Tess was als oefenhondje als nummer 8 al eens aan de beurt geweest. Alleen was dat gesprek niet helemaal goed verlopen, er zat voor ons te veel twijfelachtigheden in de controlevragen. Dus had ik beloofd om haar ter zijner tijd nogmaals op te zoeken voor een gesprek. Dat hebben we vandaag dan maar eens gedaan. Baasje heeft er lang genoeg op moeten wachten.
Controlevragen:
Waar slaapt ze tegenwoordig in de nacht?
Waar ligt ze overdag erg graag?
Sinds 3 weken een nieuwe halsband, welke kleur?
Heb je pijn? Zo ja waar?
Voel je je goed in de roedel?
Ben je gelukkig op de manier hoe het nu gaat?
Een fout die ik steeds maak is het invullen van een plek. Als plaatje zondt Tess me een bed, hout, wit, van onder af bekeken en hoor “een bed voor Tess”. Ik denk dan al gauw, aha! die ligt in de slaapkamer 🙂 Dus zeg. Nou volgens mij ligt ze in de slaapkamer en heeft ze haar eigen houten bed en witte bekleding. Fout! Nee ze ligt niet op de slaapkamer, ze slaapt buiten op het balkon op een kussen. Heh?! En de schrik slaat me om het hart, zou het nou weer fout gegaan zijn.. Dat kan niet want ik zie echt een bed, hout, wit en van onderaf bekeken… Ow zegt haar baasje maar dan snap ik wel wat je ziet en stuurt me de foto van haar slaapplaats. Dat blijven van die dingen die zo lastig zijn om goed in te schatten, en eigenlijk zou ik dan alleen de kernwoorden die binnenkomen moeten doorgeven en niet plekken willen invullen.
Favo ligplaats is vlakbij de trap, in de hoek, de trap loopt naar de tuin. Pfieuww dit klopt. Halsband hahaha die doen we niet want die is luid en duidelijk op de foto te zien. Tip voor mensen die in de toekomst een gesprek aan willen vragen. Zorg altijd dat je vragen heb die niet al per ongeluk ergens verraden worden. Belangrijk! Niet alleen voor jou maar ook voor mij en de betrouwbaarheid van het gesprek. Persoonlijk zal ik het altijd aangeven als ik een controlevraag krijg waarop ik het antwoord al weet.
Tess heeft lichamelijke problemen, dat heeft haar baasje me wel verteld. Alleen wat die precies zijn weet ik niet. In het vorige gesprek liet ze merken dat ze problemen met haar heupen had maar dat ze geen pijn had door medicatie. Vandaag vertelde ze dat haar puntje van haar tong brandt, ook de randen van haar tong en haar gehemelte, allergie zegt ze. Ik vraag haar nogmaals op verschillende manieren na of ze ergens anders in haar lichaam pijn heeft. ze geeft aan dat ze, ondanks dat ze lichamelijke problemen heeft, op haar mond na geen pijn heeft. Ze voelt wat zwaar en loom maar verder niet. Ze zegt ook. “baasje maakt zich teveel zorgen” en “zolang ik leef, leef ik” maar of haar halsband wel iets losser mag. Terugkoppeling. Tess heeft een allergie voor de bacterieen die tandplak veroorzaken, dit geeft grote problemen in haar mond, ze krijgt nu wel medicatie.
Op de vraag of ze gelukkig is in de groep en blij is met de huidige situatie zegt ze “ja hoor, alleen zijn we niet compleet, Aapie is weg”. Ik antwoord haar dat Aapie geadopteerd is en volgens mij naar Nederland is verhuist. “Ow” zegt ze “dat wist ik niet”. Ze snapte al niet zo goed waar hij nu gebleven was. Op de een of andere manier had ze dat compleet gemist die adoptie. Ze vond hem stoer, stoerder dan haar.
En met de rest ook alles prima? Zucht en een oogrol “die kleine bruine, stom ding”. Verder maakt ze er niet zo veel woorden aan vuil. Ze zegt wel ik ben wel blij met de rust nu. (Haar baasje had een hondenpension maar is daar mee opgehouden) Geen zenuwachtige honden meer die moeten wennen aan de logeerpartij, geen vreemde mensen meer over de vloer die hun honden komen halen, geen gestress en geen drukte. Heerlijk! En de kleine baby? vraag ik. Die vind ze lief, en die ruikt zooooo lekkerrrrr en ik zie haar met haar snuit tegen de kleine.
Terugkoppeling: Ach Aapie, ja die is lang bij ons geweest, bijzonder dat ze hem vernoemd, ik had altijd het idee dat ze hem niet zo vond. Ja die is inderdaad naar Nederland gegaan, dat ze zich daar zorgen over maakte, niet geweten dat ze niet door had dat hij zijn eigen thuis heeft gekregen. Tja en die kleine bruine, die heeft nu 2x een hap van haar gehad, die blijft nu wel uit haar buurt. Dat ze blij is met de situatie nu vind ik heel fijn. Ze vond dat inderdaad allemaal maar niks die drukte. Met onze kleine is ze stapelgek, ze moet hem steeds likken.
Nou Tess.. je hebt er lang op moeten wachten maar wat mij betreft helemaal de moeite waard.