Ik mocht een gesprek doen met Levi. Het leuke aan dit gesprek vond ik dat ik Levi nog ken uit de tijd dat ik nog rescuewerk deed op Curacao. Daar had ik hem als kleine pup eens ontmoet voordat hij meer dan 5 jaar geleden naar Nederland verhuisde. Ik was natuurlijk hartstikke benieuwd hoe het met hem was.
Toen ik het gesprek startte begon het niet zoals elk ander gesprek met de controlevragen maar met een trillend zicht. Whambam Levi was binnen en wilde gelijk laten zien dat zijn oog niet goed was. Hij liet het zien wat hij zag en dat kan je het beste omschrijven als een trillend zicht wat het meest lijkt op warmte die opstijgt en waar jij doorheen kijkt. Troebel, een dwarrelend effect en wazig. Dit moet gezegd worden aldus Levi, tot ik dat bevestigde dat ik dat zeker zal doen was er geen tijd voor überhaupt iets anders. Ook niet voor de controlevragen… Ja Levi ik zegt het echt, beloofd! Fijn!
Dan was er nu tijd om de controlevragen en de rest van de vragen te beantwoorden. De controlevragen van zijn baasjes waren, beschrijf waar ik graag slaap en waar ik eten krijg en waar ik altijd wandel. Hij slaapt het liefst op de bank, voetjes omhoog. Zijn etensbak staat in een keukenomgeving met zicht op de eettafel. Wandelplek: Waterkant/ sloot, veel riet, zeer landelijke omgeving met water, gras en een molen. Een beetje oud Hollandse stijl zoals je in schilderijen ziet. Terugkoppeling van het baasje op de controlevragen: Hij slaapt inderdaad het liefst op de bank, maar opgerold, niet met de voetjes omhoog. Plek van de etensbak klopt helemaal, wandelgebied klopt ook alleen ik heb geen molen gezien, wel palen voor ooievaarsnesten. Oke… zei ik, maar ik weet zeker dat er een molen moet zijn, verder weg, niet dichtbij. Het baasje zou de volgende keer eens opletten tijdens de wandeling maar ze had zo eigenlijk nooit een molen gezien…
Het baasje had een aantal vragen aan Levi waaronder of Levi pijn of lichamelijke klachten had en het lijkt vaak alsof hij iets wil zeggen maar dat wij hem niet begrijpen, dus wat wil je zeggen. Veel van de problemen die er speelden met Levi hadden de oorzaak van zijn slechte zicht. Daarom was het voor hem zo belangrijk dat dat gezegd werd. Daarom kon hij soms zo fel reageren. Hij ziet het simpelweg niet altijd aankomen en schrikt dan. Soms was de benadering te direct en dat geeft problemen. De ene dag kan ik er beter tegen dan de andere maar ik voel me er vaak niet zo lekker door.
Ook een vraag was of hij een hondenbroer of zus zou willen. En hoe het komt dat hij naar de ene hond uitvalt en met een andere hond direct speelt. Een hondenbroer of zus leek hem wel heel gezellig, mits een goede match. Hij laat me zien dat hij met hondenmeisjes beter op kan schieten dan met hondenjongens. Daar had hij het sneller ruzie mee. Een hondenmeisje dus graag! Gos wat een boef!
Als laatste wilde de baasjes dat ik Levi zou zeggen dat ze erg trots op hem waren en onwijs gek op hem. Hihihi daar antwoorde hij te grappig op. Als een kwajongen keek hij me aan en zei iets in de trant van “dat weet ik toch poepzakkies” Dit klinkt als een woord wat jullie veel gebruiken.
Terugkoppeling van het baasje: Goh er vallen wel heel veel puzzelstukjes op z’n plaats. Hij kan erg schrikken en wil niet graag naar buiten, op plekken die hij niet kent wil hij graag weer terug naar het bekende. We gaan zijn ogen laten nakijken. Hij is inderdaad veel beter met teefjes als met reuen. Hij poept kleine beetjes dus ik noem hem vaak poepdoos. (hahaha)
Een 2 weekjes later laat het baasje me weten dat er inderdaad een molen staat op de wandeling. Ver weg in het veld, nauwelijks te zien. Maar ze was nog en Levi had troep uit zn oog gehad, of dat het troebel kijken kon veroorzaken. Ik antwoordde dat het zou kunnen maar niet zeker wist of dat zijn enige klacht met het oog was. Dat mijn advies was om het toch nog even na te laten kijken.
Een paar dagen later liet het baasje me weten dat Levi inderdaad een oogprobleem had en last had van een lens die losliet/ verouderd was (?) en een blauwe waas. Hij kreeg nu oogzalf. Thuis hadden na het gesprek hadden een aantal gezinsleden een beetje moeten lachen en maakten ze grapjes als “blinde”. Maar zei het baasje, nu hadden ze toch wel wat moeten toegeven hihihi.
Tja.. het blijft mij eerlijk gezegd ook verbazen hoe dingen toch vaak kloppen. Ik heb het echt niet altijd goed en sommige gesprekken lukken simpelweg ook gewoon echt niet, gelukkig ben ik ook maar een mens. Maar ik raak meer en meer overtuigd dat diercommunicatie absoluut mogelijk is. Zolang je maar eerlijk blijft, objectief kijkt naar de controle vragen en met beide voeten op de grond blijft staan.
Dank je wel lieve Levi en baasjes voor dit mooie gesprek. Beterschap met je oog! En baasjes bedankt voor de geweldige terugkoppeling!