Een heel klein zacht mini meisje dient zich aan in het gesprek. Fluisterend haast doet ze haar verhaal. Ik begin te vragen of ze blij is met haar leven. Ach gos…
Ja ik ben zo gelukkig zegt ze, ik heb eindelijk een echt thuis! Ik ben heel tevreden en hoef niks extra’s meer. Ik geniet van de geborgenheid en de huiselijkheid die ik nu eindelijk heb. Heerlijk slapen vlak bij m’n baasje, warmte voelen. Ze zegt me dat ze uit een ander land komt, van de straat. Ik denk Roemenie/ oostblok. Heb niet het idee dat ze uit een warm land als Spanje komt, maar ook dat zou maar zo kunnen. Helemaal duidelijk krijg ik het niet. Ook zegt ze dat ze lange tijd geen echt thuis heeft gehad. Ze is niet heel spraakzaam en is terughoudend maar drukt me op het hart dat ze blij is met wat ze nu heeft en echt niks meer nodig heeft. Ze is tevreden.
Ik vraag haar naar haar darmen en of ze daar last van heeft omdat dat de belangrijkste vraag van haar baasje was. Ze voelen vrij ontspannen en goed aan, geen grote pijnklachten. Haar gebit is wel een aandachtspunt, het kan geen kwaad daar nog even naar te laten kijken. Een kleine wens van haar was iets gevarieerder eten.
Antwoorden op de controlevragen waar staat haar eten en waar slaapt ze: Ze slaapt in bed onder de deken graag heel dicht bij haar baasje en haar eten staat op tegels op een vrij donkere smalle plek. Ik zou zeggen door de smalheid een gang.
Terugkoppeling baasje:
Sidra is vrij gesloten en we vragen ons altijd af of ze wel tevreden is. Ze komt uit een Spaans asiel waar ze jaren gewoond heeft. Daarna heeft ze nog lange tijd in een Nederlands asiel gezeten. Haar tanden gaan we na laten kijken want daar heeft ze een aantal jaar geleden grote problemen aan gehad. De dokter heeft er toen 7 verwijderd. Fijn dat haar buik wel goed aanvoelt. We houden dat scherp in de gaten. Sidra slaapt idd op bed, of aan het voeteneind of onder de dekens. Haar eten staat in de keuken op een vrij donkere plek tussen de kast en de deur, dus dat smalle klopt wel.