Maand: december 2017

Voor Maria’s fosters was het fijn om iets meer over Maria’s achtergrond te weten. Natuurlijk zijn we weer begonnen met de controlevragen zodat we het gesprek een beetje op waarheid kunnen verifiëren. De controlevragen klopten goed en nadat ze haar slaapplek en plek heeft beschreven waar ze is als haar fosters thuis komen gaan we verder met het gesprek.

Een vraag die de stichting graag wilde weten is wat meer over haar achtergrond. Kan ze vertellen waar de vandaan komt.

Maria verteld dat ze van een open erf bij een huis komt. Ze woont daar met een groep honden en hebben het oké daar. Mensen contact is er eigenlijk niet. De vrouw van het huis komt af en toe rijst brengen maar verder contact met mensen is er niet echt. Dan word Maria ziek en word ze in een pick-up gezet. Onderweg springt ze er zelf uit en bezeert daarmee haar heup. De heup is pijnlijk en moet wat mee gebeuren. Ook praat ze over haar linker achterpoot. Die staat raar naar binnen. Een tekort aan goede voeding zegt ze en daardoor slecht/ scheef gegroeid.

Mensen hoeven voor mij niet zo, die vind ik eng. Dat ben ik niet gewend. En op de vraag hoe we je met mensen meer op haar gemak kunnen krijgen zegt ze. Ik hoef niet zo nodig, vind honden veel leuker. Die snap ik ten minste. Ik heb tijd nodig met mensen, maar voor mij hoeft contact niet zo nodig.

De foster en stichting koppelen terug dat Maria inderdaad niet van menselijk contact houdt en zich juist met andere honden erg goed lijkt te voelen. Maria is sociaal met andere honden maar nauwelijks benaderbaar door mensen. Ze zullen haar moeten verdoven om naar haar heup te laten kijken.

Als ik met Meis begin te praten komt er een zeer vrolijk en uitgelaten hondje bij me. Ze is zo blij met het leven wat ze heeft en word op handen gedragen. Als ik haar vraag wat ze nog graag zou willen om nog gelukkiger te zijn zegt ze “niks, ik heb alles wat Mn hartje begeerd en voel me net een prinses. Sterker nog ik bén een prinses. Het ontbreekt me aan niks”. Als ik haar vraag wat ze graag eet zegt ze “vis”. Beetje gek voor een hondje maar goed, het zal vast zo zijn dus ik schrijf het op. Ze speelt het liefst met een zacht popje/ knuffeltje. En het liefst slaapt ze op bed. Ook zegt ze dat ze meegaan op vakantie heerlijk vind en ze laat me haar zien op een klein bedje vlak bij een klein raampje. Alsof ze rondgereden word en ze alles goed kan overzien.

Wel zegt ze ik ben snel buiten adem en ze laat me een beetje een drukkend gevoel op de borst voelen. Iets om in de gaten te houden.

Haar baasje wilde graag weten wie haar beschermengel was. Nou ben ik niet goed in namen, die kloppen over het algemeen helemaal niet. Dus vroeg ik Meis haar beschermengel te beschrijven. Ze liet me een ietswat forsere dame zien. Kort rood haar en een brilletje. Een beetje een artistiek type met mooie gekleurde blouses die wapperden in de wind.

Haar leeftijd doet ze een beetje ingewikkeld over. 5-6 8-9 ik snap het niet helemaal dus hou het maar op tussen 5 en 6 jaar. Over haar verleden wil ze niet meer praten, dat is zo ver weg en ze is al zo lang hier. Dat is goed zo.

Terugkoppeling baasje. Ze eet inderdaad graag alles wat gebakken is dus ook heel graag gebakken vis, slapen doet ze graag op bed en ze heeft veel knuffeltjes liggen.

We noemen haar altijd Prinsessa dus dat prinses is niet zo gek. Ons prinsesje is ze zeker. Haar leeftijd is ons onbekend ze is nu 7 jaar bij ons. Ze is in Portugal uit een tuin gehaald waar een boze oude man met een stok woonde. Ze is nog steeds bang voor oude mannen met stokken.

Haar beschermengel zou heel goed degene kunnen zijn die haar gevonden heeft maar ook ons nichtje.

Haar lichamelijke klacht zullen er in de gaten houden. Ze houdt inderdaad niet van lange wandelingen maar mede ook door haar zwakke heupen. Dokter heeft geen hartruis gehoord.

Fijn en lief hondje om mee te praten. Zit heerlijk in haar vel en staat uitgebalanceerd in het leven.