Ik denk dat ik vermissingen het meest moeilijke vind om te doen. Er speelt zoveel meer mee dan bij een gewoon gesprek. Je wilt geen valse hoop geven of misbruik maken van de wanhoop van de baasjes. Emoties van de baasjes zijn enorm hoog, emoties van het dier meestal ook. De vertwijfeling of je het wel goed doet speelt bij mij een grote rol, en de vraag “leeft het dier nog wel” vind ik dan helemaal een lastige om te voelen. Als zo’n gesprek aangevraagd word ben ik daar ook altijd eerlijk over. Ik wil geen valse hoop geven en ondanks vaak goede resultaten kan het ook helemaal fout zijn of juist een heel frustrerend traject omdat er geen resultaten komen. Pas als we het daar over gehad hebben en mensen dan toch dat gesprek graag willen doen, doe ik het met heel mn hart en vol overgave.
Pacha is al een week zoek en haar baasje wilde toch graag dat gesprek. Pacha was heel duidelijk met het sturen van beelden uit de omgeving. Ze liet me zien dat ze op een plek was waar ze tussen een soort hoge etages in zat. ik zou zeggen 4 flatgebouwen die in een vierkant staan. Ze is daar en durft niet terug. Ze verschuilt zich overdag onder een plaat of planken die tegen een muur opgestapeld staan. Ik vraag haar of ze opgesloten zit. Nee ze zit niet opgesloten maar durft niet terug.
Na het gesprek besluit ik het baasje te bellen zodat we samen kunnen kijken waar dat zou kunnen zijn. Een uitgewerkt verslag schiet dan denk ik zijn doel voorbij, we willen haar vinden en niet zitten lezen. Ik leg haar baasje uit wat ik gezien heb en vraag haar of ze daar iets mee kan. Ze wonen zelf tussen de kassen dus flats zijn er niet maar ze weet direkt wat ik bedoel. Vlakbij word een fabriek gebouwd en ze kan zich goed voorstellen dat dat is wat ze heeft laten zien. Sterker nog het is de meest logische plek om qua richting in te vluchten nadat ze geschrokken was van hun honden in hun tuin. De poes en de honden leven gescheiden in het huis en ze is per ongeluk in de tuin gekomen waar ze nooit komt en is verjaagd door de honden. Ik raad haar aan om aan het einde van de dag te gaan zoeken, als het iets minder heet is en wat rustiger op het terrein.
Vanmiddag kon ik mn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen en moest ik even appen of ze al gevonden was. Helaas is ze nog niet thuis, maar er is ook goed nieuws. Ze is gespot door de buurman van het fabrieksterrein. Ze is op het aangewezen terrein! Baasje blijft daar zoeken en de buurman belt zodra hij haar weer ziet. Duimen allemaal dat ze weer veilig thuis komt en gevonden wordt. En wat ben ik dan blij dat ik hier toch een stukje aan deel mocht nemen.
Kom Pacha laat je zien en ga gauw mee naar huis, je wordt enorm gemist!