Overleden Amor

Al een tijdje liepen de gesprekken niet helemaal lekker. Slechte concentratie, moeite om het gesprek vast te houden, onzeker of ik het nog wel in me had, niet kloppende controlevragen en een hoofd die over liep van andere zorgen. En als het dan weer niet helemaal lekker loopt komt er nog meer twijfel en onzekerheid en verzand je in gedachten en lukt het al helemaal niet meer. Zo werkt nou eenmaal, bij mij althans. Tijd om het maar eens even helemaal stil te leggen en de corona en co zorgen eerst uit de weg te ruimen. Kop leegmaken, diep adem halen, dingen regelen en wennen aan de nieuwe situatie en proberen zorgen te relativeren. Dat duurt even maar ik denk dat we dat allemaal voelen in deze situatie, ieder op zijn eigen manier. Maar de laatste week merkte ik dat ik inderdaad meer berusting kreeg en werd mijn hoofd weer wat leger, het gevoel minder verdrietig en de situatie steeds meer een plekje. We komen er door en het komt goed. Er kwam weer ruimte in m’n hoofd voor een gesprek. Er kwam weer rust en zin om het weer op te pakken. De onzekerheid of het wel weer zou lukken was er nog wel, maar die heb ik eerlijk gezegd altijd. Na 4 jaar en een paar honderd gesprekken verder nog altijd bij elk gesprek. Wat is het dan fijn als je dan een gesprek mag doen, vertrouwen krijgt en je een 100% kloppend gesprek krijgt.

Amor is pasgeleden overleden. Haar baasje wilde graag een gesprek om dingen een plekje te geven. Nog een keer te laten weten hoe geliefd ze was en hoe ze bij het gezin hoorde.

We starten, zoals elk gesprek eerst met de controlevragen, dit zijn vragen waar voor mij het antwoord onbekend is en die ik in het gesprek aan het dier vraag. Als deze antwoorden kloppen met de antwoorden die het baasje heeft weten we zeker of het gesprek kloppend is of niet.

1. wat was je favoriete spel
2. bij wie bleef je altijd in de buurt als een soort bescherming
3. waar was je bang voor
4. welk orgaan was je vroegtijdig kwijt
5. waar ging je het liefst naar toe

Haar favoriete spel was absoluut by far balletje gooien. Ze vertelde dat ze in het gezin een hele speciale band had met een kind. Een rustig en beheerst kind en ik denk dat het een jongen was. Ze wilde er over kwijt dat dit kind belangrijk was omdat ze hartscontact heeft met het kind. Ze praten samen in gedachten. Ze is bang voor onweer. Daar word ze heel onrustig van. Het orgaan wat ze vroegtijdig kwijt was.. ja daar ging ik de mist in. Als eerst kwam de milt. Heel duidelijk de milt maar ik twijfelde of dat wel correct kon zijn want hoeveel honden moeten een milt missen en dat leek me zo onwaarschijnlijk dus ik vroeg door. Baarmoeder kwam als 2e antwoord en dat gaf ik door. Ze ging, als ze uit ging het liefst naar zee, binnenwatertje, lijkt het meest op het hondenstrandje van Curacao. Ik ga verder met de rest van het gesprek.

Als eerste wilde haar eigenaar haar vertellen dat ze de allerliefste hond was die het gezin zich wensen kon. Dat wist ze en dat voelde ze. En ze liet me de warmte voelen die er in het gezin aanwezig was. Warm, zacht en liefdevol. Ja ze had het fijn gehad. Haar baasje had verteld dat ze bij haar afscheid gebeden hadden. Daar kwam Amor graag nog even op terug. Het raakte haar diep en ik voelde haar tranen en emoties. Ze zei een zin “je zal altijd voortleven in ons hart”. Dat was gezegd in het gebed en dat had haar heel diep geraakt. En eerlijk… mij ook! Samen lieten we even onze tranen de vrije loop. Pffff… emoties kunnen in een gesprek vrij heftig zijn! Ze vertelde dat ze moeite had om te gaan en om het gezin alleen te laten. Vooral omdat het altijd zo fijn was geweest maar ook om het verdriet wat zou volgen. Haar baasje vroeg zich af of ze bewust heeft gewacht tot ze even weg was en of het goed zo was. En ja dit was het geval. Ze had de eerste heftige pijn van de confrontatie met de dood willen besparen. Het was goed zo. Na haar dood vonden ze in de dagen er na honkballen met boodschappen er op. Duidelijke boodschappen met woorden als love (Amor), het infinity teken, een knipogend poppetje en amari (voor altijd, uit het afrikaans) er op en ze wilden weten of het haar teken was. Amor glimlachte en zei “ja, goeie he!” Ook wilde het baasje graag weten waaraan ze overleden was en of ze pijn had gehad en of de 2 dagen voor haar overlijden het niet te zwaar was geweest om naar de dokter te gaan. Pancreas en tumor klonk, ik denk dan ook dat dit de hoofdoorzaak was. Ze vertelde dat het allemaal vrij snel ging. Dat ze van nul naar 100 in een paar dagen was gegaan en dat het in een oogwenk voorbij was. Sneller dan ze het eigenlijk af kon knipperen. Echt geleden heeft ze niet. Wel wat pijn maar dat was oke. Ze vond het niet erg dat ze nog naar de dierenarts moest maar zei ook er was niks meer aan te doen. Ze voelde ook in het gesprek heel rustig, vol liefde en rust. Het was echt goed zo.

Na eerst de controlevragen terug te koppelen aan het baasje zodat we de antwoorden konden vergelijken bleek dat alle controlevragen 100% klopten behalve haar baarmoeder. Het orgaan wat ze vroegtijdig miste was haar milt geweest… haar baarmoeder is inderdaad ook verwijderd. Op zo’n moment kan ik mezelf echt voor m’n kop slaan dat ik niet beter naar het dier heb geluisterd en niet mee durf te gaan in de antwoorden en door onzekerheid door ga vragen ondanks dat het antwoord heel erg duidelijk was. Dat blijft een aandachtspunt van mij.

De zin in hun gebed was inderdaad gezegd en het is zo fijn dat ze het ook gehoord heeft. Het vermoedden dat tumoren en de pancreas de doodsoorzaak was werd inderdaad bevestigd, dat was wat haar baasjes ook hadden vermoed. Haar baasje heeft naar aanleiding van het gesprek even met haar oudste zoon gepraat en gevraagd of hij wel eens praatte met Amor. ” ja mam, wel duizend keer op een dag, hard op maar ook in m’n hoofd” (smelt..) “hoe weet ze dat?!” Mama wist het in elk geval niet en was verbaast en geroerd. Een bijzonder kind en ik hoop intens dat hij dat blijft doen! Het gesprek heeft in elk geval rust gebracht in de situatie. Verdriet om het gemis is er nog altijd en dat mag. Een gesprek zo vol van liefde en warmte kan wel werken als een mooie afsluiting van een geweldige tijd met een prachtig dier. En die warmte en liefde… die voelde ik van alle kanten.