Blog

Ik mocht een gesprek doen met Levi. Het leuke aan dit gesprek vond ik dat ik Levi nog ken uit de tijd dat ik nog rescuewerk deed op Curacao. Daar had ik hem als kleine pup eens ontmoet voordat hij meer dan 5 jaar geleden naar Nederland verhuisde. Ik was natuurlijk hartstikke benieuwd hoe het met hem was.

Toen ik het gesprek startte begon het niet zoals elk ander gesprek met de controlevragen maar met een trillend zicht. Whambam Levi was binnen en wilde gelijk laten zien dat zijn oog niet goed was. Hij liet het zien wat hij zag en dat kan je het beste omschrijven als een trillend zicht wat het meest lijkt op warmte die opstijgt en waar jij doorheen kijkt. Troebel, een dwarrelend effect en wazig. Dit moet gezegd worden aldus Levi, tot ik dat bevestigde dat ik dat zeker zal doen was er geen tijd voor überhaupt iets anders. Ook niet voor de controlevragen… Ja Levi ik zegt het echt, beloofd! Fijn!

Dan was er nu tijd om de controlevragen en de rest van de vragen te beantwoorden. De controlevragen van zijn baasjes waren, beschrijf waar ik graag slaap en waar ik eten krijg en waar ik altijd wandel. Hij slaapt het liefst op de bank, voetjes omhoog. Zijn etensbak staat in een keukenomgeving met zicht op de eettafel. Wandelplek: Waterkant/ sloot, veel riet, zeer landelijke omgeving met water, gras en een molen. Een beetje oud Hollandse stijl zoals je in schilderijen ziet. Terugkoppeling van het baasje op de controlevragen: Hij slaapt inderdaad het liefst op de bank, maar opgerold, niet met de voetjes omhoog. Plek van de etensbak klopt helemaal, wandelgebied klopt ook alleen ik heb geen molen gezien, wel palen voor ooievaarsnesten. Oke… zei ik, maar ik weet zeker dat er een molen moet zijn, verder weg, niet dichtbij. Het baasje zou de volgende keer eens opletten tijdens de wandeling maar ze had zo eigenlijk nooit een molen gezien…

Het baasje had een aantal vragen aan Levi waaronder of Levi pijn of lichamelijke klachten had en het lijkt vaak alsof hij iets wil zeggen maar dat wij hem niet begrijpen, dus wat wil je zeggen. Veel van de problemen die er speelden met Levi hadden de oorzaak van zijn slechte zicht. Daarom was het voor hem zo belangrijk dat dat gezegd werd. Daarom kon hij soms zo fel reageren. Hij ziet het simpelweg niet altijd aankomen en schrikt dan. Soms was de benadering te direct en dat geeft problemen. De ene dag kan ik er beter tegen dan de andere maar ik voel me er vaak niet zo lekker door.

Ook een vraag was of hij een hondenbroer of zus zou willen. En hoe het komt dat hij naar de ene hond uitvalt en met een andere hond direct speelt. Een hondenbroer of zus leek hem wel heel gezellig, mits een goede match. Hij laat me zien dat hij met hondenmeisjes beter op kan schieten dan met hondenjongens. Daar had hij het sneller ruzie mee. Een hondenmeisje dus graag! Gos wat een boef!

Als laatste wilde de baasjes dat ik Levi zou zeggen dat ze erg trots op hem waren en onwijs gek op hem. Hihihi daar antwoorde hij te grappig op. Als een kwajongen keek hij me aan en zei iets in de trant van “dat weet ik toch poepzakkies” Dit klinkt als een woord wat jullie veel gebruiken.

Terugkoppeling van het baasje: Goh er vallen wel heel veel puzzelstukjes op z’n plaats. Hij kan erg schrikken en wil niet graag naar buiten, op plekken die hij niet kent wil hij graag weer terug naar het bekende. We gaan zijn ogen laten nakijken. Hij is inderdaad veel beter met teefjes als met reuen. Hij poept kleine beetjes dus ik noem hem vaak poepdoos. (hahaha)

Een 2 weekjes later laat het baasje me weten dat er inderdaad een molen staat op de wandeling. Ver weg in het veld, nauwelijks te zien. Maar ze was nog en Levi had troep uit zn oog gehad, of dat het troebel kijken kon veroorzaken. Ik antwoordde dat het zou kunnen maar niet zeker wist of dat zijn enige klacht met het oog was. Dat mijn advies was om het toch nog even na te laten kijken.

Een paar dagen later liet het baasje me weten dat Levi inderdaad een oogprobleem had en last had van een lens die losliet/ verouderd was (?) en een blauwe waas. Hij kreeg nu oogzalf. Thuis hadden na het gesprek hadden een aantal gezinsleden een beetje moeten lachen en maakten ze grapjes als “blinde”. Maar zei het baasje, nu hadden ze toch wel wat moeten toegeven hihihi.

Tja.. het blijft mij eerlijk gezegd ook verbazen hoe dingen toch vaak kloppen. Ik heb het echt niet altijd goed en sommige gesprekken lukken simpelweg ook gewoon echt niet, gelukkig ben ik ook maar een mens. Maar ik raak meer en meer overtuigd dat diercommunicatie absoluut mogelijk is. Zolang je maar eerlijk blijft, objectief kijkt naar de controle vragen en met beide voeten op de grond blijft staan.

Dank je wel lieve Levi en baasjes voor dit mooie gesprek. Beterschap met je oog! En baasjes bedankt voor de geweldige terugkoppeling!

Eind 2017, toen ik net was begonnen met diercommunicatie, had ik een gesprek met Bep en Zip. Twee lieve senioren dames. Dit gesprek had nooit uitgewerkt tot een verhaal op de site omdat het best een emotioneel gesprek was en ik niet wist of dat wel “netjes” was om te plaatsen. Je wilt niet zomaar met iemands verhaal te koop lopen. Daarnaast was het voor mij een beetje een gekke tijd waarin ik de nieuwe dingen die ik deed nog een plekje moesten krijgen bij me. Ik ben geen helderziende, was nieuw in de diercommunicatie en jeetje wat een verhalen kwamen er op me af. Ik werd een beetje overweldigd door alle gesprekken daardoor heb ik veel gesprekken niet uitgewerkt. Het baasje van Zip en Bep gaf aan dat ze het zo jammer vond dat ik hun verhaal niet gedeeld had want ze waren toch ook speciaal. Dat vond ik zo sneu dat ik graag alsnog hun mooie verhaal wil plaatsen. Want eerlijk, elk dier, elk baasje, elk gesprek is voor mij nog altijd speciaal. Ik vind deze gesprekken misschien wel een van de grootste verrijkingen van mijn leven.

Nu was het zo in dit gesprek dat het een klein beetje door elkaar liep in eerste instantie, Ik dacht met Zip te beginnen maar de antwoorden waren 100% Bep. dat was even googelen. In een tweede poging met Zip lukte het gelukkig ook om met Zip te praten. Uiteindelijk na een beetje puzzelen kwam alles op zijn pootjes terecht.

Bep controlevragen:

• hoe begroet je ons meestal
• wat doe je het liefst in de tuin
• waar eet je je stokje het liefst op

Bep pakt iets in haar mond en kwispelt met haar hele achterwerk ipv alleen met haar staart. In de tuin zie ik haar uitgebreid rollen in het gras. Helemaal op haar kop en veegt met haar snuit door het gras. Het stokje eet ze het liefst op op een zachte donkere ondergrond. een kussen.

Feedback baasje: 100% Bep

Controle vragen Zip:

• hoe begroet je ons meestal
• wat doe je het liefst in de tuin
• waar eet je je stokje het liefst op

Zip begroet met haar neus omhoog, al snuffelend, alsof ze scant of je iets te eten voor haar hebt. Ik hoor haar snuiven en poetsen met haar snoet. Haar stokje neemt ze het liefst mee, ze laat me een deur zien en wil naar een andere ruimte. In de tuin ligt ze het liefst lekker in het zonnetje bij de tuindeur zodat ze alles in de gaten kan houden. Ze is minder makkelijk om te lezen

Feedback baasje: Klopt helemaal. Zo begroet ze inderdaad iedereen. Ze neemt haar stokje graag mee naar buiten en gaat dan door de achterdeur naar buiten. In de tuin ligt ze het liefst bij de muur en de poort zodat ze alles kan overzien.

Vragen van het baasje aan Bep

• hoe komt het dat je zo onrustig bent in de auto, ben je misselijk of is het opwinding
• waarom durf je wel de trap op maar niet af
• hoe komt het dat je kortademig bent
• ben je gelukkig bij ons
• zie je Fien nog wel eens.

Vragen van het baasje aan Zip

• Heb je ergens pijn of heb je last van je knie
• Hoe komt het dat je zo angstig bent voor vuurwerk
• ben je soms de weg kwijt, vergeet je dingen?

Bep nam het voortouw in eerste instantie in het gesprek. Ze antwoordde eigenlijk eerst op Zips vragen, mijn schuld, ik had beide gesprekken vast voorbereid en had dat samen klaar liggen..

De zin ” I wish i could bring you back home” was een zin die direct binnenkwam. Ze antwoordde op de vraag of Zip een beetje vergeetachtig werd. Ja zegt ze, langzaamaan word alles minder. Ik neem graag het voortouw sinds dit zo is. Ze vertelde ook waarom Zip zo angstig was voor vuurwerk. Een jaar of 4-5 geleden was er een gigantische knal in de straat, een soort vuurwerkbom. Het was aan het einde van de middag, net schemer. De knal was zo hard dat de ramen trilden. Zip is sindsdien erg bang.  Ook liet ze zien dat ze een gevoelig rechter achterpootje had. Maar zegt ze ik redt me er prima mee hoor. Niks aan de hand. In de auto vind ze het heel spannend. Leuk waar we heen gaan maar de voorbij flitsende voorwerpen en bomen maakt haar onrustig. Niet echt ziek maar onrustig. Maar ze vind meegaan te leuk dus het was niet erg. Over de trap liet ze me een beeld zien. Een groot gapend gat waar je in kijkt als je naar beneden gaat. Ze zegt, het voelt zo hoog en diep dat ik niet over de rand durf te stappen. Het gevoel wat ze me geeft lijkt het meest op het gevoel van hoogtevrees. Grappig want ik wist niet dat dieren dat ook zo konden ervaren. Haar kortademigheid vond ik een moeilijke vraag. Het voelt alsof er een elastiekje vanuit de maagstreek omhoog gaat naar de slokdarm en luchtpijn die vrij strak staat, zo strak dat de beweging wat beperkt is en een eigenaardig gevoel van kortademigheid geeft. Normaal verwacht je bij een boxer problemen door de korte snuit maar dit zit dieper. komt van dieper uit. Ze zegt nog maak je geen zorgen om Zip. Ze is echt nog gelukkig en geniet nog. En ik let op haar. Zelf zit ze goed in haar vel en is gelukkig.

Op de vraag zien jullie Fien nog wel eens antwoordde ze met een een paar beelden. Ze liet me een zandpad zien met een weide met een paar paarden. Daar zagen ze Fien.

Feedback van haar baasje: Fien is mijn moeder, ze is 4 weken geleden overleden en was stapelgek op de honden en de honden op haar. Vooral Zip en zij waren heel gek op elkaar. We reden die dag terug van onze vakantiebestemming en Zip was heel anders dan normaal, alsof ze afscheid aan het nemen waren. De paardjes staan op onze vaste wandelroute, die geven we dagelijks een wortel.  Het vuurwerkverhaal klopt tot in de puntjes. Het was in de namiddag en we dachten dat de ramen sprongen, zo hard. De trap klopt inderdaad ook, ze staat op de rand en durft er niet overheen. Fijn dat je bevestigd onze kleine opdonder het voortouw neemt met Zip, ze doet dat inderdaad steeds meer. en ze heeft vanaf jongs af aan een kikkerpootje rechts achter dus dat klopt ook.

We hadden wel antwoorden over Zip in Bep’s gesprek maar we wilden zo graag Zip ook de gelegenheid geven, ondanks dat ik nu wel wat meer achtergrond informatie had dan ik gebruikelijk heb..

We begonnen met de vraag over haar knie, of ze daar nog pijn aan had. Nee haar knie deed het prima, geen heftige pijn. Ze voelt wel wat stijf maar gezien haar leeftijd vind ik dat niet raar. Ze geeft aan daar ook niet veel last van te hebben. Ze bevestigd het verhaal van Bep over het vuurwerk. Ze kan het niet meer goed handelen. ze vind het doodeng, het was zo hard, ze was zich kapot geschrokken. Ze is happy bij haar baasje en Bep. Ze mist je moeder lijfelijk wel, ze kon zo lekker met ons kletsen. Ze hield van ons en gaf ons altijd wat lekkers. Maar Zip zegt ook, afscheid is nooit definitief, intuitief kan je altijd met haar praten. Zip praat nog met haar, voelt haar nog en is nog erg met haar verbonden. Bij de paardjes is het fijn om nog even haar door je gedachten te laten gaan. Zip begint inderdaad dingen te vergeten. Ze dwaalt af in gedachten en vergeet de wereld even om haar heen. Ook op de wandeling. Lekker snuffelen en oortjes op slot. Bep is haar steun. Als laatste zegt ze iets over een ring. De ring moet je doen.

Feedback baasje: Blij te horen dat ze lijfelijk weinig klachten heeft Zij en mijn moeder waren echte maatjes, mooi dat ze nog contact heeft. De ring, mijn partner is edelsmid en maakt veelal ringen. Ze heeft me een ring gemaakt die ik veelal draag. En in die ring wil ik graag een vingerafdruk van m’n moeder in laten zetten. We zijn blij dat het goed gaat met onze meisjes.

 

Bijzonder om 2 honden uit hetzelfde gezin te mogen, vooral als de band zo innig is al bij deze 2. Twee oude mannen, 2 maatjes voor het leven en een baasje die graag weten wilde of alles wel goed met ze ging. Het eerste gesprek had ik met Polar, Die voelde urgent. Wilde eigenlijk al praten voor ik zelf zo ver was. Zijn controle vragen waren niet geheel kloppend maar we wilden toch kijken wat er uit het gesprek kwam en of het herkenbaar was/ of we er iets mee konden. Soms gebeurd dat dat de controlevragen niet super kloppen maar er in het gesprek wel duidelijk word dat het om het juiste dier gaat. Hij voelde erg wisselend in zijn stemmingen en had last van zijn kwalen. Voelde zich niet lekker in zijn vel. Toen ik hem vroeg heb je het nog naar je zin, antwoordde hij zin, zin, wat heet naar m’n zin. Niet alle dagen zijn nog leuk en ik voel me niet zo lekker. Het wisselt zo. Ik heb vaak hoofdpijn, maar drink eigenlijk ook te weinig. Mijn schildklier is niet goed. Zijn baasje wilde graag weten of zijn medicijnen hielpen. Hij antwoordde er op ja want zonder was het nog veel erger. Veel jeuk, maar jeuk hoort bij mij. Ook wilde zijn baasje graag weten of hij nog wel hoorde en nog goed kon zien. Dat werd wel iets minder maar was nog niet zo erg. De hoofdpijn wel daar moest iets aan gebeuren. Het baasje heeft gelukkig gelijk een bloedtest laten doen bij de dierenarts en inderdaad zijn schildklier was niet in orde en zijn nieren bleken ook niet in orde te zijn. Polar krijgt nu medicijnen en een speciaal dieet en hopelijk voelt hij zich snel beter.

Een aantal dagen laten was zijn aangenomen broer Pretto aan de beurt voor een gesprek. Een heel ander type. Heerlijk opgeruimde jongen. Ook op leeftijd maar lekker in zijn vel. Hij maakte zich wel zorgen om zijn grote vriend en wilde nog extra even vragen of er goed op hem gelet werd. Hi vertelde dat hij als pup graag onder dekentjes lag, lekker wegkruipen daar genoot hij van. Dat hij tijdens het eten al kwispelend zijn bak rond schoof en hij graag op een ronde zachte plek lag. Zijn baasje wilde weten of hij nog wel bij hun blijven wilde. Dat vond hij maar een gekke vraag. Tuurlijk wilde hij dat, hij voelde zich nog prima en kon nog wel eventjes door hoor. Of ze hem met een rubberen noppen borstel lekker wilde scrubben. Niet kammen met een kam maar met zo’n lekkere borstel masseren. Hij voelt zich goed van lijf en leden, medicijnen deden hun werk prima. Zijn tenen jeuken, daarom mag je er niet aan zitten (vraagje van zijn baasje waarom ze niet aan zn pootjes mogen zitten). Ze broeien een beetje door de warmte en zijn een beetje rood. Op de vraag heb je nog wensen antwoordde hij ja het watervalletje moet weer aan… oke Pretto ik zal het vragen! ik bedank hem voor het leuke gesprek en zoek contact met zijn baasje.

Ook hier bespreken we weer het gesprek en het klopte inderdaad dat hij vroeger graag onder dekentjes kroop en hij opgeruimder is als zijn broer. Ook de andere controlevragen klopten. Ze beloven om Polar goed in de gaten te houden en gaan zo’n lekkere borstel voor Pretto kopen. Het grappigste van alles was dat de man des huizes op het moment van het gesprek inderdaad met de vijver bezig was om de waterval te maken. De oude pomp was niet goed meer en ze hadden net een nieuwe gekocht. Blijf het grappig vinden hoe dingen door komen en vernoemd worden in zo’n gesprek. Leuk!

Ik hoop dat de baasjes en de oude heren nog een lange tijd van elkaar mogen genieten want deze 2 mannen zijn echt heel gek op elkaar. In beide gesprekken kwam de ander naar voren. Beide hechten veel waarde aan elkaar. Echt broeders met andere moeders.

Woepie was vrij onverwachts overleden en liet haar baasje vol vragen achter. Haar baasje wilde dolgraag een gesprek met haar. De ervaring leert dat dat mogelijk is en ook deze keer kwam Woepie met overtuiging haar verhaal doen.

Natuurlijk werken we zoals altijd met controlevragen zodat het gesprek te staven is op feiten en niet op fictie. Ik hou het graag nuchter en wil graag een kloppend gesprek. In dit gesprek klopten de controlevragen eigenlijk maar voor 50% gelukkig was dit gesprek verder opgebouwd dat er in het gesprek zelf genoeg extra controlepunten zaten om het gesprek te staven.

Controlevragen:

• Wat was Woepies favo ligplaats, mijn antwoord: een heel zacht dekbed/ deken waar je diep in weg zakt.
• Waar stond Woepies drinkbak; in de keuken.
• Waar is Woepie overleden, gladde vloer bij de koelkast en mandje. boombladeren herfstkleur. De boombladeren in herfstkleur kon ik niet plaatsen bij de koelkast en gladde vloer dus voor koelkast en gladde vloer gekozen.
• Wat deed ze als ze haar rode riem zag. Dat antwoord was ook niet geheel eenduidig. Ze zei nat water niet leuk maar liet een blije achter haar staart vangende en springende hond zien die naar buiten gaat. Gekozen voor de laatste optie de draaiende en springende hond. Soms is het zo’n grote brij van informatie dat je al snel gaat schiften en niet altijd verbanden ziet. Dan kies ik er voor om het meest logische aan te houden maar meestal zit ik dan fout en had ik moeten kiezen voor iets minder logisch of wordt minder logisch later duidelijk in het hele verhaal.

terugkoppeling baasje op de controlevragen: Was een hele dikke zachte huisdeken. Haar waterbak staat inderdaad in de keuken. Woepie is niet in de keuken overleden maar de keuken heeft wel een gladde vloer. Woepie is in het bos overleden. De rode riem betekende dat ze gewassen moest worden en dat vond ze niet leuk. Dus werd er niet blij van helaas. Nu was waren nat niet leuk en bladeren wel te verklaren. Ondanks dat we dus maar een 50% score hadden wilde ik het gesprek toch verder controleren omdat daar een aantal dingen naar voren kwamen die voor het baasje per direct herkenbaar moest zijn. Dan werd sowieso duidelijk of het wel of geen goed gesprek was geweest. Dit gebeurd vaker.

De vragen van haar baasje aan Woepie:

• Hoe omschrijf je jezelf? Pittig, lief en een tikkie nerveus.
• Waaraan ben je overleden? Fikse druk op het voorhoofd. Hersenbloeding en propje klinken. Ze was weg binnen een paar seconden en heeft er eigenlijk weinig van gemerkt.
• Hebben wij als baasjes iets over het hoofd gezien, hadden we het kunnen voorkomen? Nee hoor jullie hebben niks over het hoofd gezien. Ik was oud, mijn tijd was op en liever zo dan lang ziek. Ik heb genoten van mijn leven en ik voel me nu heel rustig. Het is goed.
• Waar genoot je het meest van en wat vond je absoluut niet leuk. Ik genoot van de boswandelingen die vond ik heerlijk. En knuffelen dat vond ik echt heel fijn. Ik heb echt een hekel aan regen en nat worden.
• Hoe is de onze andere hond onder jou verlies? Ik steun hem en we hebben nog steeds contact. Hij hoeft me niet te missen.
• Wil je nog wat vertellen? Ja laat het rode riempje aan de kapstok hangen, als je het ziet glimlach en denk maar even aan me. Ik ben altijd dichtbij. Later als het verdriet gesleten is ruim je het op. Voor nu zal het helpen met het verwerken.
• op wie was je heel gek? Op je ouders en dan vooral je vader en op je zusje.
• Bij wie ben je nu? dat zijn vragen waar ik altijd super slecht in ben. Namen heb ik bijna nooit goed en dat vertel ik haar ook. Nou zegt ze “zeg maar dat ik bij Bert ben, dan weet ze het wel”. oke zeg ik en ik geef het door aan haar baasje.

Ik sluit het gesprek af met dat haar baasjes haar vreselijk missen en dat ze ontzettend veel van haar houden. Dito antwoord ze.

Terugkoppeling van haar baasje:

De omschrijving van haar karakter klopt precies. Ze was een baasje naar alle andere honden. Ze was ze altijd de baas. Maar knuffelen met mensen deed ze echt heel graag. Ze hield inderdaad niet van regen en nat worden, echt een prinsesje. In het bos was ze zeer graag.

Haar dood was afschuwelijk voor ons. Ze is in het bos onder de wandeling overleden. Ze was binnen 20 seconden weg en ik voelde haar hartslag wegzakken. We weten niet waaraan ze is overleden maar wij dachten zelf een hartstilstand. Maar het klinkt zeer aannemelijk wat jij verteld. Het ging zo snel.. en ik heb het niet aan zien komen. Ze was nog zo fit en vitaal voor haar leeftijd. Ik zat hierdoor echt vol vragen en verdriet.

Het rode lijntje hangt inderdaad nog aan de kapstok. ik zal het laten hangen.

Ze was inderdaad heel gek op mn ouders en inderdaad vooral op mijn vader. Ik heb inderdaad een zus en daar was ze ook heel gek op.

Bert… nu word het bizar… Bert is de overleden opa van mijn vriend. Hij is in september overleden en had ook een hondje. Ze kennen elkaar niet. Maar wel heel fijn als ze samen zijn. Kippevel…

Dank je wel lieve Woepie en baasje voor het vertrouwen in het gesprek. Ik vond het heel bijzonder en het gaf mij tranen en kippevel. Ze heeft zich zeer duidelijk laten horen. Mooi!

Kleine Ravi is nog maar heel kort in Nederland in een pleeggezin. Omdat er in die korte tijd vragen waren over bepaald gedrag en de foster graag meer wilde weten mocht ik een gesprek doen met hem.

Controlevragen:

Waar kauwt Ravi graag op: Leren bandjes van tassen.

Hoeveel mensen heeft hij op dit moment om zich heen die hij vertrouwt en accepteert: 3 personen, de foster, een jonger vrouwelijk persoon en een ouder persoon ik denk ook vrouwelijk. Maar de laatst zou ook mannelijk kunnen zijn want hij praat ook over de vader van de foster.

Wat is er gebeurd qua incident vorige week: hij heeft gebeten, in een hand.

Zeg maar dat ze iets zegt dat klinkt als humptiedumptie, dan weet ze dat ik het ben.

Terugkoppeling eigenaar: hij eet alles van stof (bijv kussens) dus geen leer. Hij heeft inderdaad mij, mijn zusje en mijn vader als vertrouwde personen. En heeft mij gebeten, niet in Mn hand maar in Mn bil. Ach gos ik zeg altijd skatiepatatie dus dat humptiedumptie snap ik inderdaad!

1) Ben je gelukkig?: ik ben een beetje in de war. Alles is ineens anders. Ik heb hem uitgelegd wat er gebeurd is en dat hij in Nederland is om een fijn nieuw thuisbrengen krijgen met liefde en goede verzorging.

2) Wat kan de foster op dit moment doen om jou gelukkig te maken? : ik wil wonen bij de vader, die vind ik lief en die vertrouw ik. Daar is mijn thuis, mag ik daar? Ik kan het altijd vragen lieverd, dat zal ik voor je doen straks.

3) Waarom vind je aanraken zo eng en kunnen we niet meer dan een klein beetje aaien? : in mijn oude huis werd er niet echt geaaid. Wel werden we soms hardhandig vastgepakt aan onze pootjes. Aanraken is niet leuk! Mensen zijn niet leuk, ik vertrouw ze niet. Uitgelegd dat de foster hem verzorgen moet en wil leren dat aaien ook heel fijn kan zijn.

4) Waarom reageer je zo heftig op andere honden?: Bij ons huis kwamen er wel eens honden aan de poort. Die jaagden we dan met de hele familie samen weg! Vreemde honden moeten weg, zo heb ik dat geleerd.

5) Waarom maak je dingen stuk en eet je ze op?: kauwen geeft me rust.

6) Heb je moeite met je tijdelijke beperkte vrijheid? Nee, was niet opgevallen.

7) Ga je liever samen met je broer naar een ander thuis of alleen: zonder broer.

8) Mis je de anderen? Ja we hadden het samen goed. We leefden met elkaar en ik lag vaak met Mn neus in de vachten van Mn vader en moeder, kleur vd die vacht die ik het meest mis was wit. Die geur mis ik wel. Uitgelegd dat alle dieren (en mensen) op een gegeven moment uitvliegen en een eigen leven gaan leiden. Dat snapte hij op zich wel. Wellicht kan hij het nu makkelijker een plekje geven.

Terugkoppeling foster: Wat ben ik blij met dit verhaal. We hebben namelijk pas besloten dat Ravi naar mijn vader gaat en zijn broertje bij mij blijft. We twijfelden of we de goede keuze hadden gemaakt. Dit is zo’n bevestiging dat we het goed doen! Wat bizar! Dit doet me echt goed. Ook omdat we de keuze hadden gemaakt de broers uit elkaar te halen.

Ik hoop dat dit kleine manneke eindelijk gaat genieten van het leven en dat hij zijn angsten een beetje los kan gaan laten na dit gesprek, lieve kleine Ravi bedankt voor dit gesprek en heel veel geluk en ik ben blij dat jou wens, of je bij de vader mag wonen is uitgekomen.

Het baasje van Saar wilde graag dat ik een gesprek met Saartje aanging over het feit dat ze de tuin uit glipt. Haar baasje vind dat zeer onprettig en wilde graag weten waarom en waar ze naar toe ging. Saar gaat vaak mee logeren en haar baas wilde graag weten of ze dat wel leuk vond. En wat ze zou vinden van een katje als gezelschap. Ook wil haar baasje graag weten waarom ze eigenlijk niet meer lekker op schoot komt zitten zoals vroeger

We starten zoals elk gesprek met de controlevragen.

In wat voor bakje krijgt ze altijd haar vlees of vis in: Steen/ keramiek, kleur wit/beige, soort kommetje, hoger dan een schoteltje maar niet zo hoog als een yogurtbakje.

Waar slaapt Saar het liefst: Dit vond ik een lastige want die kreeg ik niet helemaal helder. Volgens mij liet ze de plek zien zoals ze het zag als ze er in lag. Een soort doorzichtig plastic en blauwe spijlen lijken het wel. ik zou haast zeggen een doorzichtig plastic curverbox maar dat zou het blauw eigenlijk niet verklaren. No clue..

Wanneer krijgt ze snoepjes: Snoepjes krijgt ze in de keuken, in de avond dus ik denk voor het slapen gaan.

Eigenaar: Voerbakje klopt, een wit lag schaaltje. Slaapplek, als ze niet bij me op bed ligt ligt ze op dit moment veel voor het raam op een handdoek. Het enige wat de blauwe spijlen zou kunnen verklaren is het blauwe afdekzeil wat bij de buurman op het dak ligt op dit moment. Snoepjes klopt niet helemaal. Ze krijgt snoepjes als ik in de keuken koffie zet in de avond. Dan rent ze naar de bank om daar te wachten op haar snoepje.

Omdat de controlevragen vrij goed kloppen en er teveel overeenkomsten zijn gaan we toch het gesprek controleren.

Ik heb haar uitgelegd dat de tuin voor haar bestwil is afgeschermd omdat er veel katten vermist raken. Maar ze vind het zo lekker om even weg te gaan. Ze gaat naar een grasveld/ wei met halfhoog gras. Ze ligt te kijken naar alles wat langs vliegt aan vliegjes,  vlinders ,blaadjes grassprieten die door de wind bewegen. Heerlijk zegt ze, dat vind ik fijn! Dan ben ik in Mn element. En ze zwiept met haar staart. Ze zegt dat ze weet dat ze dan niet terug kan dat vind ze meestal niet erg, ze vermaakt zich wel. Soms is het lastig als het regent. Ook krijg ik het idee dat ze ergens anders nog een mens heeft waar ze regelmatig op bezoek gaat. Een oudere dame. Met half lang grijzig haar. Maar daar wilde ze niet zo veel verder over vertellen. Ze liet me het vluchtig even zien. dus of het klopt weet ik niet zeker, daar twijfel ik over.

een kat er bij lijkt haar wel gezellig. Maar zegt ze liever een iets ouder verlegen poesje net als ik. Geen stoere, dat redt ik niet. Ze komt me over als een zacht katje en ik zou daar inderdaad een niet al te stoere poes bij uitkiezen. Allen zijn duurt haar soms te lang en dat is een reden dat ze de tuin uitgaat. Lang alleen zijn vind ze niet leuk.

het reizen tussen de twee huizen vind ze prima. Ze zegt dat het andere huis een hoger uitzicht heeft. Dat ze verder kijken kan. Ze vind het mooi. Het reizen zelf vind ze niet zo heel leuk maar op zich oké. Ze hoopt dan ook echt dat als er een ander katje komt ze nog wel mee mogen want dat wil ze er niet voor op geven. Ook heeft ze het over een geblokt voorwerp in het andere huis. Geen kleine blokjes maar een vrij groot blokmotief.

knuffelen. Ze lijkt wat pijn/ gevoelig te zijn op haar rechter heup. Dat straalt wat uit naar een plek midden op het lijf rechts vd ruggengraat. Aaien voelt dan minder prettig.

Terugkoppeling baasje:

Er is wel een grasveld een klein stukje van mijn huis vandaan, maar ik ben helemaal niet zo blij dat ze daarheen gaat, want dat ligt aan een hele drukke weg. Dat achter vlinders, vliegjes etc. aan, dat herken ik wel haha. Dat doet ze in de tuin ook.

Dat ze soms naar een oudere dame gaat kan ik niet plaatsen. Ze is helemaal niet zo makkelijk in de omgang met andere mensen, dus het lijkt me sterk dat ze echt ergens op bezoek gaat. Ik hoop ook van niet, want ik vind dat geen prettige gedachte.

Wel nemen we haar wel eens mee naar mijn schoonouders, maar mijn schoonmoeder heeft geen grijs lang haar.

Het huis waar we logeren heeft een houten vloer, met een deel vierkanten erin. Wellicht zijn dat de blokjes die ze ziet. Binnenkort moet ze voor controle naar de dierenarts dus ik zal zeker eens vragen of hij iets kan vinden wat haar pijn doet. Tijdens het aaien heb ik wel vaker het idee gehad dat er ergens een gevoelig plekje zat, maar met spelen, rennen etc. merkte ik er weer niets van.

Bedankt lieve Saar en haar baasje voor de mooie gesprek

Een gesprek met Leo vond ik zelf best een uitdaging. Leo is blind en hoe weet je of je de juiste controlevragen hebt of dat hij het misschien niet beantwoorden kan doordat hij het niet ziet. Hoe hij het doet is me een raadsel, maar het is hem gelukt! Ergens vermoed ik dat hij zijn collega katten heeft gevraagd een plaatje te zenden…

Controlevragen: wat is Leo’s favo slaapplek overdag. Ik kreeg door een soort gevlochten plek als een hangmat of een opengewerkte stoel. Rond en beige/ wit en ik denk in beweging want ik voel wind. Daarbij zei hij ik geniet van de geuren, de wind en de smaken en liet me zien dat hij kauwde op groene sprieten. Antwoord… een deurmat met een gevlochten patroon, naast de open deur en met groene sprieten waar hij regelmatig op kauwt. Een foto maakt het geheel heel duidelijk. Ik zei nog voorzichtig soms moet je creatief kijken want soms interpreteer ik het niet helemaal goed.

Zijn favo kroelplekje onder zijn kin en keelstreek klopte ook.

Leo geniet van het leven, het deert hem niet dat hij niks ziet. Zijn blik is donker maar mijn brein niet hoor. Ik vul het in met geuren en smaken. Ik hou er van om dingen te ruiken en te proeven.

Wat zouden je baasjes beter kunnen doen? Ik ben tevreden en blij. Ik leidt een goed leven. Makkelijk zou zijn als er iets meer waterbakken verspreid zouden staan. Soms moet ik flink zoeken.

Heb je ergens pijn? Doen je ogen zeer? Mijn ogen doen niet zeer. Wel kreeg ik zelf een hoestprikkel toen ik het vroeg en voelde de tong rauw. Wellicht iets gevoelig op de keel. Even in de gaten houden met eten en zo.

Waarom roep je elke nacht rond half 4. Ik hoor zo waar ik ben. Overdag hoor ik het aan andere geluiden maar s nachts is het zo stil en kan ik het niet goed inschatten. Zo kan ik snel Mn slaapplaats weer vinden.

Waarom draai je rondjes als je dol bent? Een andere kat zou misschien gaan rennen als ze de gekke 5 minuten hebben. Die gekke buien heb ik ook maar ik durf niet goed te rennen dan want dan bots ik. Als ik rondjes draai kan ik mijn energie explosie kwijt en voel ik me veilig. Het is mijn manier van even gek doen.

Dank lieve Leo voor je mooie en heldere gesprek.

Vandaag mocht ik een gesprek doen met Muis. Muis is afgelopen week op jonge leeftijd onverwachts overleden. Heel verdrietig natuurlijk en hopelijk kan Muis zijn baasje het mede met dit gesprek een plekje geven. Het baasje voelde zich een beetje naar over dat ze dwangvoeding had moeten geven en kon het daarom niet zo goed afsluiten. Het is nog onbekend waaraan Muis is overleden, we wachten nog op uitslag van de autopsie.

“Het was de muis” zei Muis, “die was niet goed en toen ging het heel snel”. Er was heel weinig wat mijn baasje nog kon doen om me te redden.  Ik snap dat mijn baasje het nog heeft geprobeerd maar ik wilde  het niet. Ik wilde geen dwangvoeding en heb nog met mn pootje proberen weg te duwen. Maar ik begrijp dat ze het probeerde.

Ik krijg een plaatje van een pizzabezorger die aanbelt en bij de voordeur staat. Ik kan het niet goed plaatsen en zoek mijn concentratie.

Ik voel druk onder het linker oog van Muis, in de holte er onder, niet het oog zelf.

Ik vraag of Muis de liefde nog wel gevoelt heeft rond de dagen van zijn overlijden. Absoluut, hij was op zijn plek en voelde zich veilig en thuis.

Weer komt de pizzabezorger voorbij en weer snap ik niet goed wat ik er mee moet en vermoedt dat ik afgeleid ben en probeer weer m’n concentratie te pakken.

Muis kan je me vertellen wie van het rijtje namen die ik je geef je beste vriendje was en met wie je het liefste speelde? Mini,Willy, Meisje of Sofie? Willy antwoord hij, Willy was mijn alles, de anderen niet. En waar slaap je het liefst? Het liefst slaap ik in een rond zacht fluffy mandje. Vooral de ronde houding valt op.

Wat vond je van het nieuwe poesje Meisje dan? Wel oke, ze heeft een zacht karakter.

Plingplong weer de pizzaman… Jeetje Muis wil je hier iets mee? oke ik beloof dat ik het zal benoemen naar je baasje maar ik snap echt niet wat je bedoelt.

Kan je nog iets vertellen over je eerste opvangadres? Het was er druk, te druk voor mij. Ik hou niet van drukte.

Muis voelt verder rustig aan en heeft zich geschikt in zijn lot. Het is goed zo.

Natuurlijk doe ik een terugkoppeling naar zijn baasje. Willy was inderdaad zijn alles. Daar hing hij ontzettend aan. De rest vond hij niet belangrijk. Het was een vrij schuwe kat die niet van vreemden en drukte hield. Met zijn baasje was hij wel knuffelig. En hij sliep inderdaad het liefst in een rond zacht mandje.  Dus de controlevragen kloppen prima. Hij had wel wat donkere uitvloei uit zijn neusje dus dat zou de druk onder zijn oogje in de holte kunnen verklaren. Pizzabezorger?…. Nee kan ik niet plaatsen… pizza eten we eigenlijk nooit…. och wacht eens… ik laat mijn boodschappen bezorgen en daar heeft hij echt een pesthekel aan. Dankje lieve Muis voor deze te grapige bevestiging dat jij het inderdaad was. We praten nog een tijdje na over het gesprek (die we hier wel een beetje ingekort hebben) en sluiten met een beter gevoel af. Hopelijk meer vrede voor het Baasje van Muis. Heel veel sterkte gewenst en ik hoor graag wat de uitslag van de sectie was.