Karels baasjes vroegen voor Karel een gesprek aan. Karel bracht hun al jaren in twijfel door zijn gedrag. Ze konden de vinger er niet opleggen maar ze vonden hem depressief en konden er niet achter komen wat hem nou dwars zat. Deden ze iets verkeerd, gaven ze hem niet genoeg uitdaging, vragen die steeds weer bij de baasjes terug kwamen.
Controlevragen:
- Waar is Kareltje gevonden
- Wat is Karels favoriete ligplaats
- wat doet Kareltje het liefst tijdens de wandeling
Karel liet me zien hoe hij als kleine pup bij een oude doos zat. Gescheiden van zijn moeder en zijn 3 nestgenoten lagen dood bij hem. Hij was als enige over als kleine pup van ongeveer 4-6 weken. Hij was totaal van de kaart, huilde om zijn moeder en zijn broertjes en zusjes. Hier schuilt voor hem een groot verdriet en een zeer groot trauma. Getekend voor het leven. Hiermee komt hij eigenlijk direct tot de kern van zijn probleem. Hij heeft de warmte en geborgenheid gemist. Dat maakt hem nog depressief. Het blijft bij hem sluimeren. Onverwerkt zeer. We praten er over door, dat we zijn pijn niet weg kunnen nemen maar het misschien wel een plekje kunnen geven en denken na over oplossingen. Ik stel een snuggle- puppy voor, een soort knuffel die ze voor moederloze pups gebruiken met een hartritme, zacht velletje en andere mama-achtige liflafjes. En ondersteunde fytotherapie om zich wat lekkerder in zijn vel te voelen. Het lijkt hem wel wat. Het raakt me hoe zwaar hij voelt en ik vraag wat hem nog meer gelukkig zou maken. Boven slapen zegt hij, vlak bij mn baasje. Ik antwoord hem dat ik dat niet met zekerheid kan beloven want niet iedereen wil graag een hond mee naar boven. Ik vraag hem naar zijn favo ligplaats en daarop antwoord hij een heel zacht fleecedekentje tegen een witte radiator. Waar dat dekentje is is mijn plekje. Lekker zacht en warm. En Karel wat doe je het liefst tijdens de wandeling? Rennen rennen rennen en nog eens rennen, met de wind in mn oren. Ik zie hem als druk baasje heen en weer rennen. Dan kan ik even alles lozen en mn gedachten op nul zetten. Lekker jongen. Ben je tevreden over de hoeveelheid activiteiten die je aangeboden krijgt of zou dat meer moeten zijn? Nee, ik ben tevreden. Mijn leven is goed, ik hoor hier thuis en ze doen alles voor me daar ligt het echt niet aan. Ik heb genoeg activiteiten. Ik bedank hem voor dit gesprek en stuur hem alle liefde vanuit mn hart. Dat kan hij wel gebruiken.
Terugkoppeling van zijn baasje:
We komen er achter dat ik vermoedelijk niet ver genoeg heb doorgevraagd, ik heb aangenomen dat wat hij liet zien als kleine pup ook gelijk zijn vindsituatie was. Ik vermoed door de oude doos, want hij is rond de 6-8 maanden oud in hun tuin gezet. Daar hebben zij hem gevonden, over het leven daarvoor is niks bekend. Dan hopen dat we genoeg uit de andere controlevragen kunnen halen waardoor duidelijk word dat het wel degelijk om hem gaat. Hij heeft inderdaad een fleecedeken, maar we hebben geen radiator. Gek denk ik nog, die heb ik toch echt gezien… Maar ze stuurt me een foto waarmee duidelijk word dat ook deze vraag niet 100% correct lijk te zijn. (nee nee niet afhaken, het komt echt goed..) De wandelvraag is heel simpel, klopt klopt klopt, hij rent zoveel hij kan en lijkt nooit verzadigd daarin. Het boven slapen bleek hij eerder wel te mogen maar nu in het nieuwe huis was een open enge trap dus had ze hem in de huiskamer gelaten. Wellicht dan toch maar weer boven proberen. Toch kan het baasje zich wel vinden in zijn trauma. Dingen vallen voor haar op zijn plek. Daarom huilt hij als ze even alleen met de andere hond weg gaat en daarom houdt hij haar zo nauwlettend in de gaten. En een dikke bevestiging dat ze zijn treurigheid dus altijd toch goed gezien heeft. We spreken af om ondersteuning te gaan geven dmv fytotherapie en de snuggle pup. Kijken wat dat hem brengt.
Mij blijft die radiator dwars zitten, ik heb toch echt een witte geribbelde achtergrond gezien.. Heb ik dat dan zo fout gezien? S avonds krijg ik nog een foto in mijn inbox… En dan valt alles op zijn plek… Het bleek geen radiator te zijn maar een wit rolluik… Met ribbels die ik gezien had. Het rollui was vanmiddag natuurlijk geopend en onzichtbaar op dat moment. De link was totaal niet gelegd. Dit soort dingen zijn zo belangrijk. Ik zie dingen maar schat ze niet altijd goed in op wat ze zijn. Dat is super moeilijk omdat ik bij de meeste klanten niet thuis kom maar puur vanaf een foto werk. Meestal de foto die je bovenaan de berichten ziet van het dier zelf. Je krijgt informatie in de vorm van woorden, zinnen, plaatjes, gevoelens geluiden of geuren. Die moet ik tot een verhaal samenvoegen. Niet altijd makkelijk zoals je ziet.
Sterkte lieve Karel, ik hoop dat je je gauw beter voelt.