Zoals al eventjes terug beloofd het verhaal van Nela. Nela’s verhaal vind ik heel bijzonder omdat het een hele mooie samenwerking betreft tussen dier, eigenaar, rescuestichting, dierenarts en dierentolk.
Nela was al een hele tijd echt onhebbelijk in huis. De sfeer was om te snijden en als haar baasje niet oplette beet ze de andere katten. De situatie werd zo gespannen dat haar baasje zich zelfs af vroeg of het niet beter was om Nela een ander huisje te geven waar ze zich wellicht wel op haar gemak voelde. Het baasje vond het vreselijk dat Nela blijkbaar niet op haar gemak was en wilde de situatie zo graag verbeteren maar wist niet meer hoe. Nela werd doorverwezen door de stichting van waar ze geadopteerd was.
Voor haar baasje was vooral die ene vraag belangrijk, waarom ben je zo boos.
Nela gaf in het gesprek vooral aan pijn te hebben. Zeurende pijn waar haar humeur flink onder leed. Ja absoluut, andere katten waren niet echt haar ding en Charlie was meer dan stom, maar het was vooral pijn die maakte dat ze niks meer hebben kon aan interactie met de anderen. Er was 1 poes die ze nog wel leuk vond dat was de kleine Zazou, die trok haar wel aan. Verder snapte ze weinig van andere katten, ze verstond de taal niet goed.
Maar waar zaten die pijnklachten dan? Bek en oor waren gevoellig en ze ga aan haar staart deed pijn. Bij de aanhechting. Ik heb Nela gevraagd dat of het beter zou gaan als ze pijnstilling zou krijgen en of ze dan weer wilde meewerken om de sfeer te verbeteren. Dat wilde ze wel, grote vrienden zouden ze niet worden maar ze zou zich niet meer zo hoeven laten gelden. Nu was ze vooral bang om pijn gedaan te worden.
Met het baasje alles besproken en we dachten eigenlijk dat er iets van een oorontsteking zou zijn en wellicht haar allergie waar ze misschien pijn van had. Dus naar de dierenarts om haar maar eens goed door te laten lichten.
De dokter begon bij haar bek en oren, daar was niet heel veel aan de hand. Oke dat kan natuurlijk. Oh zegt het baasje ze had ook aangegeven haar staart, de aanhechting er van was pijnlijk. Arme Nela.. de dokter voelt aan haar staart en dat doet inderdaad pijn. Vanuit daar strekt hij haar achterpoten en geeft druk op de aanhechting en de schreeuwt het uit. Nela heeft bekkeninstabiliteit.
Nela heeft thuis nooit pijn aangegeven dus het was haar baasje niet opgevallen. Maar jee hoe begrijpelijk is het dan dat je heel boos bent. Nela heeft goede pijnstillers gekregen en hopelijk word de situatie voor allen gauw een stuk beter.
De controlevragen waren in dit verhaal niet 100% maar rond de 75% goed. Eerst dachten we zelfs iets lager maar na het ritje dierenarts werd duidelijk dat ik toch het gedrag goed had gezien wat ze in de auto vertoont. Namelijk schreeuwen als een half kapotte sirene. Verder waren darmklachten en diaree goed en klopte de naam van de kat waar ze een hekel aan heeft. Namen ben ik niet heel goed in maar als je me een rijtje namen geeft van de huisgenoten die er zijn kom ik meestal wel op de goede uit. Alleen de plek waar ze altijd jeuk had klopte niet. Verder klopte het zeer dat Nela de kattentaal niet goed spreek qua lichaamstaal maar ook is ze doof en hoort ze niet als een ander bromt.
Al met al zeer tevreden over het gesprek en de prachtige samenwerking! Ik zit nooit 100% goed, ik denk ook niet dat dat mogelijk is maar samen kom je dus wel waar je zijn moet!