Auteur: Behave holistic

Beach haar baasje vroeg of ik Beach wilde voorbereiden op de vliegreis van Curacao naar Nederland. Omdat het voor een dier prettig is te weten wat er gaat gebeuren bij zoiets spannends heb ik dat natuurlijk gedaan. En of ze haar nog ergens blij mee kon maken en of ik wilde vertellen dat ze na de verhuizing een New Foundlander vriendinnetje kreeg.

Controlevragen:

• Waar slaapt ze s nachts
• Wat is de kleur van haar kleedje
• Als ze af moet liggen hoe ligt ze dan

Beach slaapt ’s nachts in een open bench. De kleur van haar kleedje is rood en ze heeft een kussen die is donkergekleurd met zwart. Als Beach af moet liggen legt ze haar pootjes gestrekt naar achter (ik noem dat altijd de puppylig), houdt haar koppie schuin en kijkt je heel stout en enthousiast aan. Terugkoppeling baasje, Ze slaapt inderdaad in de bench, sinds 2 dagen sluiten we ook het deurtje maar eerder stond hij open. Ze heeft geen rood kleedje maar een blauwe slaapzak in haar bench. Wel een donkerblauw kussen met een zwarte onderkant in de woonkamer. Als Beach af moet liggen ligt ze inderdaad met haar pootjes naar achter, als een kikkertje en het stoute enthousiaste herken ik zeker.

Na de controlevragen ben ik begonnen over de aankomende reis. Verteld wat er ging gebeuren en dat het wel lang duurde maar dat haar baasjes in hetzelfde vliegtuig zaten en ze elkaar aan de overkant weer zouden zien. (verkorte versie haha) Ze zag er totaal niet tegen op en vond het prima. Wel vroeg ze of haar lievelingsknuffel met haar mee mocht in de bench. Haar blauw witte beertje. Natuurlijk gezegd dit door te geven maar dat ik dat niet 100% kon beloven omdat de douane het niet altijd toestaat als er knuffeltjes mee gingen in de bench. Dat snapte ze. Beach blijkt inderdaad een blauw wit beertje te hebben en natuurlijk gaat haar baasje proberen dit mee te geven in de bench.

Dat ze in Nederland een vriendinnetje kreeg kon ze zich nog niet zo heel veel bij voorstellen. Ik beschreef de hond als groot en fluffy, och zegt ze nou ik wil best een eigen teddy. Ik denk dat dit nog een beetje ver van mn bed show is voor Beach. Komt tegen die tijd wel.

We hebben het nog even over lekker wandelen in de Nederlandse bossen gehad en dat leuk haar wel heel mooi, ook even over de andere temperatuur gehad en dat als ze het koud kreeg ze vast een lekker fleecedekentje kreeg.

Of ze nog iets had wat ze door wilde geven. Ja dat had ze, frisbee en het flessenspel. Die wilde ze wel. Het kwam me over alsof ze die beide wel kende. Ze liet zichzelf zien dat ze met haar pootjes tegen de flesjes aan tikte. Haar baasje vertelde dat ze beide inderdaad gehad heeft. Met de frisbee was ze niet altijd enthousiast maar dat zou toch nog weer eens er bij pakken. Het flessenspel heeft ze als pup heel veel gespeeld maar ze heeft het spel weggegeven aan een vriendin (noujaaaaazeg! weggegeven…) Zodra ze in NL zijn zal ze weer een nieuw flessenspel maken.

Beach een super heerlijk leuk en ongecompliceert hondje Heerlijk gesprek met een rateltje van een hond. Heerlijk druktemakertje. Succes lieve schat met de grote reis maar dat gaat helemaal goed komen!

Controlevragen:

• Truus vraagt zich af of jij weet wie haar heeft gevonden
• waar ze bang voor is
• waar ze altijd naar uitkijkt?

Truus is gevonden door een groep mensen, een hele rits namen klinkt. De man des huizes, de vrouw des huizes, de dochter des huizes en de kleinkinderen van de dochter des huizes. In ruig gebied met rotsen, struiken en water, niet zo langs de kant van de weg maar echt wel in de natuur. Ze was klein, geen grote geit zoals nu.  Terugkoppeling baasje: de honden vonden haar, als klein geitje, eerst maar je hebt volkomen gelijk, ze is door mijn man, mij en mijn kleindochters gevonden. Alleen mijn dochter zelf was er niet bij. We wonen vrij afgelegen dus de ruimte waarin ze gevonden is klopt qua omschrijving ook goed.

Als ik haar vraag waar ze bang voor is klinkt er een cirkelzaag en klapperende objecten. Dit vind ze niet fijn. Daar is ze bang voor. Terugkoppeling van de eigenaar: We zijn inderdaad aan het verbouwen en moeten veel zagen met een cirkelzaag en er klappert van alles. Dit vind ze inderdaad niet fijn.

Ze wacht altijd op de kleinkinderen als ze uit school komen, daar krijgt ze iets lekkers van en dat is gezellig. Ik dacht dat ze broodkorstjes kreeg als ze thuiskwamen. Terugkoppeling van de eigenaar: Ze staat altijd op de uitkijk als de kinderen van school komen want die plukken onderweg takken en die krijgt ze dan. Een waar feestje altijd weer.

Wat Truus zelf nog te vertellen had: “zo hehe ben je daar eindelijk”… klonk er toen ik het gesprek met haar begon.. Ja klopt lieverd je hebt lang moeten wachten op dit gesprek… En ik kijk in een uitermate vrolijk gezicht van een geit.. Truus wel te verstaan. Ik zeg goh wat een vrolijke leuke geit ben jij, Ja antwoord ze bevestigend dat ben ik.

Truus wilde wel graag vertellen dat ze graag mee wil met wandelen, dit vind ze super en wil ze graag. Ze wil dan best een mooi halsbandje om en een riem hoor. Vind ze geen probleem als ze maar mee mag. Ook wil ze vaker er weer bij zijn en met de honden mee spelen. Ze geniet van er bij mogen zijn. Ook hier kwam een hele mooie terugkoppeling van haar baasje. Vroeger toen we nog niet fosterhonden hadden ging ze vaak mee op de wandeling. Daar genoot ze echt van. Door alle drukte is dat er totaal bij ingeschoten. Ik zal haar weer meenemen op de wandeling.

Eigenlijk stond ze dus te trappelen om te vertellen dat ze graag weer mee wilde wandelen. Bijzonder dat ze dat zo duidelijk aangaf. Geitjes zijn leuk om mee te praten. Nou Truus, hopelijk heb jij jou doel bereikt en ga je gauw weer mee wandelen.

• hoe ziet haar brokkenbak er uit
• waar ligt ze meestal
• ik zou graag willen weten of ze ergens last van heeft of pijn heeft.

Zus, een vrij gereserveerd katje, praatte wel maar wel een beetje op een afstand. Haar brokkenbakje is staal met bollende pootjes er op. Ik twijfelde nog even of er 1 of meerdere pootjes op stonden omdat ze me een grote en wat kleintjes liet zien en ik eigenlijk niet wist of dat op die manier gemaakt werd. Maar ik ga voor meerdere pootjes. Terugkoppeling baasje: Haar brokjesbak is paars maar die is gemeenschappelijk met de andere poezen. Haar vleesbakje is inderdaad van staal met bollende pootjes. 1 grote poot op de bodem en kleintjes in het randje. Ze vind dus blijkbaar duidelijk dat de paarse brokkenbak niet van haar is maar de stalen bak wel.

Haar ligplaats is hoger/ tafel/ tafelhoogte. aan de linker kant achter het huis met uitzicht op de hondenweide van het pension en als je van haar plekje naar rechts kijkt zie je het zwembad. Vlakbij de boom waar Meneertje (1 van de katers des huizes) graag vertoefd. Nu was was het voor mij in dit geval makkelijker om het voor me te zien met de gegevens die ze zondt omdat ik wel een aantal keer bij Zus thuis ben geweest een aantal jaar terug. Maar ik heb nooit geweten waar Zus haar fijnste plekje was. Het plekje wat beschreven werd klopt precies, het is alleen geen tafel maar een wasmachine op die plek. Grappig was dat ze over Meneertje zei “daar laten we het verder bij” en verder ging met het beschrijven van haar favo plekje. Ook de andere katten kwamen in het gesprek niet aan bod. Alsof ze niet bestonden. In het gesprek met haar baasje bleek dat ze Meneertje absoluut niet leuk vind. Zus is niet zo gesteld op de andere katten. In mijn optiek, leeft ze gewoon om ze heen alsof ze er niet zijn. Ze negeert ze. Voor haar baasje was dit fijn om te horen want er was altijd een angst dat Zus niet happy was met de aanwezigheid van de anderen.

Maar, zei ze het allerliefst lig ik bij mijn baasje, op borsthoogte en ontklem ik haar met mijn pootjes. Ik hou heel veel van haar en geniet enorm.

Ze vertelde dat ze genoot van de fluitende vogels en rondvliegende vliegjes. Ook dit klopt, speelt nauwelijk maar daar geniet ze zichtbaar van.

Ze gaf aan dat ze soms last had van harde keuteltjes, dat was vervelend. Ik heb haar uitgelegd dat ze misschien wat meer water moest drinken en dat ik het zou doorgeven aan haar baasje. Baasje gaat het in de gaten houden.

We hebben nog wat privedingen besproken en daarna het gesprek afgerond.

Wat erg grappig was dat het beide baasjes opviel dat ze anders was vanmorgen zonder dat ze toen wisten dat er een gesprek had plaats gevonden. Ze had vreemd naar haar baasje gekeken en het andere baasje was het direct opgevallen dat ze anders/ zo ontspannen was vanmorgen.

Bedankt lieve Zus voor dit mooie gesprek

Controlevragen:

1. wat lust Bertus graag door zijn brokjes
2. wat is zijn favoriete ligplaats binnen
3. wat is zijn pijnlijke plek

Zijn baasje wil heel graag weten waardoor hij zo bang is voor onweer en vuurwerk en zelf heeft ze het idee dat hij blij is met de komst van Eva de pup maar vraagt zich af of ze dat wel juist heeft en wil dat graag zeker weten.

Vandaag een nieuwe werkwijze uit geprobeerd, namelijk overdag in plaats van snachts. Het zou voor mij zoveel prettiger zijn als ik ook overdag gewoon gesprekken kon voeren. Dat scheelt em zoveel qua nachtrust. Dus hoppa heerlijk in het zonnetje buiten in alle rust geprobeert om in concentratie te komen. Super spannend natuurlijk of dat wel goed ging. Ik vind elk gesprek verifieren spannend omdat ik altijd bang ben dat ik het helemaal niet goed heb… maar deze keer was weer extra spannend!

Elk gesprek begin je met het sturen van heel veel liefde, wel zo beleefd als je met iemand praten wil. Bertus vond dat sturen van liefde heel fijn en genoot daar zichtbaar van. Niet omdat hij te kort kwam hoor maar omdat hij zelf overstroomt van liefde en dit maakte hem extra blij.

Allereerst wilde hij niet beginnen met de controlevragen. Die kwamen straks wel. Hij wilde beginnen met Eva, zijn lieffie zoals hij haar noemde. Zijn zonnestraal. Eva’s komst maakt hem meer dan gelukkig. Het maakt hem blij en geeft hem zin in het leven. Het maakt hem jong en vrolijk. Natuurlijk miste hij zijn oude maatjes nog wel eens maar Eva was voor hem ultiem geluk. Zo dat moest eerst even gezegd worden. Nu mocht ik de controlevragen doen.

Wat hij erg graag luste door zijn brokken is wit en zuur. Yogurt dacht ik maar zou ook karnemelk kunnen zijn. Terugkoppeling baasje, hij krijgt biogarde door zijn brokken

Zijn lievelingsplek is de houten mand die mijn man voor ze gemaakt had een aantal jaar geleden. En hij liet me iets schuins zien, als een schuine zitting van een ikea stoel met een houten frame. De houten mand klopte, daar lag hij het liefste. De mand staat schuin onder de houten trap. We konden de stoel niet herleiden. Als je wil, zou je daar de schuine trap in kunnen zien maar daar was ik zelf niet van overtuigd. Men kan simpelweg niet alles goed hebben.

Zijn pijnlijke plek gaf hij zijn achterhand aan. Vooral zijn heupen. Maar opvallender was de trilling in zijn bilspieren. Daar zat een fikse trilling en stond veel spanning op. Zijn baasje gaf aan dat dit beide inderdaad juist was. Hij heeft problemen met zijn heup en een zeer grote spierspanning in zijn billen. Aangeraden dit toch eens met een arts te bespreken. Ik denk dat het komt omdat hij zijn heup compenseert en kan me voorstellen dat dit trillen erg hinderlijk is. Wellicht met regelmaat de dijen lekker masseren en dat de dierenarts een oplossing heeft.

Zijn vuurwerkangst komt omdat hij (vermoedelijk) met oud en nieuw zo geschrokken is van het vuurwerk dat hij is weggerent en op straat is gekomen. Ik zag hem in blinde paniek door de straten rennen om aan het vuurwerk te ontkomen. In die paniek heeft hij tussen het verkeer gerend en de hele situatie was traumatisch. Daarna is hij ook angstig geworden voor onweer omdat dat gerommel lijkt op het vuurwerk. Hij word daar nog altijd angstig van en kan dat beide situaties ook niet goed inschatten. We spreken af dat hij dan lekker een veilig plekje zoekt en ik begrijp ook van zijn baasje dat hij die gelegenheid ook altijd krijgt.

Ik vraag hem of hij nog meer wil vertellen en dan zegt hij of ik duizend kusjes aan zijn baasje wil geven, en nogmaals duizend kusjes! Hij is stapelgek op haar. Beter had hij het niet kunnen treffen. Zijn leven is vol geluk en hij voelt zich daar heel fijn. Zit bijzonder goed in zijn vel. Heel veel meer heeft hij niet te vertellen. Ik wil het gesprek afronden maar dan zegt hij “gaan we nu al ophangen” ik grinnik en vraag hem dan wat hij nog meer zou wille zeggen. “ow niets eigenlijk, ja zeg nog maar een keer duizend kusjes van mij voor mijn baasje en vraagt me of ik hem nog wat liefde wil zenden” Ik lach en natuurlijk doe ik dat. Ik bedank hem voor dit vrolijke en mooie gesprek en sluit het gesprek af.

Wat een liefdevol kereltje, ik ben helemaal blij geworden door dit gesprek. Dit kereltje heeft zoveel vrolijkheid en liefde in zich, dat komt als een waterval naar je toe. Mooi!

• Wat is de kleur van haar (weide) halster?
• Staat ze alleen in de wei of met een maatje/ meerdere maatjes?
• Heeft ze hoefijzers onder, of niet?
• is ze gelukkig

Hmm het gesprek was op z’n zachtst gezegd slaapverwekkend haha, niet omdat je saai was hoor lieverd, helemaal niet, ik zal het uitleggen.. Normaal voer ik de gesprekken altijd vlak voordat ik zelf ga slapen. Het huis is dan heerlijk rustig, iedereen slaapt en dan kan ik me het beste concentreren. Werkt voor mij eigenlijk het beste. Maar het was gek want steeds als ik de meditatietrap nam in dit gesprek viel ik in slaap. Telkens als ik dan maar besloot om het gesprek af te blazen was ik weer klaarwakker en genoeg energie om het gesprek te doen. Gek! dus nogmaals proberen en hup… weer in slaap…  Na de 2e keer maar even uit bed gegaan, goed wakker worden en nogmaals proberen.. Ging niet super en het gesprek bleeg slaperig en was vrij kort. Achteraf vermoed ik dat het haar simpelweg gewoon een beetje te laat was om een gesprek aan te gaan en realiseerde ik me vandaag dat alle andere dieren die ik tot nu toe gesproken heb in Curacao wonen en het daar door het tijdverschil altijd einde middag is als ik gesprekjes aanga en ik vermoedelijk voor Europa echt een ander tijdstip moet gaan kiezen..

Kleur van je weidehalster is blauw, dat klopt volgens je baasje.

Je hebt geen hoefijzers onder en zegt dat je het heerlijk vind zonder die stomme lompe dingen. Het voelt als een bevrijding zonder die dingen en je zegt heel eigenwijs, hadden ze veel eerder moeten doen. Je baasje verteld me dat je inderdaad sinds 2 jaar geen hoefijzers meer onder hebt.

In mijn interpretatie sta je niet alleen op de weide. Hoewel ik een lege weide zie noem je 2 namen. Soesie/Suzie en Schiffer/shiva. Ik ga er dan ook van uit dat je niet alleen in de weide staat. Als je baasje en ik elkaar spreken word het een en ander pas duidelijk. Je staat alleen in de weide wel naast soortgenoten maar met een draad er tussen. Maar…. en nu word het bijzonder… Ik vroeg naar je maatje.. Soesie zei je… Soesie blijkt het koosnaampje te zijn van de vroegere overleden hond van jou baasje. Sasha kwam altijd mee naar stal en rende direct naar jou. Als jij Sasha zag begon je te hinniken. Jullie waren maatjes en blijkbaar ben je haar nog niet vergeten. Ontroerend deze wending.

Schiffer/shiva kunnen we zo gauw niet achterhalen, maar daar word nog even navraag gedaan bij familie omdat er wat nieuwe stalgenoten zijn gekomen. Wellicht dat daar later meer duidelijkheid over komt. Zo zie je maar weer dat het niet altijd een soortgenoot hoeft te zijn en weer je eigen interpretatie je in de weg kan zitten.

Over haar baasje en haar zei ze, “verstand komt met de jaren” Hier moest ze echt even om grinniken. Haar baasje en zij hebben het samen niet makkelijk gehad. Mijn baasje was te temperamentvol en was te doordrijvend vroeger. Ik weigerde dan gewoon. Dat gaf menig conflict. Nu zijn we beide wijzer en rustiger geworden. De benadering is anders geworden. We hebben onze weg gevonden. Pandour zit goed in haar vel en is gelukkig. Ze kwam me over als rustig en verstandig, ze praatte vrij zelfverzekerd. Ze is ze niet altijd geweest. Ook hier in was de terugkoppeling wel grappig. Haar baasje zegt, we hebben vroeger inderdaad veel strijd gehad! Beide ongelooflijk koppig en snel opgefokt. We zijn inderdaad rustiger geworden, maar eigenwijs is ze zeker wel. Ze weet precies wat ze wel en niet wil, een eerlijk en fijn paard.

Dank Pandour en baasje voor dit mooie gesprek.

• Is Sterre vriendjes met Kingston?
• Eet sterre liever uit de houten voerbakken of uit de plastic?
• Welk kunstje doet Sterre graag?
• ik zou graag willen weten of sterre pijn heeft

Sterre, mijn eerste paard om mee te praten. Sterre was heel afwachtend en wantrouwend. Ze draaide haar hoofd af en was in eerste instantie niet echt bereidwillend om te praten. Ik moest haar verzekeren dat het in orde was en dat haar baasje graag wilde dat we een gesprek hadden. Een gesloten paard, dat je niet zomaar even vertrouwd. Feedback eigenaar: Sterre is zeer gesloten, moeilijk te hanteren. Heel veel meegemaakt en zeker geen onvoorwaardelijk vertrouwen.

Sterre is geen vrienden met Kingston, wat ze liet zien dat ze haar tanden naar hem optrok, rende met een boze hoge houding en een hoog gehouden staart, veel stof wat opwaaide. Het liefst zou ze hem bijten! Ze vond hem te veel “op haar dochter” Feedback van de eigenaar: Sterre heeft een bloedhekel aan Kingston. Ze kunnen niet samen in de weide want de schopt hem, jaagt hem met blote tanden achterna, zo erg dat ze hem al eens door een hek heeft willen jagen. Kingston is heel gek op haar dochter Lieve en ik kan me voorstellen dat zij dat irritant vind.

Qua etensbak, mijn gevoel was er is iets met hout, maar de plaatjes die ze liet zien was dat ze duidelijk at uit een plastic bak. Dus mijn gevoel aan de kant gezet en voor plastic gekozen. Feedback: Er zijn nieuwe houten bakken maar ze durft er niet uit te eten. Ze eet inderdaad uit een plastic bak.

Als leukste trucje liet ze zichzelf zien staande met haar voorbenen op een autoband. Dat was haar leukste truuk. Feedback eigenaar: Dat is inderdaad haar favoriete truuk. Ze laat hem regelmatig uit zichzelf zien en staat dan te showen in de bak. Als we de beloningen er bij halen word ze helemaal bloedfanatiek.

Op de vraag of Sterre pijn had gaf ze aan van niet. Ik voelde ook geen duidelijke tekenen van pijn zoals bij andere dieren. Iets een trekkend gevoel aan de voorkant van haar achterbenen ter hoogte van het “polsgewricht” Maar niks storends of vreselijk pijnlijk. Na nogmaals duidelijk vragen gaf ze echt aan geen pijn te hebben. Feedback van de eigenaar: Sterre is zo gesloten dat ze geen pijn laat zien. Ze heeft wel wat nare oude blessures vanuit de tijd dat ze het niet zo leuk had. Ik vroeg me af of ze daar nog last van had want ze laat niet zien of ze pijn heeft. Ik zal voor het geval dat de achterbenen de volgende keer laten checken. Haar baasje en ik verwachten niet veel te vinden bij die check.

Op de vraag of ze nog iets over haar verleden wilde vertellen gaf ze aan dat ze dat niet wilde, dat was achter haar en nu leef ik goed. Haar baasje gaf aan dat Sterre nog wel veel woede in zich had. Iets wat ik in het gesprek, op Kingston na, niet echt heb gesignaleert. Ze is ook naar mensen toe niet makkelijk in de omgang. Wellicht kunnen we haar met fytotherapie ondersteunen zodat ze wat minder boos is. Dat gaan we voor haar uitzoeken! Wonden uit het verleden hebben tijd nodig om te slijten helaas. Toch denk ik dat ze wel bezig is met verwerken en loslaten, vooral omdat ze zo duidelijk was op de verleden vraag.

Dank Sterre, dat je toch nog even wilde praten en dat je mn eerste paardje bent! Ik vond het een mooi maar niet makkelijk gesprek en ben heel blij met deze ervaring. Ik heb gemerkt dat het voor mij goed is om meer kennis over paardengedrag en anatomie op te doen want dan kan ik beter inschatten wat er verteld word. Hoop dat je gauw minder boos op de wereld hoeft te zijn.

Controlevragen:

• Waar eet Daisy
• wat is haar ontsnappingsplek.

Daisy’s baasje schakelde mijn hulp in. Ze zitten midden in een verhuizing en Daisy was daar nogal onrustig over. Ze vermoedde dat ze daar onzeker van werd en wilde graag dat Daisy gerustgesteld werd.

Eerst de controlevragen, Daisy liet als eetplek een plek zien bij een ronde deurboog naast de trap die omhoog gaat, binnen maar vlak bij de buitendeur. Daisy eet inderdaad bij de trap in het benedenhalletje vlak bij de buiten deur. De andere hond des huizes eet buiten.

Wat is haar ontsnappingsplek. Om te ontsnappen moet ze door bosjes duiken bij de muur  in het hoekje aan de linkerkant naast de poort. Door bosjes met witte bloemen.

Daisy werd erg onrustig van het inpakken van de spullen, ze zegt dat ze het eerder heeft meegemaakt en dat “ze niet meer terug kwamen” Ook het steeds wegrijden van de auto maakt haar daardoor zenuwachtig. Natuurlijk heb ik geprobeerd haar gerust te stellen en uitgelegt dat Haar baasje echt niet zonder haar ging en te gewoon mee ging als alles klaar was. Dat eerst het nieuwe huis ingericht moest worden. Ze vroeg zich af of ze daar ook wel zo’n mooie uitkijkplek zou hebben want die ze nu had vond ze heerlijk. Lekker op straat kijken wat daar allemaal gebeurd. Ze heeft een mooie hoge plek waar ze alles goed kan overzien. Ook liet ze me een lichtje zien wat haar ontzettend fasineerde. Een wit lampje hoger in de lucht, alsof het zweefde. Niks bijzonders mee hoor maar dat wilde ze gewoon even kwijt. hihi.

Haar baasje vertelde me in de terugkoppeling dat ze graag boven op het balkon ligt waar ze de gehele straat kan overzien, zodra er iets langs komt moet ze altijd even checken natuurlijk wat er voorbij komt. Als lampje dacht ze misschien de lampjes in de trap. Nee zei ik dat absoluut niet, het is een lampje los in de lucht buiten. Het baasje stuurde me de volgende foto vanaf haar favoplek op het balkon. Het huis tegenover heeft een lantarenpaal/ lamp die zo in het donker staat door het donkere dak dat het lijkt alsof hij zweeft boven het huis.

Grappig hoe dieren dingen zien en wat ze dan bezig houden, ik moest er in elk geval wel om lachen en vond het te leuk om niet te delen. Daisy kwam in het gesprek een beetje over als een fladderaar, ze kwam en ging weer even en dan kwam ze weer wat vertellen en dan ging ze weer even. Lastig om haar vast te houden voor een rustig gesprek maar ik denk dat ze de boodschap van het verhuizen wel heeft begrepen. Ik begreep van haar baasje dat ze vandaag en gisteravond tot 2 keer toe zelf was gekomen om te spelen, iets wat ze normaal gesproken niet doet. Soms is ze wel tot een spel te verleiden maar uit zichzelf komt ze eigenlijk nooit. Nou hopelijk is ze opgelucht.

Maar het verhaal was nog niet klaar, want er kwam nog iemand even wat zeggen. Totaal onverwachts kwam 1 van de andere (overleden) honden voorbij, Zara. Zara zit bij ons heel diep want haar verhaal is meer dan treurig te noemen. Zara was een gedumpte oude fokteef, die na haar rescue hier mocht bijkomen en lekker mocht rentenieren.  Ze kwam bij me op de cursus en geen onbekende voor me. Het was een heerlijk beest die op hoge leeftijd toch nog best prima mee kon komen in de les.  Ja ook ik had haar echt lief. Toch had ik totaal niet op haar gesprekje gerekend en raakte het me diep dat ze daar zo ineens was. Helaas is ze door een trieste samenloop van omstandigheden in een situatie terecht gekomen die je geen enkele hond toewenst. Bij een wandeling heeft een ongelukkig incident plaatsgevonden waardoor ze in beslag genomen is en uit de opslag is ze niet meer levend uitgekomen. De Nederlandse opslag is een waardeloze plek voor een hond, de Curacaose opslag is een hel… Dat gun je zelfs je grootste vijand niet.

Zara heeft geen afscheid kunnen nemen van haar geliefde baasje en dat kwam ze nog even doen. Het speet haar zo dat ze dat niet heeft kunnen doen. Over het incident zei ze Tja het was dom en niet zo bedoeld maar ze zat nu op een goede plek en kwam regelmatig nog even langs. Pfffff zie het dan maar droog te houden..

• waar slaap ik het liefst in huis.
• als ik met de baas naar buiten ga,vind ik wandelen of zwemmen het leukst.
• wat vind ik naast het dagelijkse eten heel lekker.
• wat is de kleur van mijn nieuwe tuigje.het is nog even wennen maar mijn baas zegt dat ik in nederland aan de lijn moet.
• vind ik autorijden prettig.

Chichi, laten we beginnen met je controlevragen. Die heb je op z’n zachts gezegd bijzonder laten zien.

De ruimte waar je het liefst ligt is donker, donkere plafonds en het lijkt niet echt binnen, meer op een porche.

Wat je precies lekker vind weet ik niet maar je laat me wel zien waar het uit komt. Het zit in een soort potje/ melkblik achtig ding waarbij vooral de witte plastic flexibele deksel opvalt.

Rijden in de auto vind je absoluut niet leuk. Ik zie je niet druk heen en weer gaan maar meer gelaten en stil laat je het aan je voorbij.  Je zegt er bij. nee helemaal niet leuk, het trilt zo.. Ik zie de auto rijden richting kunuku dus ik ga er vanuit dat je wandelen leuker vind dan zwemmen.

Het tuigje… ben ik vergeten te vragen.. gokje gedaan, paars…

Belangrijk in jou verhaal was het volgende. Je rechter oor heeft een hele zware trilling onder/ achter het trommelvlies. Heel erg hinderlijk. Alsof je met je hoofd in een glazen pot zit bekijk en hoor jij de wereld. De trilling is zo hevig dat je dat zowel in je horen als kijken als denken stoort. Ik kan me voorstellen dat je daar echt geirriteerd door word. Dat wil jij als enige echt gezegd hebben. ik vraag je of je nog meer wil vertellen, nee als je dat maar verteld..

Terugkoppeling baasje:

Dit keer deden we het een beetje anders als anders, we koppelden dit gesprek aan een skypeconsult voor een regulier consult om nog wat trainingszaken te kunnen bespreken. Op het moment dat haar baasje opneemt en de camera begint te draaien zie ik direct de donkere houten plafonds. ik begin gelijk te grinniken en bedenk me dat dit wel eens een heel positief gesprek kan worden.

Haar lievelingsplek is in de donkere slaapkamer en haar uitzicht is door de open deur naar buiten naar de porche.

Wat je lekker vind is vis van de viskraam., en waar komt dat uit… uit een emmertje met een wit flexibel plastic deksel. Frapant in het verhaal is dat zij zelf dat emmertje niet ziet, maar daar komt het wel uit.

Auto rijden vind je vreselijk. Al trillend zit je stil op de bodem van de vloer in de auto. Het liefst plat en je verroert je niet totdat het voorbij is. Daarna ga je heerlijk zwemmen, dat vind je fijner als wandelen.

Je baasje is absoluut niet verbaast over problemen met je oor en twijfelt al een tijd lang of je inderdaad goed hoort en ziet. Je staat altijd vooraan als oren schoongemaakt moeten worden en vind dat oprecht fijn. Je hebt 1 oor die inderdaad altijd viezer is dan de ander en baasje moest even nakijken welk oor het was en dat is inderdaad je rechteroor. Baasje heeft net even in je rechter oor gekeken en ziet nu inderdaad een dikkere compacte smurrie in je oor die vrij diep zit. Zo diep dat ze het er zelf niet uit durft te halen op dit moment. Dus dat word wel een bezoekje aan de dokter van de week.

Update. Chichi’s oren zaten inderdaad flink verstopt met dikke smurrie. De dierenarts heeft het schoongemaakt