben niks over het hoofd gezien. Ik was oud, mijn tijd was op en liever zo dan lang ziek. Ik heb genoten van mijn leven en ik voel me nu heel rustig. Het is goed.
  • Waar genoot je het meest van en wat vond je absoluut niet leuk. Ik genoot van de boswandelingen die vond ik heerlijk. En knuffelen dat vond ik echt heel fijn. Ik heb echt een hekel aan regen en nat worden.
  • Hoe is de onze andere hond onder jou verlies? Ik steun hem en we hebben nog steeds contact. Hij hoeft me niet te missen.
  • Wil je nog wat vertellen? Ja laat het rode riempje aan de kapstok hangen, als je het ziet glimlach en denk maar even aan me. Ik ben altijd dichtbij. Later als het verdriet gesleten is ruim je het op. Voor nu zal het helpen met het verwerken.
  • op wie was je heel gek? Op je ouders en dan vooral je vader en op je zusje.
  • Bij wie ben je nu? dat zijn vragen waar ik altijd super slecht in ben. Namen heb ik bijna nooit goed en dat vertel ik haar ook. Nou zegt ze “zeg maar dat ik bij Bert ben, dan weet ze het wel”. oke zeg ik en ik geef het door aan haar baasje.

Ik sluit het gesprek af met dat haar baasjes haar vreselijk missen en dat ze ontzettend veel van haar houden. Dito antwoord ze.

Terugkoppeling van haar baasje:

De omschrijving van haar karakter klopt precies. Ze was een baasje naar alle andere honden. Ze was ze altijd de baas. Maar knuffelen met mensen deed ze echt heel graag. Ze hield inderdaad niet van regen en nat worden, echt een prinsesje. In het bos was ze zeer graag.

Haar dood was afschuwelijk voor ons. Ze is in het bos onder de wandeling overleden. Ze was binnen 20 seconden weg en ik voelde haar hartslag wegzakken. We weten niet waaraan ze is overleden maar wij dachten zelf een hartstilstand. Maar het klinkt zeer aannemelijk wat jij verteld. Het ging zo snel.. en ik heb het niet aan zien komen. Ze was nog zo fit en vitaal voor haar leeftijd. Ik zat hierdoor echt vol vragen en verdriet.

Het rode lijntje hangt inderdaad nog aan de kapstok. ik zal het laten hangen.

Ze was inderdaad heel gek op mn ouders en inderdaad vooral op mijn vader. Ik heb inderdaad een zus en daar was ze ook heel gek op.

Bert… nu word het bizar… Bert is de overleden opa van mijn vriend. Hij is in september overleden en had ook een hondje. Ze kennen elkaar niet. Maar wel heel fijn als ze samen zijn. Kippevel…

Dank je wel lieve Woepie en baasje voor het vertrouwen in het gesprek. Ik vond het heel bijzonder en het gaf mij tranen en kippevel. Ze heeft zich zeer duidelijk laten horen. Mooi!

Geplaatst op

Boze Nela heeft pijn.

Zoals al eventjes terug beloofd het verhaal van Nela. Nela’s verhaal vind ik heel bijzonder omdat het een hele mooie samenwerking betreft tussen dier, eigenaar, rescuestichting, dierenarts en dierentolk.

Nela was al een hele tijd echt onhebbelijk in huis. De sfeer was om te snijden en als haar baasje niet oplette beet ze de andere katten. De situatie werd zo gespannen dat haar baasje zich zelfs af vroeg of het niet beter was om Nela een ander huisje te geven waar ze zich wellicht wel op haar gemak voelde. Het baasje vond het vreselijk dat Nela blijkbaar niet op haar gemak was en wilde de situatie zo graag verbeteren maar wist niet meer hoe. Nela werd doorverwezen door de stichting van waar ze geadopteerd was.

Voor haar baasje was vooral die ene vraag belangrijk, waarom ben je zo boos.

Nela gaf in het gesprek vooral aan pijn te hebben. Zeurende pijn waar haar humeur flink onder leed. Ja absoluut, andere katten waren niet echt haar ding en Charlie was meer dan stom, maar het was vooral pijn die maakte dat ze niks meer hebben kon aan interactie met de anderen. Er was 1 poes die ze nog wel leuk vond dat was de kleine Zazou, die trok haar wel aan. Verder snapte ze weinig van andere katten, ze verstond de taal niet goed.

Maar waar zaten die pijnklachten dan? Bek en oor waren gevoellig en ze ga aan haar staart deed pijn. Bij de aanhechting. Ik heb Nela gevraagd dat of het beter zou gaan als ze pijnstilling zou krijgen en of ze dan weer wilde meewerken om de sfeer te verbeteren. Dat wilde ze wel, grote vrienden zouden ze niet worden maar ze zou zich niet meer zo hoeven laten gelden. Nu was ze vooral bang om pijn gedaan te worden.

Met het baasje alles besproken en we dachten eigenlijk dat er iets van een oorontsteking zou zijn en wellicht haar allergie waar ze misschien pijn van had.  Dus naar de dierenarts om haar maar eens goed door te laten lichten.

De dokter begon bij haar bek en oren, daar was niet heel veel aan de hand. Oke dat kan natuurlijk. Oh zegt het baasje ze had ook aangegeven haar staart, de aanhechting er van was pijnlijk. Arme Nela.. de dokter voelt aan haar staart en dat doet inderdaad pijn. Vanuit daar strekt hij haar achterpoten en geeft druk op de aanhechting en de schreeuwt het uit. Nela heeft bekkeninstabiliteit.

Nela heeft thuis nooit pijn aangegeven dus het was haar baasje niet opgevallen. Maar jee hoe begrijpelijk is het dan dat je heel boos bent. Nela heeft goede pijnstillers gekregen en hopelijk word de situatie voor allen gauw een stuk beter.

De controlevragen waren in dit verhaal niet 100% maar rond de 75% goed. Eerst dachten we zelfs iets lager maar na het ritje dierenarts werd duidelijk dat ik toch het gedrag goed had gezien wat ze in de auto vertoont. Namelijk schreeuwen als een half kapotte sirene. Verder waren darmklachten en diaree goed en klopte de naam van de kat waar ze een hekel aan heeft. Namen ben ik niet heel goed in maar als je me een rijtje namen geeft van de huisgenoten die er zijn kom ik meestal wel op de goede uit. Alleen de plek waar ze altijd jeuk had klopte niet. Verder klopte het zeer dat Nela de kattentaal niet goed spreek qua lichaamstaal maar ook is ze doof en hoort ze niet als een ander bromt.

Al met al zeer tevreden over het gesprek en de prachtige samenwerking! Ik zit nooit 100% goed, ik denk ook niet dat dat mogelijk is maar samen kom je dus wel waar je zijn moet!

Geplaatst op

Parkiet Birdy

Kortgeleden kreeg ik een aanvraag voor een gesprek met een parkiet. Mevrouw wilde dolgraag dat ik met haar parkiet zou praten want hij was zo onrustig dat ze zeker wist dat hij iets te vertellen had. Ik had nog nooit met een parkiet gepraat maar wilde het wel proberen. Eerlijk?… in m’n hart was ik hartstikke sceptisch en dacht ik niet dat het lukken zou. Met papegaaien geloof ik er wel in maar een klein parkietje…, dacht ik giechelend, lukt vast niet. Dus helemaal onbevooroordeeld ging ik niet het gesprek in.

Bij de eerste poging klopten de  controlevragen maar zo zo. Niet totaal slecht maar ook niet goed, en toen mijn extra controle totaal niet paste bij de vogel was het voor mij niet overtuigend genoeg dat het gelukt was. Ik wilde het gesprek liever opnieuw doen en ja ik moest het ook opener aangaan. Waarom zou een gesprek met een parkiet niet kunnen en een gesprek met een hond kat of papegaai wel.

De 2e poging was meer dan de moeite waard. De 4 controlevragen waren 100% goed, yes! Dus het is mogelijk om met een parkiet te praten. Het baasje had 3 belangrijke vragen. Waarom schreeuw je zo paniekerig? Waarom wil je niet meer kroelen? En hoe kan ik onze band weer herstellen.

Birdy had inderdaad paniek. Hij voelde zich bekeken door een kraai. Hij liet me een grote zwarte kop met donkere kraalogen zien. Ze zitten buiten in de tuin en ik vind ze heel eng.

Een 2e ding waar hij moeite mee had was een nieuw ding op het ladekastje, een glimmend ding als een spiegel. Een nieuwe spiegel. Dat vond hij ook maar niks. Dat leek op de kraaien of gaf hem hetzelfde gevoel als de kraaien.

Waarom hij niet wilde kriebelen. Dit had te maken met een paar verschillende dingen. Hij vertelde dat hij volwassenheid en hormonen een rol speelde. Hij vernoemde een spiegel die er ineens wel of niet meer was en wilde een vriendin. En hij liet lange nagels aan een mensenhand  zien die hij niet fijn vond en die er eerder niet waren.

Ook wilde hij waarschuwen voor zijn vriendje (het andere parkietje in huis) die touw of stuk stof opeet en wat in zijn kropje blijft hangen. Daar moest even goed op gelet worden.

Dat was het. Daar kon ik mee naar zijn baasje.

Goed… Ik zei nog ik denk dat we misschien even puzzelen moeten maar eigenlijk was het verhaal gelijk vrij duidelijk. Er waren inderdaad eksters of kraaien in de tuin die op het moment vrij druk waren. Dus wellicht een oplossing op iets meer planten op de vensterbank te zetten als camouflage of de ramen/ kooi meer af te schermen op het zicht naar buiten.

Het ding wat spiegelde op het kastje begrepen we eerst niet. Ze had geen spiegel boven het ladenkastje. Maar dat duurde niet heel lang. Ach ik heb sinds kort een televisie die staat op het ladekastje, heb ik heel lang niet gehad. Dat spiegelt als het uit is en daar kan hij zichzelf in zien.

Het kriebelen… Ja hij had een spiegeltje waar hij heel gek op was, daar was hij echt verliefd op maar die is sinds kort kapot. Mijn nagels waren altijd kort maar sinds een tijdje heb ik lange nagels…. dat word dus knippen blijkbaar.

Zijn vriendje heeft een schommeltje met touw waar hij aan flost, er hangen allemaal kleine losse touwtjes die hij er af pulkt. Ik heb het gauw afgeknipt.

Och wat vallen er een puzzelstukjes in elkaar voor mij aldus het baasje. En voor mij ook. Open blijven Esther, niet invullen, niet bevoordeeld een gesprek in gaan en vertrouwen op je controlevragen. Dank lieve kleine Birdy voor deze wijze les.

Geplaatst op

Kleine Ravi

Kleine Ravi is nog maar heel kort in Nederland in een pleeggezin. Omdat er in die korte tijd vragen waren over bepaald gedrag en de foster graag meer wilde weten mocht ik een gesprek doen met hem.

Controlevragen:

Waar kauwt Ravi graag op: Leren bandjes van tassen.

Hoeveel mensen heeft hij op dit moment om zich heen die hij vertrouwt en accepteert: 3 personen, de foster, een jonger vrouwelijk persoon en een ouder persoon ik denk ook vrouwelijk. Maar de laatst zou ook mannelijk kunnen zijn want hij praat ook over de vader van de foster.

Wat is er gebeurd qua incident vorige week: hij heeft gebeten, in een hand.

Zeg maar dat ze iets zegt dat klinkt als humptiedumptie, dan weet ze dat ik het ben.

Terugkoppeling eigenaar: hij eet alles van stof (bijv kussens) dus geen leer. Hij heeft inderdaad mij, mijn zusje en mijn vader als vertrouwde personen. En heeft mij gebeten, niet in Mn hand maar in Mn bil. Ach gos ik zeg altijd skatiepatatie dus dat humptiedumptie snap ik inderdaad!

1) Ben je gelukkig?: ik ben een beetje in de war. Alles is ineens anders. Ik heb hem uitgelegd wat er gebeurd is en dat hij in Nederland is om een fijn nieuw thuisbrengen krijgen met liefde en goede verzorging.

2) Wat kan de foster op dit moment doen om jou gelukkig te maken? : ik wil wonen bij de vader, die vind ik lief en die vertrouw ik. Daar is mijn thuis, mag ik daar? Ik kan het altijd vragen lieverd, dat zal ik voor je doen straks.

3) Waarom vind je aanraken zo eng en kunnen we niet meer dan een klein beetje aaien? : in mijn oude huis werd er niet echt geaaid. Wel werden we soms hardhandig vastgepakt aan onze pootjes. Aanraken is niet leuk! Mensen zijn niet leuk, ik vertrouw ze niet. Uitgelegd dat de foster hem verzorgen moet en wil leren dat aaien ook heel fijn kan zijn.

4) Waarom reageer je zo heftig op andere honden?: Bij ons huis kwamen er wel eens honden aan de poort. Die jaagden we dan met de hele familie samen weg! Vreemde honden moeten weg, zo heb ik dat geleerd.

5) Waarom maak je dingen stuk en eet je ze op?: kauwen geeft me rust.

6) Heb je moeite met je tijdelijke beperkte vrijheid? Nee, was niet opgevallen.

7) Ga je liever samen met je broer naar een ander thuis of alleen: zonder broer.

8) Mis je de anderen? Ja we hadden het samen goed. We leefden met elkaar en ik lag vaak met Mn neus in de vachten van Mn vader en moeder, kleur vd die vacht die ik het meest mis was wit. Die geur mis ik wel. Uitgelegd dat alle dieren (en mensen) op een gegeven moment uitvliegen en een eigen leven gaan leiden. Dat snapte hij op zich wel. Wellicht kan hij het nu makkelijker een plekje geven.

Terugkoppeling foster: Wat ben ik blij met dit verhaal. We hebben namelijk pas besloten dat Ravi naar mijn vader gaat en zijn broertje bij mij blijft. We twijfelden of we de goede keuze hadden gemaakt. Dit is zo’n bevestiging dat we het goed doen! Wat bizar! Dit doet me echt goed. Ook omdat we de keuze hadden gemaakt de broers uit elkaar te halen.

Ik hoop dat dit kleine manneke eindelijk gaat genieten van het leven en dat hij zijn angsten een beetje los kan gaan laten na dit gesprek, lieve kleine Ravi bedankt voor dit gesprek en heel veel geluk en ik ben blij dat jou wens, of je bij de vader mag wonen is uitgekomen.

Geplaatst op

Avontuurlijke Saar

Het baasje van Saar wilde graag dat ik een gesprek met Saartje aanging over het feit dat ze de tuin uit glipt. Haar baasje vind dat zeer onprettig en wilde graag weten waarom en waar ze naar toe ging. Saar gaat vaak mee logeren en haar baas wilde graag weten of ze dat wel leuk vond. En wat ze zou vinden van een katje als gezelschap. Ook wil haar baasje graag weten waarom ze eigenlijk niet meer lekker op schoot komt zitten zoals vroeger

We starten zoals elk gesprek met de controlevragen.

In wat voor bakje krijgt ze altijd haar vlees of vis in: Steen/ keramiek, kleur wit/beige, soort kommetje, hoger dan een schoteltje maar niet zo hoog als een yogurtbakje.

Waar slaapt Saar het liefst: Dit vond ik een lastige want die kreeg ik niet helemaal helder. Volgens mij liet ze de plek zien zoals ze het zag als ze er in lag. Een soort doorzichtig plastic en blauwe spijlen lijken het wel. ik zou haast zeggen een doorzichtig plastic curverbox maar dat zou het blauw eigenlijk niet verklaren. No clue..

Wanneer krijgt ze snoepjes: Snoepjes krijgt ze in de keuken, in de avond dus ik denk voor het slapen gaan.

Eigenaar: Voerbakje klopt, een wit lag schaaltje. Slaapplek, als ze niet bij me op bed ligt ligt ze op dit moment veel voor het raam op een handdoek. Het enige wat de blauwe spijlen zou kunnen verklaren is het blauwe afdekzeil wat bij de buurman op het dak ligt op dit moment. Snoepjes klopt niet helemaal. Ze krijgt snoepjes als ik in de keuken koffie zet in de avond. Dan rent ze naar de bank om daar te wachten op haar snoepje.

Omdat de controlevragen vrij goed kloppen en er teveel overeenkomsten zijn gaan we toch het gesprek controleren.

Ik heb haar uitgelegd dat de tuin voor haar bestwil is afgeschermd omdat er veel katten vermist raken. Maar ze vind het zo lekker om even weg te gaan. Ze gaat naar een grasveld/ wei met halfhoog gras. Ze ligt te kijken naar alles wat langs vliegt aan vliegjes,  vlinders ,blaadjes grassprieten die door de wind bewegen. Heerlijk zegt ze, dat vind ik fijn! Dan ben ik in Mn element. En ze zwiept met haar staart. Ze zegt dat ze weet dat ze dan niet terug kan dat vind ze meestal niet erg, ze vermaakt zich wel. Soms is het lastig als het regent. Ook krijg ik het idee dat ze ergens anders nog een mens heeft waar ze regelmatig op bezoek gaat. Een oudere dame. Met half lang grijzig haar. Maar daar wilde ze niet zo veel verder over vertellen. Ze liet me het vluchtig even zien. dus of het klopt weet ik niet zeker, daar twijfel ik over.

een kat er bij lijkt haar wel gezellig. Maar zegt ze liever een iets ouder verlegen poesje net als ik. Geen stoere, dat redt ik niet. Ze komt me over als een zacht katje en ik zou daar inderdaad een niet al te stoere poes bij uitkiezen. Allen zijn duurt haar soms te lang en dat is een reden dat ze de tuin uitgaat. Lang alleen zijn vind ze niet leuk.

het reizen tussen de twee huizen vind ze prima. Ze zegt dat het andere huis een hoger uitzicht heeft. Dat ze verder kijken kan. Ze vind het mooi. Het reizen zelf vind ze niet zo heel leuk maar op zich oké. Ze hoopt dan ook echt dat als er een ander katje komt ze nog wel mee mogen want dat wil ze er niet voor op geven. Ook heeft ze het over een geblokt voorwerp in het andere huis. Geen kleine blokjes maar een vrij groot blokmotief.

knuffelen. Ze lijkt wat pijn/ gevoelig te zijn op haar rechter heup. Dat straalt wat uit naar een plek midden op het lijf rechts vd ruggengraat. Aaien voelt dan minder prettig.

Terugkoppeling baasje:

Er is wel een grasveld een klein stukje van mijn huis vandaan, maar ik ben helemaal niet zo blij dat ze daarheen gaat, want dat ligt aan een hele drukke weg. Dat achter vlinders, vliegjes etc. aan, dat herken ik wel haha. Dat doet ze in de tuin ook.

Dat ze soms naar een oudere dame gaat kan ik niet plaatsen. Ze is helemaal niet zo makkelijk in de omgang met andere mensen, dus het lijkt me sterk dat ze echt ergens op bezoek gaat. Ik hoop ook van niet, want ik vind dat geen prettige gedachte.

Wel nemen we haar wel eens mee naar mijn schoonouders, maar mijn schoonmoeder heeft geen grijs lang haar.

Het huis waar we logeren heeft een houten vloer, met een deel vierkanten erin. Wellicht zijn dat de blokjes die ze ziet. Binnenkort moet ze voor controle naar de dierenarts dus ik zal zeker eens vragen of hij iets kan vinden wat haar pijn doet. Tijdens het aaien heb ik wel vaker het idee gehad dat er ergens een gevoelig plekje zat, maar met spelen, rennen etc. merkte ik er weer niets van.

Bedankt lieve Saar en haar baasje voor de mooie gesprek

Geplaatst op

Blinde Leo

Een gesprek met Leo vond ik zelf best een uitdaging. Leo is blind en hoe weet je of je de juiste controlevragen hebt of dat hij het misschien niet beantwoorden kan doordat hij het niet ziet. Hoe hij het doet is me een raadsel, maar het is hem gelukt! Ergens vermoed ik dat hij zijn collega katten heeft gevraagd een plaatje te zenden…

Controlevragen: wat is Leo’s favo slaapplek overdag. Ik kreeg door een soort gevlochten plek als een hangmat of een opengewerkte stoel. Rond en beige/ wit en ik denk in beweging want ik voel wind. Daarbij zei hij ik geniet van de geuren, de wind en de smaken en liet me zien dat hij kauwde op groene sprieten. Antwoord… een deurmat met een gevlochten patroon, naast de open deur en met groene sprieten waar hij regelmatig op kauwt. Een foto maakt het geheel heel duidelijk. Ik zei nog voorzichtig soms moet je creatief kijken want soms interpreteer ik het niet helemaal goed.

Zijn favo kroelplekje onder zijn kin en keelstreek klopte ook.

Leo geniet van het leven, het deert hem niet dat hij niks ziet. Zijn blik is donker maar mijn brein niet hoor. Ik vul het in met geuren en smaken. Ik hou er van om dingen te ruiken en te proeven.

Wat zouden je baasjes beter kunnen doen? Ik ben tevreden en blij. Ik leidt een goed leven. Makkelijk zou zijn als er iets meer waterbakken verspreid zouden staan. Soms moet ik flink zoeken.

Heb je ergens pijn? Doen je ogen zeer? Mijn ogen doen niet zeer. Wel kreeg ik zelf een hoestprikkel toen ik het vroeg en voelde de tong rauw. Wellicht iets gevoelig op de keel. Even in de gaten houden met eten en zo.

Waarom roep je elke nacht rond half 4. Ik hoor zo waar ik ben. Overdag hoor ik het aan andere geluiden maar s nachts is het zo stil en kan ik het niet goed inschatten. Zo kan ik snel Mn slaapplaats weer vinden.

Waarom draai je rondjes als je dol bent? Een andere kat zou misschien gaan rennen als ze de gekke 5 minuten hebben. Die gekke buien heb ik ook maar ik durf niet goed te rennen dan want dan bots ik. Als ik rondjes draai kan ik mijn energie explosie kwijt en voel ik me veilig. Het is mijn manier van even gek doen.

Dank lieve Leo voor je mooie en heldere gesprek.

Geplaatst op

Muis (overleden)

Vandaag mocht ik een gesprek doen met Muis. Muis is afgelopen week op jonge leeftijd onverwachts overleden. Heel verdrietig natuurlijk en hopelijk kan Muis zijn baasje het mede met dit gesprek een plekje geven. Het baasje voelde zich een beetje naar over dat ze dwangvoeding had moeten geven en kon het daarom niet zo goed afsluiten. Het is nog onbekend waaraan Muis is overleden, we wachten nog op uitslag van de autopsie.

“Het was de muis” zei Muis, “die was niet goed en toen ging het heel snel”. Er was heel weinig wat mijn baasje nog kon doen om me te redden.  Ik snap dat mijn baasje het nog heeft geprobeerd maar ik wilde  het niet. Ik wilde geen dwangvoeding en heb nog met mn pootje proberen weg te duwen. Maar ik begrijp dat ze het probeerde.

Ik krijg een plaatje van een pizzabezorger die aanbelt en bij de voordeur staat. Ik kan het niet goed plaatsen en zoek mijn concentratie.

Ik voel druk onder het linker oog van Muis, in de holte er onder, niet het oog zelf.

Ik vraag of Muis de liefde nog wel gevoelt heeft rond de dagen van zijn overlijden. Absoluut, hij was op zijn plek en voelde zich veilig en thuis.

Weer komt de pizzabezorger voorbij en weer snap ik niet goed wat ik er mee moet en vermoedt dat ik afgeleid ben en probeer weer m’n concentratie te pakken.

Muis kan je me vertellen wie van het rijtje namen die ik je geef je beste vriendje was en met wie je het liefste speelde? Mini,Willy, Meisje of Sofie? Willy antwoord hij, Willy was mijn alles, de anderen niet. En waar slaap je het liefst? Het liefst slaap ik in een rond zacht fluffy mandje. Vooral de ronde houding valt op.

Wat vond je van het nieuwe poesje Meisje dan? Wel oke, ze heeft een zacht karakter.

Plingplong weer de pizzaman… Jeetje Muis wil je hier iets mee? oke ik beloof dat ik het zal benoemen naar je baasje maar ik snap echt niet wat je bedoelt.

Kan je nog iets vertellen over je eerste opvangadres? Het was er druk, te druk voor mij. Ik hou niet van drukte.

Muis voelt verder rustig aan en heeft zich geschikt in zijn lot. Het is goed zo.

Natuurlijk doe ik een terugkoppeling naar zijn baasje. Willy was inderdaad zijn alles. Daar hing hij ontzettend aan. De rest vond hij niet belangrijk. Het was een vrij schuwe kat die niet van vreemden en drukte hield. Met zijn baasje was hij wel knuffelig. En hij sliep inderdaad het liefst in een rond zacht mandje.  Dus de controlevragen kloppen prima. Hij had wel wat donkere uitvloei uit zijn neusje dus dat zou de druk onder zijn oogje in de holte kunnen verklaren. Pizzabezorger?…. Nee kan ik niet plaatsen… pizza eten we eigenlijk nooit…. och wacht eens… ik laat mijn boodschappen bezorgen en daar heeft hij echt een pesthekel aan. Dankje lieve Muis voor deze te grapige bevestiging dat jij het inderdaad was. We praten nog een tijdje na over het gesprek (die we hier wel een beetje ingekort hebben) en sluiten met een beter gevoel af. Hopelijk meer vrede voor het Baasje van Muis. Heel veel sterkte gewenst en ik hoor graag wat de uitslag van de sectie was.

Geplaatst op

Meneertje lucht zijn hart.

Meneertje is bijzonder voor me. Een jaar of 5 geleden vond ik meneertje aangereden op straat in Curacao. Hij had een flinke hoofdwond en eerlijk gezegd dacht ik dat hij al dood was maar iets dwong me om te stoppen en te kijken of ik nog iets voor hem kon doen. Hij leefde nog en na een doktersbezoek en een nachtje logeren was hij de volgende morgen als een boze leeuw. Ik die niet zo heel veel verstand van katten had en hem nauwelijks eten durfde te geven belde de beste poezenmoeder van het eiland en vroeg om hulp… Lang verhaal kort, hij is daar, tegen alle bedoelingen in, gebleven. Zijn baasje en ik hebben daar nog vaak lol om. Zeker omdat hij simpelweg zelf besloten heeft te blijven en van verwilderde/ wilde kat naar huismus is getransformeerd. Ik vond het dan ook erg leuk dat ik een gesprek met hem mocht doen. Hij zat bij de bus, liet hij me zien. Lekker plekkie vond hij.

We zijn het gesprek begonnen met de herinnering ophalen van hoe ik hem vond en hoe hij er toen aan toe was. Dat ik hem niet goed kon helpen en hem bij zijn huidige baasje brengen de beste zet ever was. Beter had hij het niet kunnen treffen. Hij was helemaal blij met zijn thuis en is er erg op zijn plek. We hadden samen lol over zijn actie om er te blijven en vooral de man des huizes voor zich te winnen. Lachend zei hij, en nu noemt ie me koekblik. Ik zei dat zijn baasjes echt stapelgek op hem zijn en zo trots op hem zijn omdat hij zulke grote stappen gemaakt heeft in zijn leventje. Dat roerde hem ontzettend en werd emotioneel, Ik ook (stiekem hoor). Mooi om te horen hoe thuis hij daar is.

Er is een nieuwe kat in huis gekomen en Meneertje maakt ruzie met hem. Zijn baasje wilde graag weten waarom. Jack is een pomptiepomptie kat zei Meneertje. Het tegenovergestelde van mij. Hij is relaxed, stoer, knap en lief en komt in mijn huis en komt bij mijn vrienden. Ik wil geen plaats maken voor hem. Ik vraag hem of hij een beetje jaloers is op Jack en ja dat bevestigd hij. Gewoon irritant cool vind ik hem. Ik leg hem uit dat hij helemaal geen plaats hoeft te maken voor Jack en dat ze elkaar de ruimte moeten geven. Ook Jack vraag ik even bij het gesprek en vraag of ze willen stoppen met vechten en elkaar de ruimte willen geven omdat Meneertje het een beetje lastig vind. “ow owkee” antwoord Jack en loopt weer weg. Verbaast kijk ik hem na en snap wat Meneertje bedoeld met relaxed en cool. Arme schat, ik snap dat hij daar niet zo goed tegenop kan. Ik druk Meneer op het hart dat hij zich niet zo naar moet maken en dat hij echt geliefd is om wie hij is. Geen zorgen manneke je word echt niet ingeruild.Er is plaats voor allebei in het gezin.

Na “opgehangen” te hebben natuurlijk gelijk zijn baasje gecontact. Was zo benieuwd of ze iets gemerkt had. En of ze wat gemerkt had! Hij was heel erg knuffelig en aanhalig. Dat is hij nooit op dat tijdstip van de dag. Spinnen, spinnen en kopjes geven. Zijn andere baasje had hem inderdaad bij de bus gezien die ochtend. Jack is inderdaad een ontzettend relaxte kater en ze vermoedde al dat het jaloezie was.

Natuurlijk hadden we ook controlevragen in het gesprek ingevoegd om het gesprek te kunnen controleren op waarheid. Op de vraag waar is Meneertje als wij smorgens brood smeren liet hij me zien dat hij tegen hun ruggen aankeek vanaf een verhoging ongeveer ter hoogte van een tafel. Antwoord: hij mag niet in de keuken komen als we brood smeren en zit inderdaad vanaf of de deurpost of op het puntje van de tafel tegen onze ruggen aan te kijken. Op de vraag wat hij erg vervelend vind gaf hij als antwoord, in de houdgreep en ogen druppelen. Antwoord van baasjes: vasthouden op zich vind hij prima, totdat hij het idee heeft dat hij wat moet. Medicijnen ofzo, een groot drama. De druppels zijn de vlooiendruppels in zijn nek. Koektrommel… Baasje noemt hem meneertjekoekepeertje.

Wat een mooi en duidelijk gesprek. Ik ben nog zo vaak zo onzeker over wat ik doe.  Kan ik dat wel, doe ik het wel goed enz enz. Soms durf ik nauwelijks aan een gesprek te beginnen en moet ik me er echt toe zetten en knijp ik hem behoorlijk als ik de controlevragen moet controleren. Dit zijn dan voor mij echt wel weer die steuntjes in de rug die ik dan nog zo hard nodig heb om toch door te gaan. Mooi en dankbaar! Het was fijn om je na zo’n lange tijd weer te spreken.

Geplaatst op

Popske het verlegen katje

Vanachter hoog gras zit een klein gevlekt poesje me aan te kijken. Ze is verlegen. Ik vraag haar hoe het met haar gaat en met een zacht stemmetje antwoord ze terug. Ze komt over als een lieve maar kwetsbare ziel. Ze wil wel praten maar blijft achter het gras zitten. Mooi verstopt.

Ik vraag haar wat er is gebeurd waarom ze zo bang is.Ze verteld me dat ze ergens vastgezeten heeft. Ze laat me een vrij donkere smalle ruimte zien. Zelf kan ik de ple niet helemaal herkennen maar het lijkt op een gat in een plafond of een schot op een donkere zolder. Ze was er zelf naar toe gelopen maar kon er niet meer uit. Ze laat me een fel licht zien en handschoenen die haar pakken. Daar is ze heel erg van geschrokken.
Wat ik van haar verhaal gevoeld heb is dat het een niemandskatje was. Ze had niet echt een eigen plek. Hoorde niet echt ergens bij. Ik heb haar uitgelegd dat ze in dit gezin er helemaal bij hoorde en ze geen niemanskatje meer was.

Toen kwam de poezenboot. Daar kon ze niet af en dat terwijl ze niet van opgesloten zitten houdt. Ze wil niet graag binnen want dan kan ze niet weg. Ze wil vrij kunnen zijn en vind het binnen benauwd. Ik heb haar uitgelegd haar baasjes het zo fijn zouden vinden als ze binnen sliep. Veilig en warm. Dat snapte ze wel maar druiste erg tegen haar gevoel in. Ik zei dat ze echt elke dag naar buiten mocht. Daar moest ze echt nog over denken. Ze had het fijn zo. Niet weg kunnen benauwd haar.

Ik gaf haar aan dat ze bij haar gezin zijn mocht wie ze wilde zijn en dat vond ze heel fijn. Gezegd dat ze haar graag wilde aaien en vertroetelen. Dat wilde ze zelf ook wel maar vertrouwen vind ze moeilijk. We hebben afgesproken dat ze meer zou proberen open te staan voor jullie. Meer contact te maken en meer naar jullie te kijken en contact zou maken. Al zou ze kleine stapjes nemen dat zou al oké zijn. Dat wilde wel proberen. Het is een beschadigde ziel met weinig vertrouwen in mensen. Maar ze is blij met haar plekje en haar thuis.

Haar baasje vroeg zich af of ze haar naam wel oke vond want ergens paste het niet bij haar. Het naam gesprek was heel grappig. Dat vond ze maar niks. “Popkse, dat maakt me zo dik” zei ze. Ik moest echt heel hard lachen, zo grappig hoe ze dat zei. Ze trok nog net haar neusje niet op. Als ze dan toch mocht kiezen heette ze liever Isolde afgekort Isa. Dat vond ze mooi, als een Italiaanse prinses (ja gek, zo zei ze het, Italiaans terwijl je meer Spaans zou verwachten eigenlijk). Ze zei dat het gevoel over de naam goed was en dat popske niet een hele mooie naam was. En de kleur paars/ aubergine was mooi, dat moest ook nog even gezegd worden.

Ik bedank haar hartelijk voor ons leuke gesprek en bespreek het met haar baasjes.
Geplaatst op

Maria, ik ben geen mensen gewend

Voor Maria’s fosters was het fijn om iets meer over Maria’s achtergrond te weten. Natuurlijk zijn we weer begonnen met de controlevragen zodat we het gesprek een beetje op waarheid kunnen verifiëren. De controlevragen klopten goed en nadat ze haar slaapplek en plek heeft beschreven waar ze is als haar fosters thuis komen gaan we verder met het gesprek.

Een vraag die de stichting graag wilde weten is wat meer over haar achtergrond. Kan ze vertellen waar de vandaan komt.

Maria verteld dat ze van een open erf bij een huis komt. Ze woont daar met een groep honden en hebben het oké daar. Mensen contact is er eigenlijk niet. De vrouw van het huis komt af en toe rijst brengen maar verder contact met mensen is er niet echt. Dan word Maria ziek en word ze in een pick-up gezet. Onderweg springt ze er zelf uit en bezeert daarmee haar heup. De heup is pijnlijk en moet wat mee gebeuren. Ook praat ze over haar linker achterpoot. Die staat raar naar binnen. Een tekort aan goede voeding zegt ze en daardoor slecht/ scheef gegroeid.

Mensen hoeven voor mij niet zo, die vind ik eng. Dat ben ik niet gewend. En op de vraag hoe we je met mensen meer op haar gemak kunnen krijgen zegt ze. Ik hoef niet zo nodig, vind honden veel leuker. Die snap ik ten minste. Ik heb tijd nodig met mensen, maar voor mij hoeft contact niet zo nodig.

De foster en stichting koppelen terug dat Maria inderdaad niet van menselijk contact houdt en zich juist met andere honden erg goed lijkt te voelen. Maria is sociaal met andere honden maar nauwelijks benaderbaar door mensen. Ze zullen haar moeten verdoven om naar haar heup te laten kijken.