Maria, ik ben geen mensen gewend

Voor Maria’s fosters was het fijn om iets meer over Maria’s achtergrond te weten. Natuurlijk zijn we weer begonnen met de controlevragen zodat we het gesprek een beetje op waarheid kunnen verifiëren. De controlevragen klopten goed en nadat ze haar slaapplek en plek heeft beschreven waar ze is als haar fosters thuis komen gaan we verder met het gesprek.

Een vraag die de stichting graag wilde weten is wat meer over haar achtergrond. Kan ze vertellen waar de vandaan komt.

Maria verteld dat ze van een open erf bij een huis komt. Ze woont daar met een groep honden en hebben het oké daar. Mensen contact is er eigenlijk niet. De vrouw van het huis komt af en toe rijst brengen maar verder contact met mensen is er niet echt. Dan word Maria ziek en word ze in een pick-up gezet. Onderweg springt ze er zelf uit en bezeert daarmee haar heup. De heup is pijnlijk en moet wat mee gebeuren. Ook praat ze over haar linker achterpoot. Die staat raar naar binnen. Een tekort aan goede voeding zegt ze en daardoor slecht/ scheef gegroeid.

Mensen hoeven voor mij niet zo, die vind ik eng. Dat ben ik niet gewend. En op de vraag hoe we je met mensen meer op haar gemak kunnen krijgen zegt ze. Ik hoef niet zo nodig, vind honden veel leuker. Die snap ik ten minste. Ik heb tijd nodig met mensen, maar voor mij hoeft contact niet zo nodig.

De foster en stichting koppelen terug dat Maria inderdaad niet van menselijk contact houdt en zich juist met andere honden erg goed lijkt te voelen. Maria is sociaal met andere honden maar nauwelijks benaderbaar door mensen. Ze zullen haar moeten verdoven om naar haar heup te laten kijken.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *