Kortgeleden kreeg ik een aanvraag voor een gesprek met een parkiet. Mevrouw wilde dolgraag dat ik met haar parkiet zou praten want hij was zo onrustig dat ze zeker wist dat hij iets te vertellen had. Ik had nog nooit met een parkiet gepraat maar wilde het wel proberen. Eerlijk?… in m’n hart was ik hartstikke sceptisch en dacht ik niet dat het lukken zou. Met papegaaien geloof ik er wel in maar een klein parkietje…, dacht ik giechelend, lukt vast niet. Dus helemaal onbevooroordeeld ging ik niet het gesprek in.
Bij de eerste poging klopten de controlevragen maar zo zo. Niet totaal slecht maar ook niet goed, en toen mijn extra controle totaal niet paste bij de vogel was het voor mij niet overtuigend genoeg dat het gelukt was. Ik wilde het gesprek liever opnieuw doen en ja ik moest het ook opener aangaan. Waarom zou een gesprek met een parkiet niet kunnen en een gesprek met een hond kat of papegaai wel.
De 2e poging was meer dan de moeite waard. De 4 controlevragen waren 100% goed, yes! Dus het is mogelijk om met een parkiet te praten. Het baasje had 3 belangrijke vragen. Waarom schreeuw je zo paniekerig? Waarom wil je niet meer kroelen? En hoe kan ik onze band weer herstellen.
Birdy had inderdaad paniek. Hij voelde zich bekeken door een kraai. Hij liet me een grote zwarte kop met donkere kraalogen zien. Ze zitten buiten in de tuin en ik vind ze heel eng.
Een 2e ding waar hij moeite mee had was een nieuw ding op het ladekastje, een glimmend ding als een spiegel. Een nieuwe spiegel. Dat vond hij ook maar niks. Dat leek op de kraaien of gaf hem hetzelfde gevoel als de kraaien.
Waarom hij niet wilde kriebelen. Dit had te maken met een paar verschillende dingen. Hij vertelde dat hij volwassenheid en hormonen een rol speelde. Hij vernoemde een spiegel die er ineens wel of niet meer was en wilde een vriendin. En hij liet lange nagels aan een mensenhand zien die hij niet fijn vond en die er eerder niet waren.
Ook wilde hij waarschuwen voor zijn vriendje (het andere parkietje in huis) die touw of stuk stof opeet en wat in zijn kropje blijft hangen. Daar moest even goed op gelet worden.
Dat was het. Daar kon ik mee naar zijn baasje.
Goed… Ik zei nog ik denk dat we misschien even puzzelen moeten maar eigenlijk was het verhaal gelijk vrij duidelijk. Er waren inderdaad eksters of kraaien in de tuin die op het moment vrij druk waren. Dus wellicht een oplossing op iets meer planten op de vensterbank te zetten als camouflage of de ramen/ kooi meer af te schermen op het zicht naar buiten.
Het ding wat spiegelde op het kastje begrepen we eerst niet. Ze had geen spiegel boven het ladenkastje. Maar dat duurde niet heel lang. Ach ik heb sinds kort een televisie die staat op het ladekastje, heb ik heel lang niet gehad. Dat spiegelt als het uit is en daar kan hij zichzelf in zien.
Het kriebelen… Ja hij had een spiegeltje waar hij heel gek op was, daar was hij echt verliefd op maar die is sinds kort kapot. Mijn nagels waren altijd kort maar sinds een tijdje heb ik lange nagels…. dat word dus knippen blijkbaar.
Zijn vriendje heeft een schommeltje met touw waar hij aan flost, er hangen allemaal kleine losse touwtjes die hij er af pulkt. Ik heb het gauw afgeknipt.
Och wat vallen er een puzzelstukjes in elkaar voor mij aldus het baasje. En voor mij ook. Open blijven Esther, niet invullen, niet bevoordeeld een gesprek in gaan en vertrouwen op je controlevragen. Dank lieve kleine Birdy voor deze wijze les.