Categorie: communiceren met dieren

Geplaatst op

Bertus het blije ei

Controlevragen:

  1. wat lust Bertus graag door zijn brokjes
  2. wat is zijn favoriete ligplaats binnen
  3. wat is zijn pijnlijke plek

Zijn baasje wil heel graag weten waardoor hij zo bang is voor onweer en vuurwerk en zelf heeft ze het idee dat hij blij is met de komst van Eva de pup maar vraagt zich af of ze dat wel juist heeft en wil dat graag zeker weten.

Vandaag een nieuwe werkwijze uit geprobeerd, namelijk overdag in plaats van snachts. Het zou voor mij zoveel prettiger zijn als ik ook overdag gewoon gesprekken kon voeren. Dat scheelt em zoveel qua nachtrust. Dus hoppa heerlijk in het zonnetje buiten in alle rust geprobeert om in concentratie te komen. Super spannend natuurlijk of dat wel goed ging. Ik vind elk gesprek verifieren spannend omdat ik altijd bang ben dat ik het helemaal niet goed heb… maar deze keer was weer extra spannend!

Elk gesprek begin je met het sturen van heel veel liefde, wel zo beleefd als je met iemand praten wil. Bertus vond dat sturen van liefde heel fijn en genoot daar zichtbaar van. Niet omdat hij te kort kwam hoor maar omdat hij zelf overstroomt van liefde en dit maakte hem extra blij.

Allereerst wilde hij niet beginnen met de controlevragen. Die kwamen straks wel. Hij wilde beginnen met Eva, zijn lieffie zoals hij haar noemde. Zijn zonnestraal. Eva’s komst maakt hem meer dan gelukkig. Het maakt hem blij en geeft hem zin in het leven. Het maakt hem jong en vrolijk. Natuurlijk miste hij zijn oude maatjes nog wel eens maar Eva was voor hem ultiem geluk. Zo dat moest eerst even gezegd worden. Nu mocht ik de controlevragen doen.

Wat hij erg graag luste door zijn brokken is wit en zuur. Yogurt dacht ik maar zou ook karnemelk kunnen zijn. Terugkoppeling baasje, hij krijgt biogarde door zijn brokken

Zijn lievelingsplek is de houten mand die mijn man voor ze gemaakt had een aantal jaar geleden. En hij liet me iets schuins zien, als een schuine zitting van een ikea stoel met een houten frame. De houten mand klopte, daar lag hij het liefste. De mand staat schuin onder de houten trap. We konden de stoel niet herleiden. Als je wil, zou je daar de schuine trap in kunnen zien maar daar was ik zelf niet van overtuigd. Men kan simpelweg niet alles goed hebben.

Zijn pijnlijke plek gaf hij zijn achterhand aan. Vooral zijn heupen. Maar opvallender was de trilling in zijn bilspieren. Daar zat een fikse trilling en stond veel spanning op. Zijn baasje gaf aan dat dit beide inderdaad juist was. Hij heeft problemen met zijn heup en een zeer grote spierspanning in zijn billen. Aangeraden dit toch eens met een arts te bespreken. Ik denk dat het komt omdat hij zijn heup compenseert en kan me voorstellen dat dit trillen erg hinderlijk is. Wellicht met regelmaat de dijen lekker masseren en dat de dierenarts een oplossing heeft.

Zijn vuurwerkangst komt omdat hij (vermoedelijk) met oud en nieuw zo geschrokken is van het vuurwerk dat hij is weggerent en op straat is gekomen. Ik zag hem in blinde paniek door de straten rennen om aan het vuurwerk te ontkomen. In die paniek heeft hij tussen het verkeer gerend en de hele situatie was traumatisch. Daarna is hij ook angstig geworden voor onweer omdat dat gerommel lijkt op het vuurwerk. Hij word daar nog altijd angstig van en kan dat beide situaties ook niet goed inschatten. We spreken af dat hij dan lekker een veilig plekje zoekt en ik begrijp ook van zijn baasje dat hij die gelegenheid ook altijd krijgt.

Ik vraag hem of hij nog meer wil vertellen en dan zegt hij of ik duizend kusjes aan zijn baasje wil geven, en nogmaals duizend kusjes! Hij is stapelgek op haar. Beter had hij het niet kunnen treffen. Zijn leven is vol geluk en hij voelt zich daar heel fijn. Zit bijzonder goed in zijn vel. Heel veel meer heeft hij niet te vertellen. Ik wil het gesprek afronden maar dan zegt hij “gaan we nu al ophangen” ik grinnik en vraag hem dan wat hij nog meer zou wille zeggen. “ow niets eigenlijk, ja zeg nog maar een keer duizend kusjes van mij voor mijn baasje en vraagt me of ik hem nog wat liefde wil zenden” Ik lach en natuurlijk doe ik dat. Ik bedank hem voor dit vrolijke en mooie gesprek en sluit het gesprek af.

Wat een liefdevol kereltje, ik ben helemaal blij geworden door dit gesprek. Dit kereltje heeft zoveel vrolijkheid en liefde in zich, dat komt als een waterval naar je toe. Mooi!

Geplaatst op

Paard Pandour

  • Wat is de kleur van haar (weide) halster?
  • Staat ze alleen in de wei of met een maatje/ meerdere maatjes?
  • Heeft ze hoefijzers onder, of niet?
  • is ze gelukkig

Hmm het gesprek was op z’n zachtst gezegd slaapverwekkend haha, niet omdat je saai was hoor lieverd, helemaal niet, ik zal het uitleggen.. Normaal voer ik de gesprekken altijd vlak voordat ik zelf ga slapen. Het huis is dan heerlijk rustig, iedereen slaapt en dan kan ik me het beste concentreren. Werkt voor mij eigenlijk het beste. Maar het was gek want steeds als ik de meditatietrap nam in dit gesprek viel ik in slaap. Telkens als ik dan maar besloot om het gesprek af te blazen was ik weer klaarwakker en genoeg energie om het gesprek te doen. Gek! dus nogmaals proberen en hup… weer in slaap…  Na de 2e keer maar even uit bed gegaan, goed wakker worden en nogmaals proberen.. Ging niet super en het gesprek bleeg slaperig en was vrij kort. Achteraf vermoed ik dat het haar simpelweg gewoon een beetje te laat was om een gesprek aan te gaan en realiseerde ik me vandaag dat alle andere dieren die ik tot nu toe gesproken heb in Curacao wonen en het daar door het tijdverschil altijd einde middag is als ik gesprekjes aanga en ik vermoedelijk voor Europa echt een ander tijdstip moet gaan kiezen..

Kleur van je weidehalster is blauw, dat klopt volgens je baasje.

Je hebt geen hoefijzers onder en zegt dat je het heerlijk vind zonder die stomme lompe dingen. Het voelt als een bevrijding zonder die dingen en je zegt heel eigenwijs, hadden ze veel eerder moeten doen. Je baasje verteld me dat je inderdaad sinds 2 jaar geen hoefijzers meer onder hebt.

In mijn interpretatie sta je niet alleen op de weide. Hoewel ik een lege weide zie noem je 2 namen. Soesie/Suzie en Schiffer/shiva. Ik ga er dan ook van uit dat je niet alleen in de weide staat. Als je baasje en ik elkaar spreken word het een en ander pas duidelijk. Je staat alleen in de weide wel naast soortgenoten maar met een draad er tussen. Maar…. en nu word het bijzonder… Ik vroeg naar je maatje.. Soesie zei je… Soesie blijkt het koosnaampje te zijn van de vroegere overleden hond van jou baasje. Sasha kwam altijd mee naar stal en rende direct naar jou. Als jij Sasha zag begon je te hinniken. Jullie waren maatjes en blijkbaar ben je haar nog niet vergeten. Ontroerend deze wending.

Schiffer/shiva kunnen we zo gauw niet achterhalen, maar daar word nog even navraag gedaan bij familie omdat er wat nieuwe stalgenoten zijn gekomen. Wellicht dat daar later meer duidelijkheid over komt. Zo zie je maar weer dat het niet altijd een soortgenoot hoeft te zijn en weer je eigen interpretatie je in de weg kan zitten.

Over haar baasje en haar zei ze, “verstand komt met de jaren” Hier moest ze echt even om grinniken. Haar baasje en zij hebben het samen niet makkelijk gehad. Mijn baasje was te temperamentvol en was te doordrijvend vroeger. Ik weigerde dan gewoon. Dat gaf menig conflict. Nu zijn we beide wijzer en rustiger geworden. De benadering is anders geworden. We hebben onze weg gevonden. Pandour zit goed in haar vel en is gelukkig. Ze kwam me over als rustig en verstandig, ze praatte vrij zelfverzekerd. Ze is ze niet altijd geweest. Ook hier in was de terugkoppeling wel grappig. Haar baasje zegt, we hebben vroeger inderdaad veel strijd gehad! Beide ongelooflijk koppig en snel opgefokt. We zijn inderdaad rustiger geworden, maar eigenwijs is ze zeker wel. Ze weet precies wat ze wel en niet wil, een eerlijk en fijn paard.

Dank Pandour en baasje voor dit mooie gesprek.

Geplaatst op

Paard Sterre

  • Is Sterre vriendjes met Kingston?
  • Eet sterre liever uit de houten voerbakken of uit de plastic?
  • Welk kunstje doet Sterre graag?
  • ik zou graag willen weten of sterre pijn heeft

Sterre, mijn eerste paard om mee te praten. Sterre was heel afwachtend en wantrouwend. Ze draaide haar hoofd af en was in eerste instantie niet echt bereidwillend om te praten. Ik moest haar verzekeren dat het in orde was en dat haar baasje graag wilde dat we een gesprek hadden. Een gesloten paard, dat je niet zomaar even vertrouwd. Feedback eigenaar: Sterre is zeer gesloten, moeilijk te hanteren. Heel veel meegemaakt en zeker geen onvoorwaardelijk vertrouwen.

Sterre is geen vrienden met Kingston, wat ze liet zien dat ze haar tanden naar hem optrok, rende met een boze hoge houding en een hoog gehouden staart, veel stof wat opwaaide. Het liefst zou ze hem bijten! Ze vond hem te veel “op haar dochter” Feedback van de eigenaar: Sterre heeft een bloedhekel aan Kingston. Ze kunnen niet samen in de weide want de schopt hem, jaagt hem met blote tanden achterna, zo erg dat ze hem al eens door een hek heeft willen jagen. Kingston is heel gek op haar dochter Lieve en ik kan me voorstellen dat zij dat irritant vind.

Qua etensbak, mijn gevoel was er is iets met hout, maar de plaatjes die ze liet zien was dat ze duidelijk at uit een plastic bak. Dus mijn gevoel aan de kant gezet en voor plastic gekozen. Feedback: Er zijn nieuwe houten bakken maar ze durft er niet uit te eten. Ze eet inderdaad uit een plastic bak.

Als leukste trucje liet ze zichzelf zien staande met haar voorbenen op een autoband. Dat was haar leukste truuk. Feedback eigenaar: Dat is inderdaad haar favoriete truuk. Ze laat hem regelmatig uit zichzelf zien en staat dan te showen in de bak. Als we de beloningen er bij halen word ze helemaal bloedfanatiek.

Op de vraag of Sterre pijn had gaf ze aan van niet. Ik voelde ook geen duidelijke tekenen van pijn zoals bij andere dieren. Iets een trekkend gevoel aan de voorkant van haar achterbenen ter hoogte van het “polsgewricht” Maar niks storends of vreselijk pijnlijk. Na nogmaals duidelijk vragen gaf ze echt aan geen pijn te hebben. Feedback van de eigenaar: Sterre is zo gesloten dat ze geen pijn laat zien. Ze heeft wel wat nare oude blessures vanuit de tijd dat ze het niet zo leuk had. Ik vroeg me af of ze daar nog last van had want ze laat niet zien of ze pijn heeft. Ik zal voor het geval dat de achterbenen de volgende keer laten checken. Haar baasje en ik verwachten niet veel te vinden bij die check.

Op de vraag of ze nog iets over haar verleden wilde vertellen gaf ze aan dat ze dat niet wilde, dat was achter haar en nu leef ik goed. Haar baasje gaf aan dat Sterre nog wel veel woede in zich had. Iets wat ik in het gesprek, op Kingston na, niet echt heb gesignaleert. Ze is ook naar mensen toe niet makkelijk in de omgang. Wellicht kunnen we haar met fytotherapie ondersteunen zodat ze wat minder boos is. Dat gaan we voor haar uitzoeken! Wonden uit het verleden hebben tijd nodig om te slijten helaas. Toch denk ik dat ze wel bezig is met verwerken en loslaten, vooral omdat ze zo duidelijk was op de verleden vraag.

Dank Sterre, dat je toch nog even wilde praten en dat je mn eerste paardje bent! Ik vond het een mooi maar niet makkelijk gesprek en ben heel blij met deze ervaring. Ik heb gemerkt dat het voor mij goed is om meer kennis over paardengedrag en anatomie op te doen want dan kan ik beter inschatten wat er verteld word. Hoop dat je gauw minder boos op de wereld hoeft te zijn.

Geplaatst op

Daisy’s verhuizing

Controlevragen:

  • Waar eet Daisy
  • wat is haar ontsnappingsplek.

Daisy’s baasje schakelde mijn hulp in. Ze zitten midden in een verhuizing en Daisy was daar nogal onrustig over. Ze vermoedde dat ze daar onzeker van werd en wilde graag dat Daisy gerustgesteld werd.

18052366_1322965024477720_11186496_oEerst de controlevragen, Daisy liet als eetplek een plek zien bij een ronde deurboog naast de trap die omhoog gaat, binnen maar vlak bij de buitendeur. Daisy eet inderdaad bij de trap in het benedenhalletje vlak bij de buiten deur. De andere hond des huizes eet buiten.

Wat is haar ontsnappingsplek. Om te ontsnappen moet ze door bosjes duiken bij de muur  in het hoekje aan de linkerkant naast de poort. Door bosjes met witte bloemen.

Daisy werd erg onrustig van het inpakken van de spullen, ze zegt dat ze het eerder heeft meegemaakt en dat “ze niet meer terug kwamen” Ook het steeds wegrijden van de auto maakt haar daardoor zenuwachtig. Natuurlijk heb ik geprobeerd haar gerust te stellen en uitgelegt dat Haar baasje echt niet zonder haar ging en te gewoon mee ging als alles klaar was. Dat eerst het nieuwe huis ingericht moest worden. Ze vroeg zich af of ze daar ook wel zo’n mooie uitkijkplek zou hebben want die ze nu had vond ze heerlijk. Lekker op straat kijken wat daar allemaal gebeurd. Ze heeft een mooie hoge plek waar ze alles goed kan overzien. Ook liet ze me een lichtje zien wat haar ontzettend fasineerde. Een wit lampje hoger in de lucht, alsof het zweefde. Niks bijzonders mee hoor maar dat wilde ze gewoon even kwijt. hihi.

18042908_1322211427886413_512278925_oHaar baasje vertelde me in de terugkoppeling dat ze graag boven op het balkon ligt waar ze de gehele straat kan overzien, zodra er iets langs komt moet ze altijd even checken natuurlijk wat er voorbij komt. Als lampje dacht ze misschien de lampjes in de trap. Nee zei ik dat absoluut niet, het is een lampje los in de lucht buiten. Het baasje stuurde me de volgende foto vanaf haar favoplek op het balkon. Het huis tegenover heeft een lantarenpaal/ lamp die zo in het donker staat door het donkere dak dat het lijkt alsof hij zweeft boven het huis.

Grappig hoe dieren dingen zien en wat ze dan bezig houden, ik moest er in elk geval wel om lachen en vond het te leuk om niet te delen. Daisy kwam in het gesprek een beetje over als een fladderaar, ze kwam en ging weer even en dan kwam ze weer wat vertellen en dan ging ze weer even. Lastig om haar vast te houden voor een rustig gesprek maar ik denk dat ze de boodschap van het verhuizen wel heeft begrepen. Ik begreep van haar baasje dat ze vandaag en gisteravond tot 2 keer toe zelf was gekomen om te spelen, iets wat ze normaal gesproken niet doet. Soms is ze wel tot een spel te verleiden maar uit zichzelf komt ze eigenlijk nooit. Nou hopelijk is ze opgelucht.

Maar het verhaal was nog niet klaar, want er kwam nog iemand even wat zeggen. Totaal onverwachts kwam 1 van de andere (overleden) honden voorbij, Zara. Zara zit bij ons heel diep want haar verhaal is meer dan treurig te noemen. Zara was een gedumpte oude fokteef, die na haar rescue hier mocht bijkomen en lekker mocht rentenieren.  Ze kwam bij me op de cursus en geen onbekende voor me. Het was een heerlijk beest die op hoge leeftijd toch nog best prima mee kon komen in de les.  Ja ook ik had haar echt lief. Toch had ik totaal niet op haar gesprekje gerekend en raakte het me diep dat ze daar zo ineens was. Helaas is ze door een trieste samenloop van omstandigheden in een situatie terecht gekomen die je geen enkele hond toewenst. Bij een wandeling heeft een ongelukkig incident plaatsgevonden waardoor ze in beslag genomen is en uit de opslag is ze niet meer levend uitgekomen. De Nederlandse opslag is een waardeloze plek voor een hond, de Curacaose opslag is een hel… Dat gun je zelfs je grootste vijand niet.

Zara heeft geen afscheid kunnen nemen van haar geliefde baasje en dat kwam ze nog even doen. Het speet haar zo dat ze dat niet heeft kunnen doen. Over het incident zei ze Tja het was dom en niet zo bedoeld maar ze zat nu op een goede plek en kwam regelmatig nog even langs. Pfffff zie het dan maar droog te houden..

Geplaatst op

Chichi’s verstopte oren

Controlevragen:
  • waar slaap ik het liefst in huis.
  • als ik met de baas naar buiten ga,vind ik wandelen of zwemmen het leukst.
  • wat vind ik naast het dagelijkse eten heel lekker.
  • wat is de kleur van mijn nieuwe tuigje.het is nog even wennen maar mijn baas zegt dat ik in nederland aan de lijn moet.
  • vind ik autorijden prettig.

Chichi, laten we beginnen met je controlevragen. Die heb je op z’n zachts gezegd bijzonder laten zien.

De ruimte waar je het liefst ligt is donker, donkere plafonds en het lijkt niet echt binnen, meer op een porche.

Wat je precies lekker vind weet ik niet maar je laat me wel zien waar het uit komt. Het zit in een soort potje/ melkblik achtig ding waarbij vooral de witte plastic flexibele deksel opvalt.

Rijden in de auto vind je absoluut niet leuk. Ik zie je niet druk heen en weer gaan maar meer gelaten en stil laat je het aan je voorbij.  Je zegt er bij. nee helemaal niet leuk, het trilt zo.. Ik zie de auto rijden richting kunuku dus ik ga er vanuit dat je wandelen leuker vind dan zwemmen.

Het tuigje… ben ik vergeten te vragen.. gokje gedaan, paars…

Belangrijk in jou verhaal was het volgende. Je rechter oor heeft een hele zware trilling onder/ achter het trommelvlies. Heel erg hinderlijk. Alsof je met je hoofd in een glazen pot zit bekijk en hoor jij de wereld. De trilling is zo hevig dat je dat zowel in je horen als kijken als denken stoort. Ik kan me voorstellen dat je daar echt geirriteerd door word. Dat wil jij als enige echt gezegd hebben. ik vraag je of je nog meer wil vertellen, nee als je dat maar verteld..

Terugkoppeling baasje:

Dit keer deden we het een beetje anders als anders, we koppelden dit gesprek aan een skypeconsult voor een regulier consult om nog wat trainingszaken te kunnen bespreken. Op het moment dat haar baasje opneemt en de camera begint te draaien zie ik direct de donkere houten plafonds. ik begin gelijk te grinniken en bedenk me dat dit wel eens een heel positief gesprek kan worden.

Haar lievelingsplek is in de donkere slaapkamer en haar uitzicht is door de open deur naar buiten naar de porche.

Wat je lekker vind is vis van de viskraam., en waar komt dat uit… uit een emmertje met een wit flexibel plastic deksel. Frapant in het verhaal is dat zij zelf dat emmertje niet ziet, maar daar komt het wel uit.

Auto rijden vind je vreselijk. Al trillend zit je stil op de bodem van de vloer in de auto. Het liefst plat en je verroert je niet totdat het voorbij is. Daarna ga je heerlijk zwemmen, dat vind je fijner als wandelen.

Je baasje is absoluut niet verbaast over problemen met je oor en twijfelt al een tijd lang of je inderdaad goed hoort en ziet. Je staat altijd vooraan als oren schoongemaakt moeten worden en vind dat oprecht fijn. Je hebt 1 oor die inderdaad altijd viezer is dan de ander en baasje moest even nakijken welk oor het was en dat is inderdaad je rechteroor. Baasje heeft net even in je rechter oor gekeken en ziet nu inderdaad een dikkere compacte smurrie in je oor die vrij diep zit. Zo diep dat ze het er zelf niet uit durft te halen op dit moment. Dus dat word wel een bezoekje aan de dokter van de week.

Update. Chichi’s oren zaten inderdaad flink verstopt met dikke smurrie. De dierenarts heeft het schoongemaakt

Geplaatst op

Takkie en haar wantrouwen

Controle vragen

  • ben ik gek op koekjes of juist niet
  • ik hou van mn baasje en bazinnetje maar 1 bepaalde handeling vind ik heel eng, welke is dat
  • wat is mijn favo plek om te zitten

Takkie, een bijzonder hondje om mee te praten. Takkie ken ik helemaal niet, haar eigenaar ken ik wel maar we spreken elkaar niet dagelijks. Ik ben er een aantal jaren geleden thuis geweest omdat onze kip en schildpad daar zijn gaan wonen omdat ze (nog altijd spijtig) niet mee konden in het vliegtuig. Maar om nou te zeggen dat ik het huis goed ken, nee eigenlijk niet. De tuin kan ik me goed herinneren maar de inrichting thuis totaal niet. Haar baasje heeft nog nooit iets over haar op social media gezet en tot voor de aanmelding wist ik niet van haar bestaan af. Haar baasje heeft zich opgegeven voor een gesprek uit nieuwsgierigheid, vooral omdat ze nogal sceptisch is over diercommunicatie, het eerst zien dan geloven principe. Dat maakt het een leuke uitdaging want haar baasje was (gelukkig) niet scheutig met het geven van informatie en daarmee is dit een hele mooie objectieve oefencase.

Takkie was afstandelijk, had het deze week al eens eerder geprobeerd maar had niet het gevoel dat het lekker liep. Gisteren nogmaals geprobeerd en ik vond een ingang om haar wat spraakzamer te krijgen. De kip… Ze liet de tuin zien en hoe ze lekker rondstruinde.Dat ze happy was met de plek waar ze was. Maar ze bleef afstandelijk.  Ik vertelde haar dat de zwarte kip van mij was geweest. En of we mee wilde werken aan een gesprekje. Het gaf iets meer vertrouwen en ik mocht m’n vragen stellen. De koekjes was niet een heel duidelijk verhaal. In het 1e gesprek luste ze ze wel, n het 2e gesprek leek het niet van harte. Ik ben uitgegaan van het 2e gesprek en heb gekozen voor niet zo lekker.

Haar favo plekje liet ze zien in kleuren en gevoel. Ze liet de kleuren antraciet en aqua blauw zien, het oppervlakte was heerlijk zacht en fluffy. Qua wat het dan was als object werd me niet geheel duidelijk.

De handeling waar ze bang voor is is het oppakken en rondom de nek. Zodra iemand haar wil pakken zakt ze angstig door de poten en maakt ze zich plat. Verstijft. Helemaal geen fijne handeling. Dit geeft haar veel angst.

Angst die ze uitlegde. Bij haar vorige eigenaar was het absoluut niet leuk. Hij ( ze sprak duidelijk alleen over een man, een vrouw persoon was er niet) was hardhandig, pakte haar regelmatig in haar nek en dwong haar tot paren met een andere teckel. Ik wist niet dat ze een teefje was en ging er van uit (mede door haar naam) dat zij de reu was. Het kwam, door dit niet te weten,  gek over en ik snapte het niet geheel wat ze zei. Steeds maar weer dekken was wat ze zei. Ik zag meerdere kleine hondjes, ik denk naast haar nog 2 teckels.

Hierna stopte het gesprek en er was verder niet zo veel wat ze wilde vertellen.

Terugkoppeling van haar baasje:

Takkie is een meisje.. Dat ze afstandelijk is verbaast me niet, want ze vertrouwd mensen niet zo snel. Koekjes lust ze graag maar ze twijfelt altijd bij het aannemen want ze krijgt meestal een koekje als ze in haar bench gaat en ze wil liever niet in de bench.

Haar favo plekje is bij mij, in de stoel waar een antraciet en zacht fleecekleed in ligt. Blauw konden we in eerste instantie niet achterhalen tot ze vertelde dat ze meestal in haar aqua blauwe werkshirt met haar op de stoel zit. Die link had ik nooit kunnen leggen, ik zag alleen zacht, antraciet en aqua als kleur.

Ze is inderdaad heel bang voor oppakken en verstijft als een platte plank. Dit ervaart ze als zeer angstig.

Ze was niet gesteriliseerd dus we vermoeden inderdaad dat ze pups heeft gehad. Er was ook nog een ongecastreerde reu. Ze komen van een inbeslagname van inderdaad een man alleen. Prettig was het daar zeker niet, alleen weten we het fijne er niet van.

Wat me steeds weer opvalt in de gesprekken is dat dieren ondanks hun nare geschiedenis het leven leven. Trauma’s zijn er en natuurlijk spelen die mee in hun verdere leven. Dat merk je in hun handelen en reageren op situaties. Maar ze leven veel meer via het pluk de dag principe. Ze zijn blij met wat ze nu hebben en leven meer in het heden dan mensen. Een mooie manier vind ik.

Geplaatst op

Sippe Jasper

Controlevragen:

  1. Waar heb ik nu lichamelijke klachten
  2. vind ik het wel fijn met de andere hond in de tuin
  3. wat is mijn favo bezigheid
  4. welke poot heb ik als pup bezeerd

Jasper wat schrok ik eigenlijk van jou gemoedstoestand. Ik ken je van een aantal jaar geleden. Als blij ei stuiterde je rond op de cursus en ik moest altijd om je lachen. Want jij greep alles aan om een lolletje te maken, soms tot wanhoop van je baasjes. Ik had dan ook dat blije ei verwacht in ons gesprek maar dat was niet het geval. Down en depri vertelde je je verhaal.

Je houdt vreselijk veel van je mensen en het doet je verdriet dat je door de omstandigheden niet meer continue in de buurt/ er bij kan zijn. Dit vergt een beetje uitleg… Doordat een andere hond in het gezin niet 100% betrouwbaar is met het kindje in huis zijn de honden (zeer begrijpelijk) overdag buitenshuis en is er een hekje in de deur geplaatst zodat ze er wel bij kunnen zijn maar de situatie veilig blijft. Ik zag Jasper dan ook veel bij het hek liggen, in zijn pogingen er toch maar zo dicht mogelijk bij te zijn. Eigenlijk verwijt hij de andere hond dat na haar komst alles anders werd.

Eerlijkheid dient te zeggen dat ik de situatie wel ken, maar dan vooral vanuit de andere hond en de familie, Jasper hebben we altijd een beetje buiten beschouwing gelaten in het verhaal omdat hij het probleem niet was. Dat de gevolgen voor hem zo voelbaar zijn hadden we eigenlijk niet verwacht.

Ook mist hij zijn mensenvriend en een kleine hondenvriend, wie werd me niet helemaal duidelijk.

Zijn nek (links) en linker schouder voelen wat pijnlijk aan, pijnlijk in de zin van spierpijn, koudje gevat. Niet iets heel ernstigs maar iets wat met lekker masseren verlichting krijgt.

Zijn grootste hobby, overal zn neus in stoppen op zoek naar hagedissen, alleen is hij nooit snel genoeg om ze te vangen. Wel een bezigheid waar hij plezier in heeft.

Blessure als pup, kon ik niet goed achterhalen.

Terugkoppeling van baasje. Gister toen je het gesprek voerde konden we merken dat hij iets aan het doen was. We zaten buiten bij hem en daar hij dan normaal gesproken bij ons is en ons likt was hij op dat moment helemaal niet met ons bezig, nu ik het tijdstip van het gesprek weet snap ik dat hij geen tijd voor ons had en snap ik zijn afwijkende gedrag van dat moment. Ik vraag me al tijden af wat er toch met hem is, hij is inderdaad heel down en slecht in zijn vel. De combi tussen de 2 honden is zeker niet optimaal. Na een vechtpartij in December is hun relatie flink bekoeld. Een hele moeilijke en verdrietige situatie.  De vriend die hij mist is een van onze beste vrienden die een tijd hier geweest is op vakantie en weer naar huis is. Dat is zijn maatje die veel met hem doet en veel bij hem buiten zat. Jasper ligt idd veel bij het hek en zijn hobby is hagedissen vangen

We denken beide dat hij meer lijd door de aanwezigheid van de andere hond dan dat we beide in de gaten hadden. Ik hoop dan ook dat Jasper meer 1 op 1 tijd gaat krijgen en vaker wel even lekker erbij kan zijn. Baasje heeft beloofd haar momenten met hem meer te gaan pakken. Ik hoop lieverd dat je gauw weer het blije ei kan zijn zoals ik je ken.

Geplaatst op

Ernie de kat

ik heb een heleboel vragen verzonnen, dan kun je kiezen welke vragen je wilt behandelen.

  1. waar slaap je graag
  2. welke kat is je beste maatje
  3. welke kleur heeft je waterbak
  4. je moet elke dag pillen hoe vind je dat
  5. hij krijgt ook elke dag insuline, hoe voelt dat
  6. zit je graag op schoot
  7. heb je last of pijn van de bult op je kop
  8. heb je wel eens kiespijn?

hoe hij zich voelt, of ie gelukkig is, of ie nog wel naar buiten wil en wat voor eten hij lekker vindt.

Ernie, een oudere kat met lichamelijke klachten. Ook hier ken ik de eigenaar en het huis, Ernie zelf ken ik niet. Al is het een hele tijd geleden dat ik er geweest ben, vraag ik me af of het voordeel of een nadeel is dat je het huis en de eigenaar al dan niet een beetje kent? Persoonlijk probeer ik altijd het gesprek zo blanco mogelijk in te gaan. Laat voorkennis zo veel mogelijk los en probeer alleen mee te nemen wat het dier vertelt. Maar dat is lastig, je wilt het zo blanco mogelijk doen maar als je kennis hebt van omgeving is de valkuil dingen naar jou inzicht te interpreteren en per ongeluk ook dingen in te vullen. Ook wil je eigenlijk geen eventuele nieuwe info als zijnde leuke fotos op FB even niet tegen komen. Niet dat ik dat niet leuk vind, maar bij mij bestaat de angst dat dat soort fotos invloed gaan hebben op het gesprek omdat je toch onbewust informatie mee gaat nemen. Dat is jammer want het gesprek word daardoor niet makkelijker. Men zou dan makkelijk kunnen zeggen ja maar dit of dat stond op Facebook dus ze heeft voorkennis. Ernie verscheen een dag voor het gesprek ook op Facebook. Een lieve slapende kat. Ik heb de info meegenomen als zijnde ” het kan een dwaalspoor zijn” haha iets wat ik waarschijnlijk wel zou doen om uit te testen of iemand wel de waarheid sprak en niet aan informatie opzoeken doet. Maar lastiger maakt dat het wel. Dit open besproken te hebben gaan we verder met het gesprek met Ernie.

Ernie was vrij vluchtig in zijn gesprek, beelden kwamen snel achter elkaar en bleven fracties van seconden zichtbaar. Ernie is de eerste kat met wie ik sprak en ik weet niet of dit kat eigen is.. De toekomst zal dat leren als ik met meerdere katten gesproken heb.

Ernie heeft een bult op zijn kop, vraag van zijn baasje was of dat pijn doet. Pijn doet het niet, wel kreeg ik jeuk op de plek van de bult. Ik kreeg de indruk dat het niet continue jeukt maar af en toe even hevig en daarna is het weer over.

Wat is je favo plek. En hier ging ik de mist in met kennis van het huis. Of te minste het zelf invullen er van… Ik kreeg een kamer te zien waar een boog in zit als raam. Ik herkende de plek niet echt maar meende te herinneren dat er in de zijkamer een raam met een boog was. Dit gaf ik dan ook door aan de eigenaar. Die bewuste kamer die ik voor ogen had had geen boog en daar komt hij nooit. De kamer waar hij wel altijd is heeft wel een boog. Les hieruit: niet zelf dingen invullen alleen voorleggen wat je als plaatje hebt gezien.

Zijn waterbak is geen standaard kleine kattenwaterbak. Het plaatje wat ik kreeg was vanuit Ernie’s gezichtsblik onder het drinken een groot wateroppervlak. Je zou haast zeggen een grote teil of grote honden waterbak.Ik dacht bij het vullen plastic te horen maar twijfelde erg of ik het goed gehoord had en heb uiteindelijk voor staal gekozen. Ernie drink inderdaad uit een grote hondenwaterbak van plastic. Les hieruit, bij twijfel niet zelf kiezen en alleen doorgeven wat je waargenomen hebt. Op zich was alleen het grote oppervlak water helder genoeg geweest om te bevestigen dat het idd om een grote waterbak gaat en niet om de standaard kattenbakjes.

Kiespijn, ik voelde niet een sterk aanwezige pijn, iets gevoelig dat wel maar niet storend. Ernie heeft last van tandsteen bleek bij navraag en de eigenaar twijfelt erg over behandelen gezien zijn leeftijd en zijn kwalen.

Zijn maatje is nog even een dingetje. Ik zag een zwart witte kat, naar mn gevoel een kater. Zijn maatje is een tijgermeisje. Dat komt dus niet overeen.. Haar baasje heeft vele katten in de opvang. Dus het wisselt nogal eens. We konden zo niet achterhalen welke kat dat geweest moet zijn. Het zou een kat uit het verleden kunnen zijn maar feit blijft dat het nu niet correct is. Zijn huidige vriendin is zogezegd echt een tijgertje. Ik ben benieuwd of er ergens in het verleden een zwart witje is geweest waar hij het uitstekend mee kon vinden die ergens anders een plekje heeft gekregen of dat hij me in het ootje heeft genomen.

De vraag van het baasje was of hij eigenlijk nog wel naar buiten zou willen. Nee ik voelde totaal geen aandrang om naar buiten te gaan. Hij vond het wel best zo. Ik vroeg me af of hij daarin een keuze had dus vroeg ook de baas of hij vrij kon kiezen. Dat kon hij maar hij ging niet meer. Hij voelt ontspannen en goed in zijn vel. Ondanks de lichamelijke klachten komt hj zeer vitaal over.

De insuline vraag kreeg ik niet goed beantwoord, vond ik een hele moeilijke vraag. Hoe voelt dat? Geen idee, helaas dat antwoord moet ik schuldig blijven.

Vraag die ik gister vergeten te verifiëren heb was de vraag over de pillen. Ik zag niet echt een gevecht om pillen naar binnen te krijgen, geef je ze in pate?

Al met al een redelijk goed gesprek. Hier en daar wat fouten maar de grote linie komt vrij goed overeen. Ik moet opletten dat ik dingen niet zelf ga invullen want daar ga ik soms de mist mee in. Dat heeft te maken dat je zo nauwkeurig mogelijk wil zijn voor een eigenaar, terwij je als je dan misschien minder nauwkeurig probeert te zijn je juist door de eenvoud nauwkeurig bent. Hmm ja een duidelijke les.

Dank je Ernie en baasje voor dit gesprek!

Geplaatst op

Een troostende Furio

Controle vragen voor Furio

  1. houdt Fuurtje van vis of fruit
  2. kan je makkelijk of moeilijk bloed prikken bij furio
  3. heeft furio een stalen bak.

Een consult doen met iemand die je kent en een hond die je goed kent is heel moeilijk, vind ik althans… Je wilt niet je eigen kennis/ mening laten doorklinken in het verhaal en ondertussen klonk bij mij steeds de vraag, is dit info omdat ik het weet of is dit info omdat Furio het zegt.. We moesten dan ook erg lachen bij het opstellen van de controlevragen omdat een deel simpelweg al af viel door weten en de situatie kennen. Ook de vraag of Furio last had van zijn ogen wilde ik niet want op de foto zijn duidelijk traanogen te zien dus ik kon bij voorbaat al zeggen ”ja Furio heeft last van z’n ogen” en dat willen we niet. Ik wil echt kunnen aantonen dat het geen doorgestoken kaart is. Nou zegt zijn Baasje, hij heeft sinds kort ook een beschadiging aan 1 van zijn ogen, misschien kan jij vertellen aan welk oog? Oke dat is wel het proberen waard. En, zei ik lachend, de vraag wat voor voerbakje hij heeft gaat ook niet op want ik weet dat je in stalen bakken voert. Nou vraag het hem toch maar maar dan wel graag wat specifieker, was het baasjes antwoord.

Het gesprek begon met huilen en een zeer verdrietige Furio. Mijn baasje is heel verdrietig en dat vind ik heel erg, ik wil niet dat ze verdriet heeft. Dat weet ik Furio want ze heeft net 1 van haar liefste vriendjes verloren. Ik wil niet dat ze verdrietig is.. Nee manneke, ik ook niet maar dat hoort bij verlies. We praten nog even hier over maar dat houden we tussen fuur, zijn baasje en mij.

Fuur laat me voelen dat zijn linker oog schurend en trekkend aanvoelt, is dat het oog van je beschadiging? Ja links voelt als het beschadigde oog. Maar wat nog meer opvalt is zijn linker kaak. Op het scharnier en tegen de laatste boven kies aan voelt het ook pijnlijk. Vooral het scharnier.

Fuur kan je me vertellen wat voor voerbak je hebt? Er klinkt voer wat valt in een bak.. Huh.. het klinkt als steen, geen staal! Kan je me de kleur ook laten zien? Beige, ik zie een beige stenen bak..

Hou je van vis of fruit? Verse vis en kiwi komen voorbij.

Dan laat hij zien dat hij in de auto zit, ze rijden en hij heeft zichtbaar plezier. Waar ze zijn weet ik niet want ik zie alleen de voorstoel en het dashbord. Het raampje zit een beetje te hoog voor zijn formaat. Maar het meegaan is belangrijker dan het zien.

Grappig is dat als hij thuis is, ik geen andere honden zie. Ik weet dat er bijna 30 andere honden in huis wonen en dat het een drukte van belang moet zijn. In zijn beleving zijn die er simpelweg niet. Ja Sjors word even vernoemd, das een druktemaker, zooooo stom! En mouse die hem likt aan zn bek, irritant maar acceptabel. Van Sjors en Mouse weet ik hoe ze zijn en wat ze doen dus wilde ik verder niet meenemen als eikpunt. Maar wat het leuke aan dit gedeelte was is dat voor hem de rest eigenlijk niet ter zake doet. Hij leeft zijn eigen leven in zijn eigen wereld.

Furio bloedprikken is dat moeilijk of makkelijk bij jou? Moeilijk, heel moeilijk. En ik zie een tegenstribbelende wawa.

Terugkoppeling baasje:

Ach sneu, ja hij heeft vandaag de hele dag achter me aan gelopen als ik verdrietig ben is mij bij me in de buurt. En is vandaag meegegaan in de auto, lang niet geweest en dat moet ik dus echt vaker gaan doen. Hij heeft niks met de andere honden en bemoeit zich nooit, speelt niet en ligt niet tegen de anderen aan. Vis lust hij graag, niet als brokje of visolie dat vind hij vies maar verse vis vind hij lekker. We eten vaak samen fruit en de kiwi ligt altijd bovenop. Hahaha hij heeft inderdaad een stenen beige bak, die is alleen voor hem. Het is inderdaad zijn linker oog die beschadigd is, zijn kaak moet ik nakijken, want dat weet ik niet of dat pijnlijk is maar dat zou best kunnen want hij heeft ook een plek op zn kop. Bloedprikken bij Furio is een drama.. hij moest in het verleden vaak bloedprikken, een heidens karwei.

Geplaatst op

Overleden Mickey stelt baasje gerust

04-03-2017

controlevragen:

  1. kon Mickey makkelijk op de bank springen
  2. was mickey erg bang voor water

Kleine Mickey is heel onverwachts overleden door een ongeluk, wat natuurlijk voor heel veel verdriet zorgt bij zijn baasje. Als er dan iemand een gesprek verdient om dingen te verwerken is het wel in zulke verdrietige omstandigheden.

We beginnen met de controlevragen. Mickey is niet bang voor water of regen, ik zie hem likken naar vallende regendruppels en likken aan dingen die nat geregend zijn, en och het boeit hem niet zo of hij nat word. Iets wat gek is voor vele Curacaose hondjes. De meesten hebben een grote afkeer naar nattigheid en regen.

Mickey kan zelf niet op de bank springen. Hij doet wel eens een halve poging maar verder dan een halfbakken hopje komt het niet.

Mickey mist vooral het buikje buikje liggen zoals hij dat zelf zegt. Dat vond hij zo fijn, buikcontact met zijn baasje. En zegt hij zoals ze me muisje, klein muisje van me noemde.

Maar hij voelt heel rustig en tevreden, berustend in de situatie. Ik voel ontzettend veel liefde en dankbaarheid voor wat hij alsnog in zijn leven heeft gekregen. Het is goed zo.

Op de vraag waar hij was gaf hij een (voor mijn onbekende) naam en een beeldplaatje van een ander (voor mij bekend) familielid waar deze persoon aan verbonden is, die na verifiëren bij het baasje bleek te kloppen. Een hele fijne afsluiter en een teken dat dierbaren elkaar vinden.

Lief klein manneke, het ga je goed <3 ik ben blij dat je je rust gevonden hebt en hoop dat voor jou baasje de randen minder scherp worden.

Feedback eigenaar:

De beide controlevragen kloppen. Regen vond hij helemaal niet vervelend. Op de bank of op bed springen…. bij hoge uitzondering, ik moest hem eigenlijk altijd tillen. En muisje… ja ik noemde hem inderdaad mijn lieve kleine muisje.