Controle vragen
- ben ik gek op koekjes of juist niet
- ik hou van mn baasje en bazinnetje maar 1 bepaalde handeling vind ik heel eng, welke is dat
- wat is mijn favo plek om te zitten
Takkie, een bijzonder hondje om mee te praten. Takkie ken ik helemaal niet, haar eigenaar ken ik wel maar we spreken elkaar niet dagelijks. Ik ben er een aantal jaren geleden thuis geweest omdat onze kip en schildpad daar zijn gaan wonen omdat ze (nog altijd spijtig) niet mee konden in het vliegtuig. Maar om nou te zeggen dat ik het huis goed ken, nee eigenlijk niet. De tuin kan ik me goed herinneren maar de inrichting thuis totaal niet. Haar baasje heeft nog nooit iets over haar op social media gezet en tot voor de aanmelding wist ik niet van haar bestaan af. Haar baasje heeft zich opgegeven voor een gesprek uit nieuwsgierigheid, vooral omdat ze nogal sceptisch is over diercommunicatie, het eerst zien dan geloven principe. Dat maakt het een leuke uitdaging want haar baasje was (gelukkig) niet scheutig met het geven van informatie en daarmee is dit een hele mooie objectieve oefencase.
Takkie was afstandelijk, had het deze week al eens eerder geprobeerd maar had niet het gevoel dat het lekker liep. Gisteren nogmaals geprobeerd en ik vond een ingang om haar wat spraakzamer te krijgen. De kip… Ze liet de tuin zien en hoe ze lekker rondstruinde.Dat ze happy was met de plek waar ze was. Maar ze bleef afstandelijk. Ik vertelde haar dat de zwarte kip van mij was geweest. En of we mee wilde werken aan een gesprekje. Het gaf iets meer vertrouwen en ik mocht m’n vragen stellen. De koekjes was niet een heel duidelijk verhaal. In het 1e gesprek luste ze ze wel, n het 2e gesprek leek het niet van harte. Ik ben uitgegaan van het 2e gesprek en heb gekozen voor niet zo lekker.
Haar favo plekje liet ze zien in kleuren en gevoel. Ze liet de kleuren antraciet en aqua blauw zien, het oppervlakte was heerlijk zacht en fluffy. Qua wat het dan was als object werd me niet geheel duidelijk.
De handeling waar ze bang voor is is het oppakken en rondom de nek. Zodra iemand haar wil pakken zakt ze angstig door de poten en maakt ze zich plat. Verstijft. Helemaal geen fijne handeling. Dit geeft haar veel angst.
Angst die ze uitlegde. Bij haar vorige eigenaar was het absoluut niet leuk. Hij ( ze sprak duidelijk alleen over een man, een vrouw persoon was er niet) was hardhandig, pakte haar regelmatig in haar nek en dwong haar tot paren met een andere teckel. Ik wist niet dat ze een teefje was en ging er van uit (mede door haar naam) dat zij de reu was. Het kwam, door dit niet te weten, gek over en ik snapte het niet geheel wat ze zei. Steeds maar weer dekken was wat ze zei. Ik zag meerdere kleine hondjes, ik denk naast haar nog 2 teckels.
Hierna stopte het gesprek en er was verder niet zo veel wat ze wilde vertellen.
Terugkoppeling van haar baasje:
Takkie is een meisje.. Dat ze afstandelijk is verbaast me niet, want ze vertrouwd mensen niet zo snel. Koekjes lust ze graag maar ze twijfelt altijd bij het aannemen want ze krijgt meestal een koekje als ze in haar bench gaat en ze wil liever niet in de bench.
Haar favo plekje is bij mij, in de stoel waar een antraciet en zacht fleecekleed in ligt. Blauw konden we in eerste instantie niet achterhalen tot ze vertelde dat ze meestal in haar aqua blauwe werkshirt met haar op de stoel zit. Die link had ik nooit kunnen leggen, ik zag alleen zacht, antraciet en aqua als kleur.
Ze is inderdaad heel bang voor oppakken en verstijft als een platte plank. Dit ervaart ze als zeer angstig.
Ze was niet gesteriliseerd dus we vermoeden inderdaad dat ze pups heeft gehad. Er was ook nog een ongecastreerde reu. Ze komen van een inbeslagname van inderdaad een man alleen. Prettig was het daar zeker niet, alleen weten we het fijne er niet van.
Wat me steeds weer opvalt in de gesprekken is dat dieren ondanks hun nare geschiedenis het leven leven. Trauma’s zijn er en natuurlijk spelen die mee in hun verdere leven. Dat merk je in hun handelen en reageren op situaties. Maar ze leven veel meer via het pluk de dag principe. Ze zijn blij met wat ze nu hebben en leven meer in het heden dan mensen. Een mooie manier vind ik.