Cai’s baasje vroeg voor Cai een gesprek aan. Cai woont sinds 6 maanden in Nederland en is als rescue vanuit Bonaire naar Nederland gekomen. Het ging na een incident met een andere hond bergafwaarts met Cai en zijn baasje was bang dat dat te maken had met Cai’s verleden.
- Waar eet Cai
- wat doet Cai als hij in de tuin bij ons nieuwe huis komt
Een totaal verloren hondje meldt zich in het gesprek. Tranen stromen over mijn wangen, ik moet echt huilen en stoppen met huilen lukt helemaal niet. “ik ben zo in de war” ” ik snap niks meer van wat er om me heen gebeurd” “al die prikkels, het is zo veel”. Zelf schrik ik behoorlijk van alle emoties die op me afkomen en meer dan troosten en zeggen dat ik hem begrijp kan ik op dat moment niet. Ik laat hem huilen en in gedachten wieg ik hem zachtjes heen en weer. Het is goed jongen, het komt goed. Cai zit zo vol in emotie dat een gesprek op dat moment niet mogelijk is en alleen troosten de beste optie is. We behandelen snel de controlevragen zodat ik dit wat er nu gebeurd zinvol kan terugkoppelen naar zijn eigenaar en ik beloof hem terug te komen als ik meer achtergrond heb zodat ik het gesprek meer zinvol kan maken in zijn situatie.
Na het gesprek zoek ik direct contact met zijn baasje en vertel wat er gebeurd is. We controleren de controlevragen en die kloppen voor het grootste gedeelte. Dan hoor ik van haar zijn verhaal. Het gaat steeds slechter met hem. Een tijdje geleden is hij op straat aangevallen door een vreemde hond. Daar is hij zo van geschrokken dat hij in blinde paniek naar huis is gerend. Onderweg heeft hj zichzelf flink verwond in zijn vlucht. Onder het bloed zat hij voor de deur. Een fiks trauma bovenop de voorzichtige stappen die hij op nederlandse bodem had gezet. Cai had voor zijn rescue nauwelijks iets gezien in zijn leven en ook dat heeft zijn invloed. Na dit incident wilde Cai eigenlijk niet meer naar buiten en vertoont hij naast vluchtgedrag sinds kort ook agressie naar andere honden en vreemde mannen. Zo flink dat hij met een muilkorf om moet lopen en aan de medicatie zit om rustig te worden. Ook is er een gedragsdeskundige ingeschakeld en moest hij naar cursus. Maar op de cursus ging het totaal niet, helaas. Hij ging compleet over de rooie. Baasje vraagt zich vertwijfeld af of ze er wel goed aan gedaan heeft om hem mee naar Nederland te nemen. Maar het is zo’n schat, zegt ze. Thuis met ons is hij zo lief. En ondanks dat wandelen bijna niet meer mogelijk was had hij buiten 1 boxervriend waar hij graag mee speelt.
Dat hij over de rooie is bleek maar al te duidelijk in ons eerste gesprek. wat een intens verdriet heeft deze hond. Zijn koppie is een chaos en alle prikkels van buiten maken hem echt in de war. Ik heb dan ook voor deze keer mijn 2 werkvelden samen gevoegd en een stappenplan voor hem uitgeschreven. Eerst maar eens rust in de situatie brengen. Eerst weer terug naar de basis die hij kent. Prikkelarm en tot rust komen, zelfvertrouwen opbouwen.
Daarna ben ik met de achtergrondinformatie die ik van zijn baasje verkregen had weer het gesprek aangegaan, zoals ik hem beloofd had. Hij leek al wat opgelucht en een goed gesprek was mogelijk. Hij was dolblij met de rust die we hem weer geven gaan. Vertelde over zijn tijd in Bonaire in de opvang. Daar had hij een heel warm gevoel aan overgehouden. Hoe hij knuffelde met de man van de opvang, op de grond, tussen zijn benen, hoe hij in handen hapte bij de vrouw van de opvang van blijdschap en dat het leven daar fijn geweest was. Maar ook dat hij wel blij was met het gezin waar hij nu woonde en hij echt zijn best wel wilde doen.
Hij beschreef zijn boxervriend qua kleur en liet me hun fijne ruige spel zien. Heerlijk vond hij dat. En of hij niet meer naar de cursus hoefde.. Hij liet me zien dat hij als hij bij het nieuwe huis kwam als een gek door de bosjes stuifde en de gekke 5 minuten had, daarna dronk hij water bij de vijver en begroette hij de vissen in de vijver. Eten deed hij op een stenen tegelvloer in de hoek van de keukenkastjes tegen het aanrecht aan. De terugkoppeling van zijn was baasje was 100% en ze was zeer blij met het uitgewerkte trainingsplan. Bevestiging voor haar in haar gevoel wat juist was voor Cai.
NB ik bespreek bewust niet de opzet van training, waarom? Omdat voor elk individue anders kan zijn. Trainingen worden op maat gemaakt. Wat voor de 1 perfect is, is voor de ander ongeschikt. Wel denk ik meer en meer dat we onze honden in onze huidige drukke maatschappij nogal eens overvragen en overprikkelen. Zeker de kwetsbare groep als rescues hebben soms een te grote hoeveelheid aan prikkels die ze niet verwerken kunnen. Blijf je hond lezen in zijn gedrag en doe stapjes terug als je merkt dat ze het niet aankunnen. Simpele dingen kunnen voor een rescue al een overdaad zijn. Maar vergeet ook hun flexibiliteit niet. De meeste rescues kunnen absoluut leren om in onze maatschappij te leven mits ze het maar in voor hun hapklare gebeurtenissen aangeboden krijgen en soms betekend dat out of the box denken.